Η συμπεριφορά του χρήστη σε κτίρια γραφείων τεχνολογικώς προηγμένα με ποικίλες μορφές χωρικής οργάνωσης και οργανωσιακής κουλτούρας

Abstract

Aim of this PhD thesis has been the formulation of “intelligent” building’s identity through users’ perception, evaluation and expression of wishes by focusing on their psychosocial and functional needs. In particular, object of this study was to examine the adopted and expressed behavior of the user within the technologically advanced or so called “intelligent” office building. For the realization of the research goal technologically advanced/“intelligent” buildings were investigated in relation to their urban surroundings, their workplace, their technical characteristics and their organizational culture. In order to answer the main research question -if “intelligent” buildings could fulfill users’ psychosocial needs and facilitate them in their projects realization-, we raised questions concerning the relationship between the building and its urban surroundings and “intelligent” building’s architectural, technical and organizational characteristics. These sub questions determined the 4 basic sections of the field research. The field research took place in London and data were collected by means of questionnaire from the users of 2 “intelligent” buildings. The analysis of the research data provided the concepts of hybrid workplace, combinational space-urban and architectural-, combinational time, “non space”, mobility, deterritorialization, feedback and tele-working, so as to construct the contemporary identity of the “intelligent” building. The PhD thesis concluded by doubting the compatibility of “intelligent” workplace environment neutralization with users’ substantial needs. Consequently, the evidence indicate that the “intelligent” building doesn’t contribute to the improvement of human well being, but on the contrary, it makes easier the replacement of privacy, private life, territoriality and socialization by a fluid time space continuum.

Στόχο της διατριβής αποτέλεσε η σκιαγράφηση της ταυτότητας του “έξυπνου” κτιρίου μέσα από την αντίληψη, την αξιολόγηση και τη διατύπωση των επιθυμιών των ερωτηθέντων, εστιάζοντας στην κάλυψη των ψυχοκοινωνικών και λειτουργικών τους αναγκών. Ειδικότερα, μελετήθηκαν οι συμπεριφορές/στάσεις που αναπτύσσει ο χρήστης στο τεχνολογικώς προηγμένο ή λεγόμενο “έξυπνο” κτίριο γραφειακών χώρων. Για την επίτευξη του ερευνητικού στόχου εξετάστηκαν τεχνολογικώς προηγμένα ή “έξυπνα” κτίρια με βάση το αστικό περιβάλλον, τον εργασιακό χώρο, τα περιβαλλοντικά τεχνικά χαρακτηριστικά και την οργανωσιακή κουλτούρα. Για να απαντηθεί το κύριο ερώτημα της έρευνας δηλαδή, κατά πόσο ένα κτίριο θεωρείται “έξυπνο” όταν δεν καλύπτει ψυχοκοινωνικές ανάγκες του εργαζομένου και δυσχεραίνει την επιτέλεση της εργασίας του, τέθηκαν επιμέρους ερωτήματα σχετικά με τη σχέση κτιρίου-αστικού περιβάλλοντος, τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του κτιρίου, τα περιβαλλοντικά τεχνικά χαρακτηριστικά και τα οργανωσιακά χαρακτηριστικά, τα οποία προσδιόρισαν τις 4 βασικές ενότητες της έρευνας πεδίου. Η έρευνα πεδίου πραγματοποιήθηκε σε 2 “έξυπνα” κτίρια στο Λονδίνο, με τη χρήση ερωτηματολογίου. Από την ανάλυση των ερευνητικών δεδομένων προέκυψε η σύγχρονη ταυτότητα των “έξυπνων” κτιρίων, η οποία προσδιορίζεται από τις έννοιες του υβριδικού εργασιακού περιβάλλοντος, από τον συνδυαστικό χώρο διπλής κλίμακας -αρχιτεκτονικής και αστικής-, από τον συνδυαστικό χρόνο, από τον “μη τόπο”, από την κινητικότητα, από την απεδαφικοποίηση, από την επανατροφοδότηση και από την τηλε-εργασία σε συσχετισμό με την κατοικία. Στην κατάληξη της διατριβής υπογραμμίζεται η αμφισβήτηση της συμβατότητας του ουδετεροποιημένου “έξυπνου” εργασιακού περιβάλλοντος με τις ουσιαστικές ανάγκες των χρηστών. Τέλος, διατυπώνεται η διαπίστωση ότι το “έξυπνο” κτίριο, δεν συμβάλει στην καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά διευκολύνει την αντικατάσταση της ιδιωτικότητας, του ιδιωτικού βίου, της εδαφοκυριαρχίας και της κοινωνικοποίησης από έναν ρευστό χωρο-χρόνο.