Bond spread determinants and bank loan defaults: applications to financial and shipping markets

Abstract

This thesis focuses on two different but interrelated asset classes, bond spreads and bank loans. Regarding bond spreads a wide set of different risk factors is examined as possible determinants of their spreads in the US market for the years before and during the financial crisis of the period 2007 to 2010. Empirical evidence presented in chapter 3 reveal that the effect of the financial crisis on the determinants of bond spreads is quite distinct, since macroeconomic or common risk factors, which capture the increased systematic risk during the credit crunch, are shown to have high explanatory power. Moreover, evidence presented implies that the proposed in the literature credit risk measures do not account for a large proportion of the observed credit spreads even during the credit crisis, indicating their inadequacy in explaining corporate bond spreads. The role of equity volatility and a bond-VaR measure are confirmed in the crisis period, which implies that the existence of a liquidity premium and a market risk premium is consistent with the pricing of corporate bonds. Noteworthy, this is the first time that the effect of the financial crisis on corporate bond spread determinants is examined in the relevant literature. Next, this thesis investigates the bond spread determinants in the shipping industry. Shipping forms an industry with several unique and special characteristics such as the extreme volatility of freight rates and vessels’ prices. Such characteristics, underline the uncertainty regarding a shipping company’s ability to generate sufficient cash flows to operate and service debt payments due i.e. paying principal and coupons on public debt issued. Thus, chapter four of this thesis focuses on revealing the determinants of shipping bond spreads and extensively contributes to the relevant literature, since the latter neither has been based on the established bond spread determinants framework nor utilizes the appropriate econometric methodology, which results in reporting biased standard errors and t-statistics. A strongly related matter is the examination of the default risk drivers of shipping bank loans, since the repayment of such loans is based on the cash flows produced by the financed vessel, either a newbuilding or secondhand, the so-called object-finance. In this way, both the adaptation of (Basel-II, 2004) and the need of an accurate credit risk assessment of a shipping company by a financial institution, e.g. a commercial bank, is of great importance for banks worldwide. Therefore, the default risk drivers of shipping credit loan portfolio are examined in chapter five of this thesis. Evidence is presented which reveals that the main default risk drivers are several financial ratios related with the capital structure of the shipping company, the profitability and the debt-to-equity ratio.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή εστιάζει σε δύο διαφορετικούς αλλά σχετιζόμενους τρόπους χρηματοδότησης επενδυτικών σχεδίων, τα επιχειρηματικά ομόλογα και τα τραπεζικά δάνεια. Σε ότι αφορά τα επιχειρηματικά ομόλογα η διατριβή προτείνει ένα αρκετά ευρύ φάσμα διαφορετικών παραγόντων οι οποίοι θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις υπεραποδόσεις αυτών των ομολόγων. Αυτή η ανάλυση πραγματοποιείται τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της χρηματοοικονομικής κρίσης των ετών 2007 εως 2010 για την αγορά ομολόγων των Η.Π.