Κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες των καταγμάτων του ισχίου

Abstract

One of the most critical problems the health sector is facing during the last decades, is the constantly increasing cost of health care services, combined with the lack of effectiveness and efficiency in resource utilization. The conduct of socioeconomic studies contributes to evaluation of consequences from disease management. In the filed of orthopedic surgery, new expensive technologies constantly emerge, whereas the effectiveness of which is not always properly documented. Prosthetic arthroplasty in the case of elderly patients with unstable trochanteric hip fracture has been recently the focus of the Health Technology Assessment studies. Study Objective The objective of this study is the economic and social evaluation of the elderly hip fracture management cost to the health care sector, as well as to society. The hip fracture burden was estimated during hospital treatment as well as one year after surgery. Furthermore, a cost and outcome comparison was performed between two alternative operative techniques (ilosis and prosthetic hemiarthtoplasty) used in the treatment of elderly patients with unstable trochanteric hip fracture. Methodology A socioeconomic study was performed attempting the evaluation of health care resources consumed during the hospital operative treatment of hip fractured patients, as well as the excessive direct, medical and non medical, cost during one year after surgery. These cost figures are calculated per patient with different hip fracture type, subcapital or trochanteric,, as well as operative technique. In conjuction with cost calculations, data was collected concerning the effectiveness of hip fracture management. Outcome measures included mortality rate, complications rate, and estimation patients’ recovering to the prefracture level of walking ability and functional status in terms of conducting basic and instrumental activities of daily living. The study population is elderly people who were admitted in the orthopedic clinics of two Athens public hospitals from 1/3/2001 to 28/2/2002 with the diagnosis of hip fracture and were followed up for one year after surgery via telephone communication. Main Results - It was estimated that the hospital cost for the operative treatment of hip fractured patients ranges from 2.022 euro to 4.064 euro, according to surgery type. The outpatient cost during the year after the surgery is also significant and was estimated at 1.859 euro to 4.437 euro, depending on the type of fracture and surgery. - In-hospital mortality was 3,9% overall, while one year after surgery it was estimated at 19,6%. Furthermore the excess mortality due to hip fracture was calculated using the standard mortality ratio for the entire study group. It was found that the mortality rate in men and women exceeded that of the standard population, matched for age and gender, by 2,65 times and 2,58 times respectively. - At one year follow up 64% of the patients had regained their pre fracture walking ability, without any statistical significant difference between patients with different fracture type. In addition, 55,9% of the study group regained their prefracture ability of performing basic activities and 56,9% regained their ability of performing instrumental activities. Again, no statistical significance was found between patients with subcapital and trochanteric hip fracture. - With respect to the comparison of cost and effectiveness of the two alternative operative techniques for the treatment of unstable trochanteric hip fractures, no statistical significance regarding their effectiveness was found between the two patient groups. Since the cost of prosthetic hemiarthroplasty exceeds that of ilosis by 92,5% in the hospital setting and by 37,9% during the one year period after surgery, cost becomes the key-factor of choosing between the two operative approaches. Conclusion The social and economic burden of hip fractures in elderly people, measured in terms of mortality, disability and economic cost, is estimated to be very high. The development of Health Technology Assessment in the field of orthopedic surgery will enable the choice between technologies with the best possible benefit and the least possible cost, in order to achieve the most cost effective approach in hip fracture management.

Ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει τις τελευταίες δεκαετίες ο τομέας της υγείας είναι το συνεχώς αυξανόμενο κόστος των υπηρεσιών υγείας, σε συνδυασμό με την έλλειψη αποτελεσματικότητας αλλά και αποδοτικότητας στη χρήση των πόρων. Η διενέργεια κοινωνικοοικονομικών μελετών συντελεί στην αποτύπωση των συνεπειών από τη διαχείριση των νοσημάτων. Στο χώρο της ορθοπεδικής χειρουργικής, νέες τεχνολογίες κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους, οι οποίες τις περισσότερες φορές, κοστίζουν πολύ περισσότερο από τις ισχύουσες, ενώ η αποτελεσματικότητά τους στερείται επαρκούς τεκμηρίωσης. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί και η εφαρμογή προσθετικής αρθροπλαστικής, η οποία άρχισε να χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια σε ηλικιωμένους ασθενείς με συντριπτικά ασταθές διατροχαντήριο κάταγμα. Αντικείμενο μελέτης είναι η οικονομική αποτίμηση του κόστους με το οποίο επιβαρύνεται ο υγειονομικός τομέας, καθώς και ο ευρύτερα κοινωνικός από τη διαχείριση ηλικιωμένων ασθενών με κάταγμα ισχίου, τόσο κατά τη νοσοκομειακή τους αντιμετώπιση όσο και κατά τη διάρκεια ενός χρόνου μετά το κάταγμα. Επιπλέον, επιχειρείται η σύγκριση του κόστους και της αποτελεσματικότητας των δύο εναλλακτικών επεμβατικών τεχνικών, της ήλωσης και της προσθετικής ημιαρθροπλαστικής, που εφαρμόζονται στην περίπτωση ηλικιωμένων ασθενών με ασταθές διατροχαντήριο κάταγμα. Μεθοδολογία: Η ανάλυση διεξήχθη μέσα από την κοινωνικοοικονομική οπτική γωνία και συμπεριέλαβε τον υπολογισμό του νοσοκομειακού κόστους για την επεμβατική αντιμετώπιση των ασθενών με κάταγμα ισχίου, καθώς και του επιπλέον άμεσου κόστους, υγειονομικού και μη, σε διάστημα ενός έτους μετά την επέμβαση. Το κόστος αυτό υπολογίστηκε ανά ασθενή με διαφορετικό είδος κατάγματος, υποκεφαλικό και διατροχαντήριο, καθώς και ανά είδος επεμβατικής τεχνικής που εφαρμόστηκε σε κάθε περίπτωση. Παράλληλα με τα στοιχεία κόστους συλλέχθηκαν πληροφορίες αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης των καταγματιών και οι οποίες σχετίζονται με τη θνησιμότητα των ασθενών, τη συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών, καθώς και την ανάκτηση της κινητικότητάς τους και των ικανοτήτων τους για εκτέλεση δραστηριοτήτων καθημερινής ζωής. Τον μελετώμενο πληθυσμό αποτέλεσαν ηλικιωμένοι ασθενείς, οι οποίοι κατά το διάστημα 1/3/2001 έως 28/2/2002 υπέστησαν υποκεφαλικό ή διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου, εισήχθησαν σε ορθοπεδικές κλινικές δύο δημόσιων νοσοκομείων των Αθηνών και παρακολουθηθήκαν για ένα έτος μετά την επέμβαση μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας. Αποτελέσματα - Το νοσοκομειακό κόστος της επεμβατικής αντιμετώπισης των ασθενών με κάταγμα ισχίου, ανέρχεται από 2.022 ευρώ έως 4.064 ευρώ ανά ανεπίπλεκτο περιστατικό ανάλογα με τον τύπο επέμβασης (τιμές 2004), ενώ εξίσου σημαντικό είναι και το ύψος του κόστους, υγειονομικού και μη, που σημειώνεται κατά τη διάρκεια ενός έτους μετά την επέμβαση και κυμαίνεται από 1.859 ευρώ έως 4.437 ανά ασθενή, ανάλογα με τον τύπο κατάγματος και επέμβασης. - Αναφορικά με τα αποτελέσματα της διαχείρισής τους, βρέθηκε ότι η ενδονοσοκομειακή θνητότητα κυμάνθηκε σε ποσοστό 3,9% επί του συνόλου των ασθενών, ενώ η θνησιμότητα ένα έτος μετά υπολογίστηκε σε 19,6%. Σημαντικό εύρημα αποτελεί ο υπολογισμός της υπερβάλλουσας θνησιμότητας (excess mortality) εξαιτίας του κατάγματος ισχίου, η οποία εκτιμήθηκε ότι στους άνδρες υπερβαίνει κατά 2,65 φορές (ή 265%) αυτή του γενικού πληθυσμού αντίστοιχης ηλικίας και φύλου για το έτος 2001, ενώ στις γυναίκες με κάταγμα η θνησιμότητα ήταν 2,58 φορές (ή 258%) υψηλότερη απ’ ότι αναμενόταν. - Όσον αφορά την ανάκτηση του επιπέδου κινητικότητας, δώδεκα μήνες μετά την επέμβαση το 64% περίπου των ασθενών κατάφερε να ανακτήσει την κινητικότητά του στο επίπεδο προ του κατάγματος, χωρίς να παρατηρείται στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ ομάδων ασθενών με διαφορετικό είδος κατάγματος. ..............