Μια προοπτική μελέτη εκτίμησης της συχνότητας του συνδρόμου υπερανάπτυξης βακτηρίων εντέρου στο γενικό πληθυσμό

Abstract

Objectives: Many studies have linked irritable bowel syndrome (IBS) with small intestinal bacterial overgrowth (SIBO), although they have done so on a qualitative basis using breath tests even though quantitative cultures are the hallmark of diagnosis. The purpose of this study was to underscore the frequency of SIBO in a large number of Greeks necessitating upper gastrointestinal (GI) tract endoscopy by using quantitative microbiological assessment of the duodenal aspirate. Methods: Consecutive subjects presenting for upper GI endoscopy were eligible to participate. Quantitative culture of aspirates sampled from the third part of the duodenum during upper GI tract endoscopy was conducted under aerobic conditions. IBS was defined by Rome II criteria. Results: Among 320 subjects enrolled, SIBO was diagnosed in 62 (19.4%); 42 of 62 had IBS (67.7%). SIBO was found in 37.5% of IBS sufferers. SIBO was found in 60% of IBS patients with predominant diarrhea compared with 27.3% without diarrhea (P = 0.004). Escherichia coli, Enterococcus spp and Klebsiella pneumoniae were the most common isolates within patients with SIBO. A stepwise logistic regression analysis revealed that IBS, history of type 2 diabetes mellitus and intake of proton pump inhibitors were independently and positively linked with SIBO; gastritis was protective against SIBO. Conclusions: Using culture of the small bowel, SIBO by aerobe bacteria is independently linked with IBS. These results reinforce results of clinical trials evidencing a therapeutic role of non-absorbable antibiotics for the management of IBS symptoms.

Σκοπός : Πολλές μελέτες έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν το Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου ( Σ.Ε.Ε.) με το Σύνδρομο Υπερανάπτυξης Βακτηρίων του Εντέρου ( Σ.Υ.Β.Ε.). Παρότι έχει γίνει προσπάθεια να αποδειχτεί κάτι τέτοιο βάσει ποσοτικών μετρήσεων με τη χρήση δοκιμασιών αναπνοής, οι ποσοτικές καλλιέργειες από το αναρροφηθέν δωδεκαδακτυλικό υγρό αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της διάγνωσης. Ο σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης ήταν να τονίσει τη συχνότητα του Σ.Υ.Β.Ε με τη χρήση ποσοτικών μικροβιακών εκτιμήσεων σε ένα μεγάλο δείγμα Ελλήνων, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε ενδοσκόπηση του ανώτερου πεπτικού . Mέθοδος : Όλοι οι ασθενείς που προσήλθαν στο ενδοσκοπικό τμήμα για ενδοσκόπηση του ανώτερου πεπτικού είχαν δικαίωμα συμμετοχής. Ποσοτική καλλιέργεια του αναρροφηθέντος δωδεκαδακτυλικού υγρού από την τρίτη μοίρα του δωδεκαδάκτυλου διεξήχθη υπό αερόβιες συνθήκες. Το Σ.Ε.Ε. ορίστηκε σύμφωνα με τα κριτήρια της Ρώμης ΙΙΙ. Αποτέλεσμα : Από τους 320 συμμετέχοντες, το Σ.Υ.Β.Ε. ανευρέθη στους 62 (19.4%), ενώ 42 από τους 62 έπασχαν ταυτόχρονα και από Σ.Ε.Ε. (67.7%). Το Σ.Υ.Β.Ε. ανευρέθη σε ποσοστό 37.5% μεταξύ των Σ.Ε.Ε.- πασχόντων. Το Σ.Υ.Β.Ε. ανευρέθη σε ποσοστό 60% σε Σ.Ε.Ε. ασθενείς διαρροϊκού τύπου, συγκρινόμενο με 27.3% χωρίς διάρροια (p= 0.004). Escherichia coli, Enterococcus spp και Klebsiella pneumoniae ήταν τα πιο συχνά απομονωθέντα βακτήρια μεταξύ των ασθενών με Σ.Υ.Β.Ε.. Η πολυπαραγοντική ανάλυση κατά στάδια ανέδειξε ότι η παρουσία Σ.Ε.Ε, το ατομικό ιστορικό Σακχαρώδους Διαβήτου τύπου 2 καθώς και η χρήση αναστολέων της αντλίας πρωτονίων ( PPI’s) ήταν ανεξάρτητοι παράγοντες θετικά σχετιζόμενοι με την παρουσία Σ.Υ.Β.Ε. Η παρουσία γαστρίτιδας παρείχε προστατευτικό χαρακτήρα έναντι της δημιουργίας Σ.Υ.Β.Ε. Συμπέρασμα: Χρησιμοποιώντας καλλιέργειες από το λεπτό έντερο, η παρουσία Σ.Υ.Β.Ε. από αερόβια βακτήρια δείχνει να είναι ανεξάρτητα σχετιζόμενη με την παρουσία Σ.Ε.Ε. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα ενδυναμώνουν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα κλινικών μελετών τα οποία προβάλλουν το θεραπευτικό ρόλο από τη χρήση μη απορροφήσιμων αντιβιοτικών ουσιών για τη διαχείριση της συμπτωματολογίας του Σ.Ε.Ε.