Α. Τα εμπειρικά ευρήματα παρουσιάζονται στο Κεφάλαιο 3 της διατριβής και υποστηρίζουν ότι η επίδραση της χρηματοοικονομικής κρίσης στους παράγοντες που εξηγούν τις υπεραποδόσεις των επιχειρηματικών ομολόγων είναι διακριτή, καθώς οι παράγοντες που αναφέρονται στο συστηματικό κίνδυνο, δηλαδή τα μακροοικονομικά μεγέθη, έχουν μεγαλύτερη ερμηνευτική ικανότητα. Περαιτέρω, τα αποτελέσματα προτείνουν ότι οι μεταβλητές που αποτελούν μέτρα πιστωτικού κινδύνου για τους εκδότες των ομολόγων δεν έχουν μεγάλη ερμηνευτική ικανότητα ακόμη και κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, γεγονός το οποίο καταδεικνύει την ανεπάρκεια των μέτρων πιστωτικού κινδύνου στο να εξηγήσουν ένα σημαντικό μέρος των παρατηρούμενων στην αγορά υπεραποδόσεων. Ο σημαντικός ρόλος της μεταβλητότητας των αποδόσεων των ομολόγων και ενός μέτρου της αξίας σε κίνδυνο, υπολογισμένο πάνω στις ιστορικές αποδόσεις των ομολόγων, επιβεβαιώνονται κατά τη διάρκεια της χρηματοοικονομικής κρίσης, κάτι το οποίο υποστηρίζει την ύπαρξη ενός πριμ κινδύνου, τόσο για τον κίνδυνο ρευστότητας, όσο και τον κίνδυνο αγοράς στην αγορά ομολόγων. Αυτή η εμπειρική μελέτη εξετάζει για πρώτη φορά στη σχετική βιβλιογραφία στους προσδιοριστικούς παράγοντες των υπεραποδόσεων των επιχειρηματικών ομολόγων κατά τη διάρκεια της κρίσης των ετών 2007-2010. Σε δεύτερο στάδιο, αυτή η διδακτορική διατριβή εστιάζει στους προσδιοριστικούς παράγοντες των υπεραποδόσεων των ομολόγων που έχουν εκδοθεί από ναυτιλιακές εταιρείες. Ο ναυτιλιακός κλάδος διέπεται από μία σειρά μοναδικών χαρακτηριστικών όπως είναι η υψηλή μεταβλητότητα των τιμών των ναύλων και των πλοίων. Αυτά τα χαρακτηριστικά τονίζουν την αβεβαιότητα που υπάρχει σχετικά με την ικανότητα μίας ναυτιλιακής εταιρείας να παράγει επαρκείς ταμειακές ροές ώστε να ανταποκριθεί τόσο στα έξοδα λειτουργίας της, όσο και στις εκκρεμείς πληρώμες των ξένων κεφαλαίων της, όπως είναι οι πληρωμές των τοκομεριδίων και του αρχικού κεφαλαίου στους επενδυτές που διακρατούν τα ομόλογα που έχει εκδώσει. Το Κεφάλαιο 4 της διατριβής επικεντρώνεται στο να ταυτοποιήσει ποιοί είναι οι προσδιοριστικοί παράγοντες των υπεραποδόσεων των ναυτιλιακών ομολόγων και με αυτό τον τρόπο συμβάλλει σημαντικά στη σχετική βιβλιογραφία καθώς η τελευταία, ουτε χρησιμοποιεί το γενικό πλαίσιο ανάλυσης των προσδιοριστικών παραγόντων των υπεραποδόσεων των εταιρικών ομολόγων, ούτε υιοθετεί την κατάλληλη οικονομετρική μεθοδολογία ώστε να εκτιμήσει αμερόληπτα τυπικά σφάλματα στις γραμμικές παλινδρόμησεις τις οποίες επιχειρεί. Ένα αρκετά σχετικό θέμα με την ανάλυση των υπεραποδόσεων των ναυτιλιακών ομολόγων είναι η διερεύνηση των παραγόντων που εξηγούν την αδυναμία πληρωμής των τραπεζικών δανείων από ναυτιλιακές εταιρείες. Στα ναυτιλιακά τραπεζικά δάνεια η αποπληρωμή του δανείου εξαρτάται από τις ταμειακές ροές που θα παράγει το χρηματοδοτούμενο περιουσιακό στοιχείο, δηλαδή το πλοίο. Για αυτό το λόγο και κάτω από το θεσμικό πλαίσιο της (Βασιλείας ΙΙ, 2004) καθώς και εξαιτίας της ανάγκης για ακριβή μέτρηση του πιστωτικού κινδύνου μίας ναυτιλιακής εταιρείας από ένα χρηματοοικονομικό οργανισμό, όπως για παράδειγμα μία εμπορική τράπεζα, το Κεφάλαιο 5 της παρούσας διδακτορικής διατριβής εστιάζει στο να ταυτοποίησει τους παράγοντες που είναι σχετικοί και μπορούν να εξηγήσουν τις παρατηρούμενες ιστορικές αδυναμίες αποπληρωμής τραπεζικών δανείων από ναυτιλιακές εταιρείες. Τα αποτελέσματα αυτής της εμπειρικής διερεύνησης καταδεικνύουν ως σχετικούς προσδιοριστικούς παράγοντες αρκετούς χρηματοοικονομικούς δείκτες οι οποίοι σχετίζονται με την κεφαλαιακή διάρθρωση και την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας της εταιρείας όπως είναι τα ξένα προς ίδια κεφάλαια και οι δείκτες κερδοφορίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι δυο πιο σημαντικοί τρόποι χρηματοδότησης ναυτιλιακών επενδυτικών σχεδίων, δηλαδή τα ομόλογα και τα τραπεζικά δάνεια, εξετάζονται από την παρούσα διδακτορική διατριβή.