Η χειρουργική αντιμετώπιση του παραμελημένου συγγενούς εξαρθρήματος ισχίου των ενηλίκων με κοτυλοπλαστική K. Στάμου και ολική Αρθροπλαστική

Abstract

For centuries almost nothing could be done for untreated congenital dislocation of the hip in adults. At thebeginning ofthe 20th century procedures such as self operation, inominate osteotomy, osteotomy of the proximal femur,fusion, Girdlestone, etc. were performed as treatment for CDH but the results were not satisfactory.At the early 70s the development of total hip arthroplasty, seem to give an answer to this difficult problem butat the beninning the results were disappointing. The reason of the disappointing results was mainly the insufficient bonestock at the place of the acetabulum. To overcome this problem several techniques, were developed: a. Reconstractionof the acetabulum using the femoral head to Augment the cup, b. placement of the cup to the false acetabulum andc. K. Stamos, cotyloplasty techniqueThe K. Stamos cotyloplasty technique involves medial advancement of the acetabular floor of the tme acetabulum by the creation of a controlled comminuted fracture of the medial wall, autogenous bone- grafting and the implantation of a small acetubular component with or without cement.This procedure was performed in sixty six patients (eighty six hips). Forty nine of the hips had high dislocation,thirty one had low dislocation and six were dysplastic. The mean age at the time of the operation was forty seven years(range 23-70). Two to fifteen years (mean seven years) after the operation the clinical and radiographical results wereevaluated. Eighty one (94%) of the eighty six hips had a good or excellent clinical result. The cummulative rate of successfor the acetabular componet was 100% at five years and 93.2% at ten years. The radiographic results were also satisfactory. Two (2%) of the eighty six acetabular components had migrated (displaced more than two millimeters). FYogressiveradiolucent lines (indicating aseptic loosening) were found in two also. There was radiographic incorporation (union) ofall of the bone grafts.These results show that Total hip artrhoplasty combined with K. Stamos Cotyloplasty techinque provides the bestpossible solution to the problem of untreated congenital dislocation of the hip in Adults.

Για πολλούς αιώνες η Θεραπεία του παραμελημε'νου συγγενούς εξαρθρήματος του ισχίου στους ενήλικεςήταν ανέφικτη. Στις αρχές του 20ου αιώνα διάφορες επεμβάσεις όπως η εγχείρηση στε'γης, η οστεοτομία τουανωνύμου, η οστεοτομία του εγγύς μηριαίου, η αρθρόδεση, η Girdlestone, κλπ. δοκιμάστηκαν σαν θεροστεία του ΣΕ]αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά.Στις αρχές της δεκαετίας του 70 η ανάπτυξη της ολικής αρθροπλασπκής φάνηκε να ήταν η λύση τουπροβλήματος αλλά τα οπτοτελέσματα στις πρώτες προσπάθειες ήταν απογοητευτικά. Ο λόγος τωναπογοητευτικών αποτελεσμάτων ήταν βασικά η ανεπαρκής οστική μάζα στην περιοχή της κοτύλης. Για ναξεπεραστεί το πρόβλημα αυτό αναπτύχθηκαν διάφορες τεχνικε'ς: α. Ανακατασκευή της κοτύλης χρησιμοποιώνταςτην μηριαία κεφαλή ως δομικό μόσχευμα για την κάλυψη της προθέσεως, β. Τοποθέτηση της προθε'σεως στηνψευδοκοτύλη και γ. Η κοτυλοπλαστική Κ. Στάμου.Η κοτυλοπλαστική Κ. Στάμου περιλαμβάνει κατάγμα του πυθμένα της ανατομικής κοτύλης και αρθροκατάδυσητων τεμαχίων σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να επιτευχθεί πλήρης κάλυψη της προθέσεως, τοποθέτησηαυτομοσχευμάτων και μικρής κοτυλιαίας πρόθεσης με ή χωρίς οσπκό τσιμέντο.Η τεχνική αυτή εφαρμόστηκε σε εξήντα έξι ασθενείς (86 ισχία). Τα 49 εξ αυτών είχαν υψηλό εξάρθρημα,τα 31 είχαν χαμηλό εξάρθρημα και τα 6 ήταν δυπλαστικά. Ο μέσος όρος ηλικίας κατα την στιγμή της επέμβασηςήταν 47 έτη (απο 23 έως 70). Έγινε κλινική και ακτινολογική εκτίμηση των ασθενών 2 έως 15 χρόνια μετεγχειριτικώς(μ.ο. 7 χρόνια).Τα 81 (94%) απο τα 86 ισχία είχαν καλό η άριστο κλινικό αποτέλεσμα. Η αθροιστική συχνότητα επιτυχίαςγια την κοτυλιαία πρόθεση ήταν 100% στην πενταετία και 93.2% στην 10 ετία. Τα ακτινολογικά αποτελέσματα ήτανεπίσης ικανοποιητικά. Δύο (2%) εκ των 86 κοτυλιαίων προθέσεων είχαν μετακίνηση πέραν των 2 χιλιοστών.Ακτινοδιαυγαστικές γραμμές που προοδευτικά επεκτείνονταν (ένδειξη άσηπτης χαλάρωσης) βρέθηκαν σε 2 ισχία.Σε όλες τις περιπτώσεις τα οστικά μοσχεύματα ενσωματώθηκαν.Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν οτι η ολική αρθροπλαστική σε συνδιασμό με κοτυλοπλαστική Κ. Στάμουείναι η καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα του παραμελημε'νου συγγενούς εξαρθρήματος του ισχίου στουςενήλικες.