Συγκριτική μελέτη της απλής και της φθορίζουσας κυστεοσκόπησης με τη χρήση εξαμινο-λεβουλινικού οξέος, στη διάγνωση και αντιμετώπιση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης

Abstract

Purpose: To assess the impact that the use of hexaminolevulinate (HAL) before the transurethral resection of bladder tumors may have to long term recurrence rate of bladder tumors. Materials and methods: This prospective randomized trial enrolled 130 patients with superficial bladder tumor. They were randomized into two groups. The patients in one group had a HAL instillation at least one hour before surgery and they had first a white light and after that a blue light cystoscopy and resection (HAL group). The second group had only white light cystoscopy (WL group) and resection. They have been followed up with cystoscopy every 3 months for a period of up to 40 months.Results: The recurrence free period was not significantly different between the two groups (HAL and WL group). In all, 17 of 37 patients (45.9%) from WL group and 18 of 48 from the HAL group (37.5%) recurred within 40 months. The use of HAL helped to detect 4 flat lesions and 24 papillary lesions with cancer that would have been missed under WL only, to 16 of the 54 patients (29.6%). The use of HAL changed the proposed postoperative treatment and follow up for 1 of 5 patients. Conclusion: Although the use of HAL cystoscopy identified at least one cancer lesion more than WL cystoscopy out to 1 of 3 patients, the recurrence free period was not significantly different between HAL and conventional WL TUR B in long term.

Σκοπός: Να εκτιμηθεί η επίδραση της έγχυσης εξαμινο--λεβουλινικού οξέος πριν τη διουρηθρική εκτομή όγκων της ουροδόχου κύστης, στο ποσοστό υποτροπής της πάθησης μακροπρόθεσμα. Υλικό και μέθοδος: 130 ασθενείς με επιφανειακό καρκίνο της ουροδόχου κύστης, συμπεριελήφθησαν σε αυτή την προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη. Τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες. Οι ασθενείς της πρώτης ομάδας υποβάλλονταν σε έγχυση εξαμινολεβουλινικού τουλάχιστον μία ώρα πριν το χειρουργείο και στη συνέχεια αρχικά τους γινόταν κυστεοσκόπηση με λευκό και στη συνέχεια με μπλε φως και κατόπιν διουρηθρική εκτομή (ομάδα του μπλε φωτός). Οι ασθενείς της δεύτερης ομάδας υποβάλλονταν σε κυστεοσκόπηση με λευκό φως και διουρηθρική εκτομή (ομάδα λευκού φωτός). Όλοι οι ασθενείς στη συνέχεια παρακολουθούνταν με κυστεοσκόπηση κάθε 3 μήνες μέχρι και διάστημα 40 μηνών. Αποτελέσματα: Το ελεύθερο υποτροπής διάστημα δε βρέθηκε να διαφέρει σημαντικά στις δύο ομάδες. Στο σύνολο, από τη μπλε ομάδα υποτροπίασαν 18 από τους 48 ασθενείς (37,5%) και από τη λευκή ομάδα 17 από τους 37 (45,9%). Σε 16 από τους 54 ασθενείς (29.6%) η χρήση του εξαμινο-λεβουλινικού βοήθησε να ανακαλυφθούν 4 επίπεδες και 24 θηλωματώδεις βλάβες με καρκίνο. Οι εστίες αυτές θα χάνονταν αν οι ασθενείς υποβάλλονταν μόνο στη συμβατική, με λευκό φως, κυστεοσκόπηση. Η χρήση του εξαμινο-λεβουλινικού άλλαξε τον περαιτέρω τρόπο αντιμετώπισης και παρακολούθησης σε 1 από τους 5 ασθενείς της μελέτης. Συμπέρασμα: Παρόλο που η χρήση του εξαμινο-λεβουλινικού βοήθησε να ανακαλυφθεί τουλάχιστον μία εστία καρκίνου παραπάνω στον 1 από τους 3 ασθενείς, το ελεύθερο υποτροπής διάστημα δε βρέθηκε να διαφέρει μεταξύ της συμβατικής και της διουρηθρικής εκτομής με μπλε φως, σε μακρό διάστημα παρακολούθησης.