Εξομάλυνση αντιθέσεων στη διαχείριση διακρατικών υδατικών πόρων με χρήση μαθηματικών μεθόδων: εφαρμογή στη λεκάνη του Νέστου

Abstract

It is estimated that 50% of the global surface is lying on transboundary catchments and this percentage is continually increasing due to the creation of new nations, while around 40% of the earth’s population residents in transboundary water catchments. According to historical facts, no record exists of hostility due to shared water resources, but it is anticipated that in the future water will replace oil as the primary cause of war. Problems of transboundary nature in connection with the imminent threat of water shortage render the management of transboundary catchments a crucial issue that demands co-operative mechanisms for the preservation of the political stability, the environmental protection and the equitable use of the shared water resources. The aim of the thesis is the development of a methodology for the management of transboundary water resources in compliance with the institutional and international legal framework contributing to conflict resolution in transbounary catchments. Based on the principles of integrated water management, the proposed methodology covers all the phases of the inter-country relations regarding water issues, starting from the negotiation phase to the signing of a water agreement and proposing essential mechanisms that will support the implementation of the agreement and the sustainable management of the shared water resources

Εκτιμάται ότι το 50% της έκτασης της γης βρίσκεται σε διακρατικές λεκάνες απορροής, ποσοστό που συνεχώς αυξάνεται με τη δημιουργία νέων κρατών, ενώ εκτιμάται ότι περίπου το 40% του συνολικού πληθυσμού κατοικεί σε διακρατικές λεκάνες. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, οι ασυμφωνίες σχετικά με διακρατικούς υδατικούς πόρους δεν έχουν οδηγήσει έως σήμερα σε βίαιες διαμάχες, αλλά αναμένεται ότι μελλοντικά το νερό θα «αντικαταστήσει» το πετρέλαιο ως τη βασική αιτία πολέμων. Τα προβλήματα διακρατικής φύσεως σε συνδυασμό με την απειλή της εξάντλησης των υδατικών πόρων, θέτουν τη διαχείριση των διακρατικών λεκανών απορροής ως ένα καίριο ζήτημα της εποχής όπου απαιτείται η εύρεση συνεργατικών λύσεων για την πολιτική σταθερότητα της περιοχής, την περιβαλλοντική προστασία και την ισότιμη εκμετάλλευση των κοινών υδατικών πόρων. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η πρόταση μίας μεθοδολογίας διαχείρισης διακρατικών υδάτων μέσα στο θεσμικό και νομικό πλαίσιο όπως αυτό ορίζεται από διεθνείς οδηγίες και συμβάσεις, η οποία θα συνεισφέρει στην εξομάλυνση αντιθέσεων που συχνά προκύπτουν σε διακρατικές λεκάνες. Βασισμένη στις αρχές της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Υδατικών Πόρων, η προτεινόμενη μεθοδολογία καλύπτει όλα τα στάδια των διακρατικών σχέσεων σχετικών με το νερό, ξεκινώντας από τη φάση των διαπραγματεύσεων, στη συνέχεια στη σύναψη της συμφωνίας για τα κοινά ύδατα και τέλος προτείνει τους μηχανισμούς που θα υποστηρίξουν την εφαρμογή της βιώσιμης διαχείρισης των διακρατικών υδάτων