Μέτρηση της απόπτωσης σε δείγματα ρινικού και στοματικού βλεννογόνου σε σηπτικούς ασθενείς

Abstract

Background: Apoptosis represents a physiological mechanism for the homeostasis in human organism. The role of apoptosis has been examined in different cell populations, but not in nasal and buccal cell populations. This study was designed to examine the apoptosis in nasal and buccal cells in critical septic patients and the ability to use this measurement as a prognostic factor. Material and methods: Nasal and buccal mucosa brushing was obtained from 21 consecutive patients, who met the criteria for sepsis, admitted in intensive care unit. The same sample was obtained from the control group, 11 patients with colon cancer and 13 volunteers who have scheduled to undergo laparoscopic cholocystectomy. The specimens were analyzed using the TUNEL method and the immunohistochemical expression of the Bcl-2 and Bax genes. Results: Decreased spontaneous apoptosis of nasal mucosa was found (TUNEL+ 19%, Bcl-2 48%, Bax 14%), but increased apoptosis of buccal mucosa was found (TUNEL+ 57%, Bcl-2 33%, Bax 24%) in septic patients compared to the control group. This difference was not statistic significant. The relationship between apoptosis and survival was not statistic significant too. Conclusions: There is a dysfunction of the nasal and buccal apoptotic process in septic patients. This difference is not statistic significant in our study. The number of samples may be responsible for these results.

Σκοπός: Η απόπτωση αποτελεί ένα φυσιολογικό μηχανισμό για τη διατήρηση της ομοιοστασίας στον οργανισμό. Διαταραχές της απόπτωσης παρατηρούνται σε διάφορους κυτταρικούς πληθυσμούς σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς. Σκοπός της μελέτης είναι η εξέταση του φαινομένου της απόπτωσης στα κύτταρα του ρινικού και στοματικού βλεννογόνου βαρέως πασχόντων σηπτικών ασθενών. Υλικό και μέθοδος: Σε 21 σηπτικούς ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε μονάδα εντατικής θεραπείας ελήφθησαν δείγματα ρινικού και στοματικού βλεννογόνου με τη μέθοδο της «βούρτσας». Την ομάδα ελέγχου αποτέλεσαν 11 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου και 13 εθελοντές στους οποίους έγινε προγραμματισμένη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Η εκτίμηση της απόπτωσης έγινε με τη μέθοδο TUNEL και την ανοσοϊστοχημική μελέτη των γονιδίων Bcl-2 και Bax. Αποτελέσματα: Βρέθηκε μειωμένη απόπτωση του ρινικού βλεννογόνου (TUNEL+ 19%, Bcl-2 48%, Bax 14%) και αυξημένη απόπτωση στο στοματικό βλεννογόνο (TUNEL+ 57%, Bcl-2 33%, Bax 24%) στους σηπτικούς ασθενείς συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Αυτή η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Η σχέση επίσης της απόπτωσης με την επιβίωση των ασθενών δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Συμπεράσματα: Υπάρχει δυσλειτουργία της απόπτωσης του ρινικού αλλά και του στοματικού βλεννογόνου στους σηπτικούς ασθενείς. Αυτή η διαφορά στη μελέτη μας δεν έφτασε τη στατιστική σημαντικότητα, γεγονός που πιθανόν να οφείλεται στον αριθμό του δείγματος.