Η συμβολή στη διαγνωστική διερεύνηση των οστεοαρθριτικών παθήσεων και συνδρόμων των συνυπαρχουσών δερματικών εκδηλώσεων

Abstract

The presence of skin manifestations in osteoarthritic diseases and syndromes is frequent. Their presence can assist us in correctly diagnosing an illness, while other times, as primary and only symptoms present, can predispose us as to what is to follow. For this reason, attention needs to be drawn to these manifestations and a proper estimation of the above is mandatory.The main focus of this study was to observe the contribution of skin manifestations towards diagnostic research of osteoarthritic diseases and syndromes. The study took place between February 2009 and December 2011 and includes 152 case studies of patients suffering from osteoarthritic illnesses, of which 20 were considered of suffering from psoriatic arthritis, 57 from rheumatoid arthritis, 60 from osteoarthritis, 12 from gouty arthritis and 3 from septic arthritis. In 70 of the above patients, the arthritic manifestations were combined with skin manifestations. Each of the patients sex, age, family and medical history and skin and arthritic manifestations were observed. Greater emphasis was placed on the type, the location, the frequency, the severity and the time frame these manifestations appeared. Special attention was also placed on the time these skin manifestations appeared compared to the arthritic i.e. if they appeared prior, simultaneously or later. We used all these data to provide the diagnosis of each of the above diseases based on specific diagnostic criteria, such as the Moll and Wright criteria for psoriatic arthritis, and the American College of Rheumatology criteria for rheumatoid arhtritis, osteoarthritis of the hands and gouty arthritis. Each diagnosis was confirmed later by specilized laboratory examinations and the success rate in providing diagnosis was calculated for every disease.Results have displayed that, in patients that were considered of suffering from psoriatic arthritis, the attack of the joints was asymmetrical with an 80% of the above patients displaying an oligoarticular or monoarticular form while a 20% displayed an polyarticular form. The most frequently affected joints were the distal and proximal interphalangeal of the hands and the feet. In 90% of the patients, skin manifestations appeared before joint manifestations at an average percentage of 13.3 before, while in 10% of them skin and joint manifestations appeared simultaneously. The success rate in providing the diagnosis was 100%.In all of the patients that were considered of suffering from rheumatoid arthritis, joint manifestations appeared before skin manifestations at an average percentage of 3.2 years before. The attack of the joints had a polyarticular and symmetrical form and the most frequently affected joints were the proximal interphalangeal of the hands and the metatarsiophalangeal of the feet. The main skin manifestation were the subcutaneous rheumatoid nodules displaying a percentage of 31.6%. The success rate in providing the diagnosis was 100%.The attack of the joints in patients that were considered of suffering from osteoarthritis of the hands, was usually symmetrical and was found in the 2nd and 3rd proximal and distal interphalangeal joints and the 1st carpometacarpal joint of the hands. The main skin manifestations were Heberden and Bouchard nodules. In all of the patients joint manifestations appeared first and skin manifestations followed at an average percentage of 1.9 years after. The success rate in providing the diagnosis was 88.2%.In patients that were considered of suffering from gouty arthritis, 75% of them presented a monoarticular one-sided attack and were considered of being at an acute phase of disease, while 25% of them presented a polyarticular one-sided attack and were considered of being at a chronic phase of the disease. Skin manifestations were simultaneous with the characteristic monoarticular attack of the 1st metatarsophalangeal joint, in 100% of the patients in the acute phase. The success rate in providing the diagnosis was 100% in the acute phase and 33.3% in the chronic phase of the disease.In all of the patients that were considered of suffering from septic arthritis, the affected joint was the knee and the attack was monoarticular and simultaneous with skin manifestations. The success rate in providing the diagnosis was 100%.The main conclusion which is drawn from this study is that the presence of skin manifestations in every osteoarthritic disease is a very valuable tool in the early diagnosis of this disease, in the prevention of differential diagnostic problems and also in aiding in the proper follow up of this illness. But the final diagnosis must allways be set in combination with specialized laboratory examinations. Through this, the clinical health care provider is able to accurately guide the direction of therapy in the correct pathway hence helping them at best confronting the disease successfully or at least limiting the symptoms and avoiding in the long run an unfortunate outcome.

