Χρήση του οσχέου για την κάλυψη δερματικών ελλειμμάτων στο σκύλο

Abstract

The aim of the present study was to determine whether the canine scrotum could be successfully used as a pedicle or free graft for closure of skin defects 24 intact male dogs were used. In groups A, Β and C the scrotum was used as a flap for closure of skin defects in the inner thigh the perineal area and the prepuce respectively. In group D the scrotum was used as a mesh graft for closure of a skin defect of the lateral thoracic wall. The scrotal flap was used as a single pedicle advancement flap. A U-shaped incision was made around the scrotum followed by orchidectomy. The scrotum was separated from the underlying tissues and a small midline incision was made in the distal part of the flap. Finally a surgically created skin defect on the recipient area was covered with the flap. In group D the scrotum as a mesh graft was placed on the recipient bed to fully cover a correspondent skin defect. All dogs were followed 12 (groups A, B, C) and 6 (group D) months postoperatively. Biopsy samples were taken from the flap and the graft at certain times. The skin defect that the scrotal flap could cover with no tension extended from the donor site (scrotal area) to the middle of the inner thigh’s length (group A) 2-3 cm below the anus (group B) or to the bulbus glandis (group C). In some dogs of groups A and C and in all dogs of group Β the scrotal flap developed necrosis of its distal border. The necrotic part of the flap was surgically excised and the rest of the flap fully survived providing complete closure of the skin defect. In group D the scrotal graft either completely survived (3/6 dogs) either failed and was replaced by scar tissue (3/6 dogs). Successful scrotal graft take was a long-lasting procedure accompanied by gradual sloughing of the graft. The scrotal flap and graft preserved the structural characteristics of the scrotum (epidermis hair follicles dartos). In conclusion the dog’s scrotum can be successfully used as a flap for closure of skin defects but its use as a skin graft is of dubious benefit. The base of the scrotal flap can incorporate both cranial or both dorsal or ipsilateral (cranial and dorsal) scrotal branches.

Μελετήθηκε η χρήση του όσχεου του σκύλου ως κρημνού ή μοσχεύματος δέρματος για την κάλυψη δερματικών ελλειμμάτων. Χρησιμοποιήθηκαν 24 ενήλικες γεννητικώς ακέραιοι αρσενικοί σκύλοι. Στις ομάδες Α, Β και Γ το όσχεο χρησιμοποιήθηκε ως κρημνός για την κάλυψη δερματικού ελλείμματος στην έσω μηριαία επιφάνεια στην περινεϊκή χώρα και στην ακροπροσθία αντίστοιχα ενώ στην ομάδα Δ ως διάτρητο μόσχευμα για την κάλυψη δερματικού ελλείμματος στο πλάγιο θωρακικό τοίχωμα. Ο κρημνός του όσχεου μεταφέρθηκε στη λήπτρια χώρα ως προωθητικός. Γινόταν τομή σχήματος «U» στη βάση του οσχέου και ορχεκτομή. Το όσχεο διαχωριζόταν από τους υποκείμενους ιστούς και γινόταν μικρού μήκους τομή κατά μήκος της μέσης γραμμής στο ελεύθερο άκρο του κρημνού. Ακολουθούσε η δημιουργία δερματικού ελλείμματος στη λήπτρια χωρά και η κάλυψή του από τον κρημνό. Στην ομάδα Δ το όσχεο ως διάτρητο μόσχευμα τοποθετούνταν στη λήπτρια χώρα για την κάλυψη ανάλογων διαστάσεων δερματικού ελλείμματος. Η παρακολούθηση των σκύλων διήρκεσε 12 (ομάδες Α, Β, Γ) και 6 (ομάδα Δ) μήνες μετεγχειρητικά. Σε τακτά χρονικά διαστήματα πραγματοποιούνταν βιοψίες από τον κρημνό και το μόσχευμα του οσχέου. Το δερματικό έλλειμμα που κάλυψε χωρίς τάση ο κρημνός εκτεινόταν από την περιοχή του οσχέου έως περίπου το μέσο του μήκους του μηρού (ομάδα Α) 2-3 cm κοιλιακώς του πρωκτού (ομάδα Β) ή την περιοχή του βολβού της βαλάνου (ομάδα Γ). Σε ορισμένους σκύλους των ομάδων Α και Γ καθώς και σε όλους τους σκύλους της ομάδας Β ο κρημνός του οσχέου παρουσίασε νέκρωση τμήματος του ελευθέρου άκρου του το οποίο εξαιρέθηκε. Ο υπόλοιπος κρημνός επιβίωσε πλήρως παρέχοντας πλήρη κάλυψη του δερματικού ελλείμματος. Στην ομάδα Δ το μόσχευμα του οσχέου επιβίωσε πλήρως (3/6 σκύλοι) ή δημιουργήθηκε ουλή στη θέση του (3/6 σκύλοι). Η διαδικασία ενσωμάτωσης του μοσχεύματος στη λήπτρια χώρα ήταν μακροχρόνια και συνοδευόταν από σταδιακή απόρριψη της επιδερμίδας του. Ο κρημνός και το μόσχευμα διατήρησαν όλα τα δομικά στοιχεία του οσχέου (επιδερμίδα θυλάκους τριχών δαρτό χιτώνα). Στο σκύλο το όσχεο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία ως κρημνός ενώ η δυνατότητα χρήσης του ως μόσχευμα δέρματος είναι αμφίβολη. Ο κρημνός του οσχέου μπορεί να περιέχει στη βάση του τους πρόσθιους, τους ραχιαίους, ή τους ολόπλευρους (πρόσθιο και ραχιαίο) οσχεϊκούς κλάδους.