Ο ρόλος της προϋπάρχουσας ειδίκευσης και γνώσης στην εκμάθηση αθλητικών κινήσεων

Abstract

INTRODUCTION We studied underwater Fin swimming propulsion (UUfins) by comparing athletes with different sport specialization, finswimmers (F) and finswimmers with prior experience in butterfly style (BF). Studies that would summarise comparative differences between swimmers with different athletic specialisation do not exist for the submarine promotional movement of 15m. The first aim concerns in the search of synthetic errors in cognitive level. The second aim is located in the search of swimming errors in style of BFins athletes at the performance of the new style in the FS. We supposed that the basic difference of athletes with different athletic specialisation will be focused in the representation and implementation of beginning of movement. The present thesis was carried out within the frames of cognitive science (Chi, Feltovitch, and Glaser, 1981 Vosniadou, 2002 Vosniadou, and Brewer, 1992 Carey, 1994), studies of which show that the previous knowledge can stand as an obstacle in the acquisition of new information that is incompatible with previous creating synthetic errors. Thus, the conceptual reorganization of previous knowledge is judged as essential cognitive process. METHOD Sixty-four swimmers participated. The athletes were divided in two chronological categories: boys and girls with mean age 13.0-17.0 and men and women with mean age 17.3-25.0. For data collection we used protocols of anthropometry, swimming performance, forced-choice and open questionnaire. RESULTS Group BFins makes a type of systematic error in the promotion and not in the physical position and creates an ideal style in half degree erroneous because of the previous style specialisation. The athletes of BFins, in the questions of bodily promotion that concerned the beginning and performance of promotional movement in the FS, selected the answers that described the beginning of movement in the Butterfly style. The two groups BFins and Fins are differentiated in three conditions. BFins in Spring-board starting with monofin (BWM) condition has higher medium vertical difference in hip – ankle, hip-knee, and higher total sum of values of hip angle and higher mean of minimum values of hip ankle. In with Monofin (WM) condition BFins group has higher average of shoulder-ankle vertical difference, higher total sum of knee angle and lower average of minimum knee angle. Finally, BFins group in turn-with monofin (TWM) condition has higher average of shoulder-ankle vertical difference (n=42) and lower average of maximum knee ankles. CONCLUSIONS The theoretical frame of conceptual change is able to contribute substantially in the comprehension of structured learned errors that derive from previous athletic specialisation. From a practical perspective, an interdisciplinary collaboration of coaches, athletes, athletic psychologists and experts of athletic bioengineering, are able to induce the recording of difficulties of athletic output and structured technical errors and through techniques of analysis of movement are drawn corrective interventions in style of each athlete (Collins, Morriss and Trower, 1999 Hanin, Korjus, Jouste, Baxter, 2002).

