Ασκήσεις σταθεροποίησης και μάλαξη εγκάρσιας τριβής ασθενών χρόνιου μυοπεριτονιακού πόνου με κλινική αστάθεια οσφύος

Abstract

The purpose of this prospective, single-blind and randomized controlled study was to evaluate the duration of transverse friction massage application on active myofascial trigger points (MTrPs) combined with stabilization exercises (SE). In the research project, 36 physically active adults were included, aged 19-55 years with 1-3 active MTrPs and low back clinical instability. The participants were allocated into three treatment groups (SE, SE plus transverse friction massage-3.5 min/MTrP, SE plus transverse friction massage-90 sec/MTrP) and evaluated at baseline, immediately after an 8-week intervention period and two months afterwards. Dependent variables included disability, fear of pain, pressure pain threshold (PPT), electromyographic (EMG) activity and size of the active MTrPs, muscle thickness at rest of transversus abdominis and multifidus contraction ability, fatigue of the paraspinal muscles and dynamic stability of the painful side along with the ratio of left and right sides of the body as an indication of symmetry. Based on the results, significant main effects for ‟group” with adequate statistical power (≥ 80%) were observed immediately after treatment on EMG activity of the active MTrPS and time-to-fatigue of the paraspinal muscles, with the SE plus transverse friction massage-3.5 min/MTrP group being clinically and/or statistically superior to the other two groups. At two-month follow-up both massage groups had clinically and/or statistically significant smaller cross-sectional areas of MTrPs than the control group. At this time point, only the SE plus transverse friction massage-3.5 min/MTrP group clinically differed from the control group on disability scores. Disability, which was significantly improved in all three groups immediately after treatment and at two-month follow-up compared to baseline, linearly correlated with the cross-sectional area of the MTrPs and the ratio of the transversus abdominis muscle thickness at rest. For this outcome, within-group statistically and/or clinically significant increases were noticed in both massage groups between pre-to-post treatment and pre-treatment to two-moth follow-up, however only the SE plus transverse friction massage-3.5 min/MTrP group simultaneously decreased the size of the MTrPs. In conclusion, transverse friction massage applied for 3.5 min/MTrP in addition to a SE program further improved disability compared with SE alone due to an enhanced analgesic effect with a direct impact on the neural drive of the muscles and the symmetry of the body.

Σκοπός της παρούσας προοπτικής, απλής τυφλής και τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της ΜΕΤ (ΜΕΤ) ως προς τη διάρκεια εκτέλεσής της ανά σημείο πυροδότησης μυοπεριτονιακού πόνου (ΣΠΜΠ) και σε συνδυασμό με ασκήσεις σταθεροποίησης (ΑΣ). Στην έρευνα εντάχθηκαν 36 ενήλικες αθλούμενοι, 19-55 ετών, με 1-3 ενεργά ΣΠΜΠ και κλινική αστάθεια οσφύος. Οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν σε τρεις ομάδες (ΑΣ, ΑΣ/ΜΕΤ-3.5 min/ΣΠΜΠ, ΑΣ/ΜΕΤ-90 sec/ΣΠΜΠ) και αξιολογήθηκαν πριν και μετά από παρέμβαση οχτώ εβδομάδων, αλλά και δύο μήνες αργότερα. Στις εξαρτημένες μεταβλητές συμπεριλήφθηκαν η λειτουργικότητα, η φοβία του πόνου, το κατώφλι πόνου κατά την πίεση (ΚΠΠ), η ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα και το μέγεθος των ενεργών ΣΠΜΠ, η τροφικότητα ηρεμίας του εγκάρσιου κοιλιακού και η ικανότητα πάχυνσης του πολυσχιδή, η κόπωση των παρασπονδυλικών μυών και η δυναμική σταθερότητα των ασθενών, τόσο της επώδυνης πλευράς όσο και της αναλογίας μεταξύ των πλευρών του σώματος ως ένδειξη συμμετρίας. Βάσει των κυριότερων αποτελεσμάτων, σημαντικές επιδράσεις με επαρκή στατιστική ισχύ (≥ 80%) του παράγοντα «ομάδα» παρατηρήθηκαν μετά το τέλος των παρεμβάσεων στην ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα των ενεργών ΣΠΜΠ και στο χρόνο κόπωσης, με την ομάδα ΑΣ/ΜΕΤ-3.5 min/ΣΠΜΠ να υπερτερεί στατιστικά ή/και κλινικά των άλλων δύο, ενώ στη μέτρηση διατήρησης και οι δύο ομάδες μάλαξης είχαν στατιστικά ή/και κλινικά μικρότερο μέγεθος ενεργών ΣΠΜΠ έναντι της ομάδας ελέγχου. Την ίδια χρονική στιγμή μόνο η ομάδα ΑΣ/ΜΕΤ-3.5 min/ΣΠΜΠ διέφερε κλινικά από την ομάδα ελέγχου στη λειτουργικότητα. Η τελευταία μεταβλητή, που βελτιώθηκε σημαντικά και στις τρεις ομάδες μεταξύ της αρχικής με την τελική μέτρηση και τη μέτρηση διατήρησης, συσχετίστηκε γραμμικά τόσο με το μέγεθος των ενεργών ΣΠΜΠ όσο και με την αναλογία πλευρών της τροφικότητας ηρεμίας του εγκάρσιου κοιλιακού. Για την τελευταία βρέθηκαν στατιστικώς ή/και κλινικώς σημαντικές αυξήσεις και στις δύο ομάδες μάλαξης μέχρι τέλους, αλλά μόνο η ομάδα ΑΣ/ΜΕΤ-3.5 min/ΣΠΜΠ ταυτόχρονα μείωσε και το μέγεθος των ενεργών ΣΠΜΠ. Συμπερασματικά, η περαιτέρω συνεισφορά της ΜΕΤ διάρκειας 3.5 min στην κλινική βελτίωση της λειτουργικότητας μέσω ΑΣ ερμηνεύθηκε λόγω αναλγητικής επίδρασης, με άμεσο αντίκτυπο στη νευρική αγωγιμότητα των μυών και τη συμμετρία του σώματος.