Η παρουσία δερματικών εκδηλώσεων στις οστεοαρθριτικές παθήσεις και σύνδρομα είναι συχνή. Η ύπαρξή τους μπορεί να μας βοηθήσει στο να θέσουμε τη διάγνωση της πάθησης, ενώ άλλες φορές μπορούν ως πρώτα και μοναδικά συμπτώματα να μας προϊδεάσουν για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Για το λόγο αυτό η απόδοση της δέουσας προσοχής και η εκτίμηση των δερματικών εκδηλώσεων είναι υποχρεωτική.Βασικός σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να εξετάσουμε τη συμβολή των δερματικών εκδηλώσεων στη διαγνωστική διερεύνηση των οστεοαρθριτικών παθήσεων και συνδρόμων. Η μελέτη διενεργήθηκε στο χρονικό διάστημα μεταξύ Φεβρουαρίου 2009 και Δεκεμβρίου 2011 και περιλαμβάνει 152 περιστατικά ασθενών με οστεοαρθριτικές παθήσεις, εκ’ των οποίων 20 θεωρήθηκε ότι έπασχαν από ψωριασική αρθρίτιδα, 57 από ρευματοειδή αρθρίτιδα, 60 από οστεοαρθρίτιδα, 12 από ουρική αρθρίτιδα και 3 από σηπτική αρθρίτιδα. Στους 70 από αυτούς τους ασθενείς οι αρθρικές εκδηλώσεις συνοδεύονταν από δερματικές εκδηλώσεις. Καθένας τους μελετήθηκε ως προς το φύλο, την ηλικία, το οικογενειακό και ιατρικό του ιστορικό, καθώς και ως προς τις εκδηλώσεις από το δέρμα και τις αρθρώσεις. Μεγάλη έμφαση δόθηκε στον τύπο, στην εντόπιση, στη συχνότητα, στη βαρύτητα και στο χρονικό διάστημα εμφάνισής τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποδόθηκε επίσης στη χρονική διαφορά εμφάνισης των δερματικών από τις αρθρικές εκδηλώσεις, στο αν προηγήθηκαν, αν εμφανίστηκαν ταυτόχρονα, ή αν ακολούθησαν αυτές. Χρησιμοποιήσαμε όλα τα παραπάνω στοιχεία με σκοπό να προβλέψουμε τη διάγνωση βασιζόμενοι σε εξειδικευμένα και παγκοσμίως αποδεκτά διαγνωστικά κριτήρια, όπως είναι τα κριτήρια των Moll και Wright για την ψωριασική αρθρίτιδα και τα κριτήρια του Αμερικανικού Κολλεγίου Ρευματολογίας για την ρευματοειδή αρθρίτιδα, την οστεοαρθρίτιδα των άκρων χειρών και την ουρική αρθρίτιδα. Οι διαγνωστικές μας προβλέψεις τεκμηριώθηκαν στη συνέχεια εργαστηριακά και υπολογίστηκε το ποσοστό επιτυχίας σε αυτές για την κάθε νόσο ξεχωριστά.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στους ασθενείς που θεωρήθηκε ότι έπασχαν από ψωριασική αρθρίτιδα η προσβολή των αρθρώσεων ήταν ασύμμετρη και σε ποσοστό 80% αυτών είχε ολιγοαρθρικό ή μονοαρθρικό χαρακτήρα, ενώ σε ποσοστό 20% είχε πολυαρθρικό χαρακτήρα. Οι πιο συχνά προσβεβλημένες αρθρώσεις ήταν οι άπω και οι εγγύς φαλαγγοφαλαγγικές των χεριών και των ποδιών. Οι δερματικές εκδηλώσεις προηγήθηκαν των αρθρικών στο 90% των ασθενών, κατά μέσο όρο 13,3 έτη πριν, ενώ στο 10% αυτών εμφανίστηκαν ταυτόχρονα. Το ποσοστό επιτυχίας πρόβλεψης της διάγνωσης ήταν 100%.