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μελετήσαμε την UUFinS συγκρίνοντας αθλητές διαφορετικής ειδίκευσης, αθλητές της Τεχνικής κολύμβησης (ΤΚ) και αθλητές της Τεχνικής κολύμβησης με προηγούμενη εμπειρία στην Αγωνιστική Πεταλούδα (ΠΤΚ). Δεν υπάρχουν μελέτες που να συνοψίζουν συγκριτικές διαφορές ανάμεσα σε κολυμβητές με διαφορετική αθλητική ειδίκευση για την υποβρύχια προωθητική κίνηση των 15μ. Ο πρώτος σκοπός αφορά στην αναζήτηση συνθετικών λαθών σε γνωστικό επίπεδο. Ο δεύτερος σκοπός εντοπίζεται στην αναζήτηση κολυμβητικών λαθών στο στυλ των αθλητών ΠΤΚ κατά την εκτέλεση του νέου στυλ στην ΑΤΚ. Υποθέσαμε ότι η βασική διαφορά των αθλητών με διαφορετική αθλητική ειδίκευση θα επικεντρώνεται στην αναπαράσταση και εκτέλεση της έναρξης της κίνησης. Η παρούσα διατριβή πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της γνωσιακής επιστήμης (Chi, Feltovitch, & Glaser, 1981; Vosniadou, 2002; Vosniadou, & Brewer, 1992; Carey, 1994), μελέτες της οποίας δείχνουν ότι η προηγούμενη γνώση μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην απόκτηση της νέας πληροφορίας που είναι ασύμβατη με την προηγούμενη δημιουργώντας συνθετικά λάθη. Έτσι, η εννοιολογική αναδιοργάνωση της προηγούμενης γνώσης κρίνεται ως απαραίτητη γνωστική διαδικασία. ΜΕΘΟΔΟΣ Εξήντα τέσσερις κολυμβητές συμμετείχαν συνολικά στη μελέτη. Ορίσθηκαν δύο (2) ηλικιακές κατηγορίες, αγόρια και κορίτσια με χρονολογική ηλικία (13.0-17.0), άνδρες και γυναίκες με χρονολογική ηλικία (17.3-25.0). Η συλλογή των δεδομένων έγινε με πρωτόκολλα Σωματομετρίας, Κολυμβητικής Απόδοσης, Κλειστό και Ανοιχτό ερωτηματολόγιο. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η ομάδα ΠΤΚ κάνει ένα είδος συστηματικού λάθους στην προώθηση και όχι στη θέση και δημιουργεί ένα ιδανικό στυλ σε μισό βαθμό λανθασμένο εξαιτίας του προηγούμενου στυλ ειδίκευσης. Οι αθλητές της ΠΤΚ, στις ερωτήσεις σωματικής προώθησης που αφορούσαν την έναρξη και εκτέλεση της προωθητικής κίνησης στην ΑΤΚ, επέλεξαν τις απαντήσεις που περιέγραφαν την έναρξη και εκτέλεση της κίνησης στην ΑΠ. Οι δύο ομάδες ΠΤΚ και ΤΚ διαφοροποιούνται ως προς την κολυμβητική τους απόδοση καθώς η ομάδα ΠΤΚ σε σχέση με την ομάδα ΤΚ στη συνθήκη ΒΜΜ έχει μεγαλύτερη μέση κάθετη διαφορά λεκάνης – αστραγάλου, λεκάνης –γονάτου, μεγαλύτερο συνολικό άθροισμα τιμών γωνίας λεκάνης και ελάχιστων τιμών γωνίας λεκάνης, στη συνθήκη ΜΜ έχει μεγαλύτερη μέση κάθετη διαφορά ώμου- αστραγάλου, μεγαλύτερο συνολικό άθροισμα τιμών γωνίας γονάτου και μικρότερη μέση τιμή στις ελάχιστες γωνίες γονάτου, στη συνθήκη ΣΜΜ, έχει μεγαλύτερη μέση κάθετη διαφορά ώμου- αστραγάλου (n=42) και μικρότερη μέση τιμή στις μέγιστες γωνίες γονάτου. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Το θεωρητικό πλαίσιο της εννοιολογικής αλλαγής δύναται να συνεισφέρει ουσιαστικά στην κατανόηση των δομημένων τεχνικών λαθών όταν αυτά προκύπτουν λόγω προηγούμενης αθλητικής ειδίκευσης. Από πρακτικής πλευράς, η διεπιστημονική συνεργασία προπονητών, αθλητών, αθλητικών ψυχολόγων και ειδικών της αθλητικής βιομηχανικής, δύνανται να επιφέρει καταγραφή των δυσκολιών αθλητικής απόδοσης και των δομημένων τεχνικών λαθών και μέσα από τεχνικές ανάλυσης της κίνησης να σχεδιαστούν διορθωτικές παρεμβάσεις στο στυλ του κάθε αθλητή (Collins, Morriss & Trower, 1999; Hanin, Korjus, Jouste, Baxter, 2002).