Financial determinants of bankruptcy in the Greek hotel sector

Abstract

Aim of the thesis is to investigate the financial determinants of hotel bankruptcies in Greece. For this reason, the study is separated in two parts. The first consists of the theoretical part, where the relevant literature is thoroughly searched. By defining the conceptual framework, the main positions and basic features of this strand are discussed. The main point is that sectors differ and by performing sectoral research better results might be extracted. A systematic literature review is conducted also in order to assess the state of the literature in terms of the relationship of financial ratios and hotel failure. The second part of the thesis sets the methodological background. The multi-period logistic regression is the selected quantitative tool, and the available 5,500 hotels of which 13 went bankrupt are analyzed in Stata. The main results showed that leverage and size in terms of total assets increase the probability of bankruptcy while liabilities coverage with EBITDA reduce it. These results were further checked through a specification and longer horizon analysis and appeared robust. Efficiency comparisons were performed with two relevant Greek studies and the base model proved better in terms of sensitivity and variable relevance. One important artifact of the analysis is the positive sign for size, that contradicts the negative sign found usually in the literature and in the one comparison study performed for the whole economy, providing evidence firstly that the “too big to fail” principle does not hold in this sample and secondly for the development of sectoral models, as one model may not be equally efficient under different circumstances.

Σκοπός της διατριβής είναι να διερευνήσει τους χρηματοοικονομικούς παράγοντες πτώχευσης ελληνικών ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Για το λόγο αυτό, η εργασία χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει το θεωρητικό σκέλος, όπου η σχετική βιβλιογραφία μελετήθηκε ενδελεχώς. Καθορίζοντας το εννοιολογικό πλαίσιο, οι βασικές θέσεις αυτής της διόδου έρευνας συζητούνται. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι οι κλάδοι διαφέρουν και η κλαδική έρευνα πιθανόν να φέρει καλύτερα αποτελέσματα. Μία συστηματική ανασκόπηση διεξάγεται επίσης, με σκοπό να δοθεί η κατάσταση της βιβλιογραφίας αναφορικά με τη σχέση αριθμοδεικτών και εταιρικής αποτυχίας ξενοδοχείων. Το δεύτερο μέρος της διατριβής, θέτει το μεθοδολογικό υπόβαθρο. Σαν ποσοτικό εργαλείο επιλέγεται η λογιστική παλινδρόμηση πολλαπλών περιόδων, και τα διαθέσιμα 5,500 ξενοδοχεία εκ των οποίων 13 πτωχεύσανε, αναλύονται στο λογισμικό Stata. Τα βασικά αποτελέσματα δείξανε ότι η μόχλευση και το μέγεθος σε όρους ενεργητικού αυξάνουν την πιθανότητα πτώχευσης ενώ η κάλυψη υποχρεώσεων με κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων τη μειώνει. Στα αποτελέσματα έγινε έλεγχος εξειδίκευσης και μεγαλύτερου χρονικού ορίζοντα και παρέμειναν ανθεκτικά. Πραγματοποιήθηκαν συγκρίσεις με δύο σχετικές ελληνικές εργασίες, με το βασικό μοντέλο να αποδεικνύεται καλύτερο σε όρους ευαισθησίας και συνάφειας μεταβλητών. Ένα σημαντικό εύρημα της ανάλυσης είναι η θετική επίδραση του μεγέθους, που έρχεται σε αντίθεση με το αρνητικό πρόσημο που συνήθως απαντάται στη βιβλιογραφία και στη μία εργασία σύγκρισης που εξέτασε όλη την οικονομία, δίνοντας στοιχεία αφενός ότι η αρχή του “πολύ μεγάλο για να αποτύχει” δεν ισχύει στο συγκεκριμένο δείγμα και αφετέρου για την ανάπτυξη κλαδικών μοντέλων, καθώς ένα μοντέλο μπορεί να μην είναι εξίσου αποδοτικό υπό διαφορετικές συνθήκες.