Στους ασθενείς που θεωρήθηκε ότι έπασχαν από ρευματοειδή αρθρίτιδα οι αρθρικές βλάβες προηγήθηκαν των δερματικών, σε ποσοστό 100% των ασθενών, κατά μέσο όρο 3,2 έτη πριν. Η προσβολή των αρθρώσεων είχε πολυαρθρικό συμμετρικό χαρακτήρα στη συντριπτική τους πλειοψηφία, με πιο συχνά προσβεβλημένες τις εγγύς φαλαγγοφαλαγγικές των χεριών και τις μεταταρσιοφαλαγγικές των ποδιών. Η κύρια δερματική εκδήλωση ήταν τα υποδόρια ρευματικά οζίδια σε ποσοστό 31,6%. Το ποσοστό επιτυχίας πρόβλεψης της διάγνωσης ήταν 100%. Η αρθρική προσβολή στους ασθενείς που θεωρήθηκε ότι πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα των άκρων χειρών, ήταν κυρίως συμμετρική και αφορούσε τις 2η και 3η εγγύς και άπω φαλαγγοφαλαγγικές και την 1η καρπομετακάρπιο άρθρωση των χεριών. Οι κύριες δερματικές εκδηλώσεις ήταν τα οζίδια Heberden και Bouchard. Σε όλους τους ασθενείς, οι αρθρικές εκδηλώσεις προηγήθηκαν των δερματικών κατά μέσο όρο 1.9 έτη πρίν. Το ποσοστό επιτυχίας πρόβλεψης της διάγνωσης ήταν 88,2%.Οι ασθενείς που θεωρήθηκε ότι πάσχουν από ουρική αρθρίτιδα, σε ποσοστό 75% παρουσίασαν μονοαρθρική μονόπλευρη προσβολή και θεωρήθηκε ότι βρίσκονταν στην οξεία φάση της νόσου, ενώ 25% αυτών παρουσίασαν πολυαρθρική μονόπλευρη προσβολή και θεωρήθηκε ότι βρίσκονταν σε χρόνια φάση της νόσου. Οι εκδηλώσεις από το δέρμα ήταν ταυτόχρονες με τη χαρακτηριστική μονοαρθρική προσβολή της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης, σε ποσοστό 100% στην οξεία φάση και είχαν χαρακτηριστικά τοπικής φλεγμονής. Το ποσοστό επιτυχίας πρόβλεψης της διάγνωσης ήταν 100% για την οξεία φάση και 33,3% για τη χρόνια φάση της νόσου.Στους ασθενείς με σηπτική αρθρίτιδα η προσβολή ήταν μονοαρθρική, αφορούσε την άρθρωση του γόνατος και ήταν ταυτόχρονη με τις τοπικές δερματικές εκδηλώσεις σε όλους τους. Το ποσοστό επιτυχίας πρόβλεψης της διάγνωσης ήταν 100%. Το βασικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε μέσα από αυτή τη μελέτη, είναι ότι η παρουσία δερματικών εκδηλώσεων σε κάθε οστεοαρθριτική πάθηση αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για την έγκαιρη διάγνωσή της, για την αποφυγή διαφοροδιαγνωστικών προβλημάτων, αλλά και για την ορθή παρακολούθησή της. Η τελική όμως διάγνωση θα πρέπει να τίθεται σε συνδυασμό με τις απαραίτητες για την κάθε πάθηση εργαστηριακές εξετάσεις. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στον κλινικό ιατρό να οριοθετήσει τη σωστή θεραπευτική κατεύθυνση, η οποία θα τον βοηθήσει στο να αντιμετωπίσει επιτυχώς ή έστω να μετριάσει τα συμπτώματα και έτσι να αποφύγει μια δυσμενή μελλοντική εξέλιξή της.