Η βασική εκπαίδευση στο Αίγιο (1895-1913)

Abstract

The venture of the dissertation is the study of basic education in Aegio, as this was moulded during the period 1895-1913. The writer attempts to highlight the penetration of basic education in Aegio at the examined period, the material and technical infrastructure of schools, subjects of educational personnel, of monitoring and administration of schools as well as the expenses of elementary education. Thus, the main interest was focused on the collection, registration, classification, presentation and annotation of historical evidence. The comprehension and analysis of evidence as well as the interpretation of views are attempted with the application of the explanatory method. The research elected that in both the establishments of male and female schools the tendency is increasing, with bigger rate of increase in the establishment of female schools mainly in the region of the municipality. Therefore the proportion of residents per elementary school of the town was much bigger than that of the whole municipality of Aegio. During the same period no public schools are built whereas rented private school buildings are much on the increase, used as school-houses because of the foundation of new school units. In parallel, the sums spent on the equipment of schools are meagre. The teaching personnel from the beginning until the end of the period under review is increased by 56% and the expenses of payroll are doubled. The bodies of administration are solidified and differentiated in levels and categories, and the inferior executives of education (headmasters) communicate with the inspector via the headmaster of the “1st full male elementary school of Aegio”. The total of administrative operations is rated and all administration is characterized by monolithic tendencies. The increase in the expenditure on elementary education in the end of the period compared to the beginning is due to the increase in the expenses on school rents and teaching personnel wages because of the foundation of new schools and of promotion of others and because of the growing number of teaching personnel. The main source of funds raised for the operation of educational institutions is the municipality’s expenditure. In every case the central educational policy is applied to local level without divergences.

Στη διατριβή επιχειρείται η μελέτη της ιστορίας της βασικής εκπαίδευσης στο Αίγιο, όπως αυτή διαμορφώθηκε την περίοδο 1895-1913. Ο συγγραφέας επιχειρεί να αναδείξει τη διείσδυση του σχολικού δικτύου της βασικής εκπαίδευσης στο Αίγιο κατά την εξεταζόμενη περίοδο, τη υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, θέματα εκπαιδευτικού προσωπικού, θέματα εποπτείας και διοίκησης των σχολείων καθώς και τις δαπάνες για τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Έτσι το κύριο ενδιαφέρον εστιάστηκε στη συλλογή, καταγραφή, ταξινόμηση, παρουσίαση και σχολιασμό των ιστορικών τεκμηρίων. Η κατανόηση και ανάλυση των τεκμηρίων καθώς και η ερμηνεία των απόψεων επιχειρείται με την εφαρμογή της ερμηνευτικής μεθόδου. Η έρευνα ανέξειξε ότι τόσο στις ιδρύσεις σχολείων αρρένων όσο και στις ιδρύσεις σχολείων θηλέων ή τάση είναι αυξητική με μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης στην ίδρυση σχολείων θηλέων κυρίως στην περιφέρεια του Δήμου με αποτέλεσμα η αναλογία κατοίκων ανά δημοτικό σχολείο της πόλης να είναι πολύ μεγαλύτερη από την αναλογία κατοίκων ανά δημοτικό σχολείο ολόκληρου του Δήμου Αιγιέων. Την ίδια περίοδο κανένα δημόσιο διδακτήριο δεν οικοδομείται ενώ παρατηρείται αύξηση των ενοικιαζόμενων ιδιωτικών κτιρίων που χρησιμοποιούνται ως διδακτήρια λόγω της ίδρυσης νέων σχολικών μονάδων. Παράλληλα τα ποσά που δαπανώνται για τον εξοπλισμό των διδακτηρίων είναι πολύ μικρά. Το διδακτικό προσωπικό από την αρχή μέχρι το τέλος της υπό εξέταση περιόδου αυξάνεται κατά 56% και οι δαπάνες μισθοδοσίας διπλασιάζονται. Παγιώνονται τα όργανα διοίκησης και διαφοροποιούνται σε επίπεδα και κατηγορίες και τα κατώτερα στελέχη της εκπαίδευσης (Δ/ντες) επικοινωνούν με τον επιθεωρητή μέσω του διευθυντή του Α΄ πλήρους δημοτικού σχολείου αρρένων Αιγίου. Το σύνολο των διοικητικών λειτουργιών είναι ιεραρχημένο και η διοίκηση χαρακτηρίζεται από μονολιθικότητα. Η αύξηση των δαπανών για τη στοιχειώδη εκπαίδευση στο τέλος της υπό εξέταση περιόδου σε σχέση με την αρχή οφείλεται στην αύξηση των εξόδων για ενοίκια διδακτηρίων και μισθούς εκπαιδευτικού προσωπικού εξαιτίας της ίδρυσης και λειτουργίας νέων σχολείων της προαγωγής άλλων και της αύξησης του εκπαιδευτικού προσωπικού. Κύρια πηγή πόρων για τη λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων αποτελούν οι δαπάνες του Δήμου. Σε κάθε περίπτωση η κεντρική εκπαιδευτική πολιτική εφαρμόζεται σε τοπικό επίπεδο χωρίς αποκλίσεις.