Η επίδραση της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας επανεκπαίδευσης της αναπνοής στον έλεγχο του άσθματος

Abstract

AIM OF THE STUDY: The present doctoral thesis was designed to evaluate the effect of breathing retraining on asthma control. Forty adults, below the age of sixty, non-smokers, with stable mild to moderate asthma participated in the study. METHODS: The measurement tools used were: the Asthma Control Test-ACT, the SF-36v2 quality of life questionnaire, the MRC breathlessness disability scale, the Nijmegen questionnaire screening the hyperventilation syndrome, the oxi-capnography comdek MD-660P and the Spiro sense spirometry system. The present study had two phases: a) the validation study of the ACT in a Greek sample and b) a breathing retraining intervention in asthma patients. The second phase was a double-blind, randomised controlled trial with three repeated measures and lasted six months. The experimental group (n1 = 20) was trained for four weeks with one group and twelve individual sessions, while for the remaining five months involved the implementation of the self-management plan of asthma symptoms. The control group (n2 = 20) did not participate in any intervention. RESULTS: The first phase of the study showed that the ACT is a valid and reliable questionnaire measuring with confidence asthma control for the Greek patients. In the second phase, the 2Χ4 ANOVA showed significant interaction between intervention (experimental-control group) and time (0, 1, 3 and 6 months) in the ETCO2 (F = 27.176, p = .000, η2 = .694), respiratory rate (F = 21.996, p = .000, η2 = .647), asthma control (F = 9.033, p = .000, η2 = .192), hypocapnic symptoms (F = 6.991, p = .001, η2 = .368), FEV1% predicted (F = 3.636, p = .022, η2 = .233), breathlessness disability (F = 3.600, p = .023, η2 = .231) and SF-36v2 PC (F = 10.258, p = .000, η2 = .213).CONCLUSION: This study confirmed the effectiveness of breathing retraining on athma control.

ΣΤΟΧΟΣ: Η παρούσα εργασία σχεδιάστηκε για να εξετάσει την επίδραση της επανεκπαίδευσης της αναπνοής στον έλεγχο του άσθματος. Συμμετείχαν 40 ενήλικες, ηλικίας ≤ 60 ετών, μη καπνιστές, με σταθερό ήπιο και μέτριο άσθμα. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Για τoυς σκοπούς της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν: τα ερωτηματολόγια ACT για τον έλεγχο του άσθματος, SF-36v2 για την ποιότητα ζωής και Nijmegen για την ανίχνευση του συνδρόμου υπεραερισμού καθώς επίσης η κλίμακα αξιολόγησης της αναπηρίας MRC, ο καπνογράφος oxi-capnography comdek MD-660P και το σπιρόμετρο Spiro sense spirometry system. Η έρευνα ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις: στην πρώτη ελέγχθηκε η εγκυρότητα και η αξιοπιστία των μετρήσεων του ερωτηματολογίου ACT, ενώ στη δεύτερη φάση πραγματοποιήθηκε η παρέμβαση της επανεκπαίδευσης της αναπνοής. Η δεύτερη φάση είχε διάρκεια έξι μήνες και αφορούσε σε διπλά τυφλή διαδικασία, με τυχαία συγκρότηση των ομάδων, με αρχική μέτρηση και 3 επαναμετρήσεις. Η πειραματική ομάδα (n1 = 20) για 4 εβδομάδες εκπαιδεύτηκε με μία ομαδική και δώδεκα ατομικές συνεδρίες, ενώ για τους υπόλοιπους πέντε μήνες εφάρμοσε ένα πλάνο αυτοδιαχείρισης των συμπτωμάτων του άσθματος. Η ομάδα ελέγχου (n2 = 20) δεν συμμετείχε σε οιασδήποτε μορφής παρέμβαση.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης έδειξαν ικανοποιητικούς δείκτες εγκυρότητας και αξιοπιστίας των μετρήσεων του ACT για το συγκεκριμένο δείγμα 100 Ελλήνων ενηλίκων με άσθμα. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης 2Χ4 ANOVA έδειξαν σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ χρόνου και παρέμβασης αναφορικά με την τελο-εκπνευστική πίεση του CO2-ETCO2 (F = 27.176, p = .000, η2 = .694), την αναπνευστική συχνότητα (F = 21.996, p = .000, η2 = .647), τον έλεγχο του άσθματος (ACT) (F = 16.102, p = .000, η2 = .573), τα υποκαπνικά συμπτώματα (F = 6.991, p = .001, η2 = .368), τον FEV1% της προβλεπόμενης τιμής (F = 3.636, p = .022, η2 = .233), την αναπνευστική αναπηρία (MRC) (F = 3.600, p = .023, η2 = .231) και το σωματικό παράγοντα του SF-36v2 (F = 10.258, p = .000, η2 = .213). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η παρούσα έρευνα υποστήριξε με σαφήνεια την αποτελεσματικότητα της επανεκπαίδευσης της αναπνοής στον έλεγχο του άσθματος.