Μελέτη του οξειδωτικού stress σε διαβαθμισμένο χειρουργικό stress: πειραματική μελέτη

Abstract

The oxidative stress has been an attractive field of research over the last thirty years. Eventhough numerous studies have been conducted in the medical-biological field, in our attempt to study the participation percentage of the oxidative stress in various biological field, there are still some unscrutinised points which are likely to provide us with new information in the future.The aim of this study is to have the oxidative stress researched under anesthesia scale.In the first part of the thesis, we presented current knowledge concerning the way oxygen and radical initiators act in the human body. Moreover, the defence mechanisms of our body cells against the toxic effects of the radical initiators of the oxygen, along with potential implications of the latter to the natural function of the tissues have been presented. In the special part of the thesis, 38 cosset pigs of average weight 19-22kg and 10-16 weeks of age were studied and put under rated surgical stress. During the pre-narcosis period, the intubation and the surgical cutting of the peritoneum, venesections took place to determine ImAnOx , PerOx, Nitrite και NO of the plasma. From the study of the whole antioxidative capability and the oxidative capability of the plasma in healthy pigs throughout the rated surgical stress, it became evident that there is statistically no important alteration. The ascertainment that there are no significant alterations either in the generation of NO or in the productions of NO ( thus ΝΟ2 και ΝΟ3) leads us to draw the conclusion that the rated surgical stress itself cannot induce significant oxidative stress in the general bloodstream.Finally, despite the fact that the first indications of the research show that there is neither significant contribution of the oxidative stress nor important alterations to the capability of blood to defense itself against the radical initiators of the oxygen in the rated surgery, further studies need to be conducted. A greater number of cases must be researched in order to draw safe conclusions.

Το οξειδωτικό στρες τα τελευταία τριάντα χρόνια αποτελεί έναν ενδιαφέροντα τομέα έρευνας. Παρόλο που έχουν γίνει πολυάριθμες μελέτες στον Ιατροβιολογικό χώρο, στην προσπάθεια να μελετηθεί η συμμετοχή του οξειδωτικού στρες σε διάφορα βιολογικά μονοπάτια, με σκοπό να διερευνηθεί η συμμετοχή του στη φυσιολογία του οργανισμού του ανθρώπου, παραμένουν ακόμη σημεία αδιευκρίνιστα τα οποία στο μέλλον αναμένεται να μας προσφέρουν καινούργιες πληροφορίες. Σκοπός της μελέτης αυτής να διερευνηθεί το οξειδωτικό στρες σε διαβαθμισμένη αναισθησία ( διαβαθμισμένο χειρουργικό στρες).Στο πρώτο μέρος, παρουσιάσαμε την υπάρχουσα γνώση σχετικά με τις δράσεις του οξυγόνου και των ελεύθερων ριζών του, στον οργανισμό μας. Επίσης, παρουσιάσαμε τους μηχανισμούς άμυνας των κυττάρων του σώματος μας απέναντι στις τοξικές δράσεις των ελεύθερων ριζών του οξυγόνου και την πιθανή εμπλοκή των τελευταίων στις φυσιολογικές λειτουργίες των ιστών.Στο ειδικό μέρος της έρευνας μελετήθηκαν 38 οικόσιτοι χοίροι μέσου βάρους 19-22 kg και ηλικίας 10-15 εβδομάδων τους οποίους υποβάλαμε σε διαβαθμισμένο χειρουργικό στρες. Κατά την διάρκεια της προνάρκωσης, την διασωλήνωση και της χειρουργική διάνοιξη του περιτοναίου έγιναν αιμοληψίες για τον προσδιορισμό ImAnOx , PerOx, Nitrite και NO πλάσματος. Από την μελέτη της ολικής αντιοξειδωτικής ικανότητας και οξειδωτικής ικανότητας του πλάσματος στους υγιείς χοίρους κατά την διάρκεια του διαβαθμισμένου χειρουργικού στρες προέκυψε ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική μεταβολή. Η διαπίστωση ότι δεν υπήρχαν σημαντικές μεταβολές τόσο στην παραγωγή ΝΟ όσο και στην παραγωγή προϊόντων του ΝΟ (δηλαδή ΝΟ2 και ΝΟ3) μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το διαβαθμισμένου χειρουργικού στρες από μόνο του δεν μπορεί να προκαλέσει σημαντικό οξειδωτικό στρες στην γενική κυκλοφορία του αίματος. Τέλος, παρόλο που οι πρώτες ενδείξεις των ερευνών μας είναι ότι δεν υπάρχει σημαντική συμμετοχή του οξειδωτικού στρες και σημαντικές μεταβολές στην ικανότητα του αίματος να αμυνθεί από τις ελεύθερες ρίζες του οξυγόνου στο διαβαθμισμένο χειρουργείο, χρειάζονται ακόμα και άλλες μελέτες προκειμένου να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα.