Θεραπευτική αντιμετώπιση ενδοκρανίων αγγειακών στενώσεων με τη μέθοδο της τοποθέτησης μεταλλικής ενδοπρόθεσης

Abstract

Περίληψη Σκοπός: Σκοπός της μελέτης μας, είναι να αξιολογήσουμε το κλινικό, αιμοδυναμικό και απεικονιστικό αποτέλεσμα της διαδερμικής ενδαγγειακής αγγειοπλαστικής και της τοποθέτησης πλέγματος, για τη θεραπεία των συμπτωματικών ενδοκράνιων στενώσεων. Να εκτιμηθούν η ασφάλεια, η αποτελεσματικότητα και οι επιπλοκές της μεθόδου τοποθέτησης μεταλλικής ενδοπρόθεσης σε ασθενείς με ενδοκράνιες αγγειακές στενώσεις. Καθώς επίσης και να διερευνηθεί η σημασία, για τη μέθοδο αυτή, μίας ταξινόμησης βασισμένης στη μορφολογία και στην πρόσβαση των ενδοκράνιων στενώσεων. Μεθοδολογία: Οι ασθενείς στους οποίους είχε επιβεβαιωθεί αγγειογραφικά, έπειτα από ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (Α.Ε.Ε.), στένωση της τάξεως του 70 – 95 % σε κάποιο από τα αγγεία της πρόσθιας ή οπίσθιας εγκεφαλικής κυκλοφορίας, ήταν ( 29 ). Στους οποίους, ελέγχθησαν ( 34 ) ενδοκράνιες αγγειακές στενώσεις. Η αναλογία του φύλου των ασθενών αυτών ήταν, ( 5 ) Γυναίκες και ( 24 ) ‘Ανδρες, ενώ οι ηλικίες τους κυμαίνονταν από ( 43 ) έως ( 85 ) έτη, με μέση ηλικία τα ( 61,5 ) έτη. Στο σύνολο των ( 29 ) ασθενών, εντοπίστηκαν ( 34 ) ενδοκράνιες αγγειακές στενώσεις. Ειδικότερα σε ( 5 ) περιπτώσεις (19η,20η,23η,25η,28η), ελέγχθησαν από μία ( 1 ) επιπλέον αθηροσκληρυντική στένωση σε κάθε ασθενή, από τις οποίες όμως, καμία δεν είχε ενδείξεις και δεν έχρηζε αντιμετώπισης. Τα σημεία τα οποία εντοπίστηκαν οι ενδοκράνιες αγγειακές στενώσεις , ήταν στα ενδοκράνια τμήματα της Δεξιάς Έσω Καρωτίδος αρτηρίας ( 5 ), στο ενδοκράνιο τμήμα της Δεξιάς Σπονδυλικής αρτηρίας ( 1 ), στα ενδοκράνια τμήματα της Αριστερής Έσω Καρωτίδος αρτηρίας ( 9 ), στη Δεξιά Μέση Εγκεφαλική αρτηρία ( 2 ), στο ενδοκράνιο τμήμα της Αριστερής Σπονδυλικής αρτηρίας ( 3 ),στη Σπονδυλοβασική Συμβολή (3) και τέλος στη Βασική αρτηρία( 11). Η τελική διαχείρηση των ασθενών έπειτα από παραμετροποίηση όλων των δεδομένων και παραγόντων επικινδυνότητας, καθώς και μετά την αξιολόγηση της καλλίτερης δυνατής αντιμετώπισης, λαμβάνοντας υπόψη τη σχέση κόστος-όφελος για τον ασθενή, είχε ως αποτέλεσμα, να πραγματοποιηθούν ( 29 ) αγγειοπλαστικές στο σύνολο ( 24 ) επεμβατικών συνεδριών, σε ( 23 ) ασθενείς. Οι υπόλοιποι (6) ασθενείς κρίθηκε σκόπιμο έπειτα από την τελική παραμετροποίηση των δεδομένων να αντιμετωπισθούν συντηρητικά. Από τους ( 23 ) ασθενείς, οι ( 20 ) υποβλήθηκαν σε τοποθέτηση μεταλλικής ενδοπρόθεσης ( stent ). Στις υπόλοιπες ( 3 ) περιπτώσεις που είχαν υποβληθεί σε αγγειοπλαστική δεν προχωρήσαμε σε τοποθέτηση πλέγματος (stent). Η ταξινόμηση και αξιολόγηση της πρόσβασης μεταξύ οδηγού καθετήρα και στενώσεως που αντιμετωπίζουμε, καθώς και η μορφολογική αξιολόγηση, έγινε σύμφωνα με την ταξινόμηση Mori’s LMA Classification. Τέλος, η νευρολογική εκτίμηση των ασθενών, βασίζονταν στην Κλίμακα Αξιολόγησης Modified Rankin Scale ( M.R.S.). Αποτελέσματα: Η τοποθέτηση των μεταλλικών πλεγμάτων ( stents ) ήταν επιτυχής στις ( 19 ) από τις ( 20 ) περιπτώσεις. Το ποσοστό επιτυχίας της τεχνικής ήταν 95% ( 19/20 ), ενώ το υπολειπόμενο ποσοστό στενώσεων μετά τις αποκαταστάσεις, ήταν της τάξεως του 0% έως 20 %, με πολύ καλή αιμοδυναμική βελτίωση σε όλες τις περιπτώσεις. Η νευρολογική εκτίμηση όλων των ασθενών και σύμφωνα με την Κλίμακα Αξιολόγησης Modified Rankin Scale ( M.R.S.), παρέμεινε αμετάβλητη μετά το πέρας των επεμβάσεων. To συνολικό ποσοστό των άμεσων επεμβατικών επιπλοκών ήταν 10% ( 2/20 ). Ενώ τέλος, σε μία περίπτωση (29η), έπειτα από πραγματοποίηση μόνο αγγειοπλαστικής με ειδικό διατατικό καθετήρα ( μπαλόνι ), ελέγχθηκε στο διάστημα δύο μηνών επαναστένωση, με αποτέλεσμα, να χρειαστεί επαναντιμετώπιση με τοποθέτηση μεταλλικού πλέγματος ( stent ), καθορίζοντας το απώτερο περιεπεμβατικό ποσοστό επιπλοκών σε 5% ( 1/20 ). Τέλος, η αξιολόγηση της μορφολογικής ταξινόμησης και πρόσβασης ( Mori’s LMA Classification ) {6,30,33,34}, έχει συμβάλλει ουσιαστικά στην τεχνική και κλινική επιτυχία των επεμβάσεων. Παρόλο που η τεχνική επιτυχία της μεθόδου, δείχνει να σχετίζεται περισσότερο με τις συνθήκες πρόσβασης, ο βαθμός επικινδυνότητος, τόσο για επιπλοκές όσο και για επαναστένωση, σχετίζεται άμεσα με τα μορφολογικά δεδομένα, ενώ το ποσοστό επικινδυνότητος για απόφραξη, με τη θέση της βλάβης.Συμπέρασμα: Τα κλινικά και τα απεικονιστικά αποτελέσματα, είναι ικανοποιητικά, ενώ σημαντική ήταν σε όλες τις περιπτώσεις και η αιμοδυναμική βελτίωση. Η τοποθέτηση των μεταλλικών ενδοπροθέσεων για την αντιμετώπιση ενδοκράνιων αθηροσκληρηντικών στενώσεων κρίνεται ουσιατικά επιτυχής. Η μέθοδος δείχνει να είναι εφαρμόσιμη και αποτελεσματική, με υψηλό ποσοστό επιτυχίας της επέμβασης και με αποδεκτό ποσοστό ασύμμετρων κινδύνων, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς.Η αξιολόγηση της μορφολογικής ταξινόμησης και πρόσβασης, έχει συμβάλλει ουσιαστικά στην παραμετροποίηση των δεδομένων της κάθε επέμβασης.Πιο συγκεκριμένα, εκτός από τα επιδημιολογικά δεδομένα ήταν καθοριστική στην άμεση επιλογή των καταλληλότερων για το εκάστοτε περιστατικό υλικών. Το αποτέλεσμα, ήταν η συντομότερη διενέργεια των επεμβάσεων, με λιγότερες πιθανότητες παρουσίας επιπλοκής, καθώς και μικρότερο κόστος.