Ο Μολιέρος στην Ελλάδα: σημειολογική προσέγγιση παραστάσεων των έργων του Μολιέρου από ελληνικούς θιάσους

Abstract

Στόχος του παρόντος πονήματος είναι να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θεωρητικής ανάλυσης της επιστήμης της παραστασιολογίας, η οποία ωστόσο περιέχει περιορισμένη ελληνική βιβλιογραφία.Ενδεχομένως, οι θεωρητικές προσεγγίσεις που προτείνονται να παρουσιάζουν αδυναμίες, δεδομένου ότι: α. Το θεατρικό φαινόμενο ανήκει στο εφήμερο, δηλαδή δεν καταγράφεται παρά μόνο στην εντύπωση του θεατή. Άλλωστε, εξίσου εφήμερα είναι τα πάθη και οι πράξεις, η μίμηση και η κάθαρση. Με άλλα λόγια, μια παράσταση δεν διέπεται από σταθερότητα, καθώς είναι ένα λίαν ασταθές δυναμικό πεδίο. β. Οι παραστάσεις που αναλύονται είναι σχετικά πρόσφατες, γεγονός που ανταποκρίνεται στην αισθητική, στην κοινωνική και στην πολιτική αμεσότητα. Ωστόσο, η υποκειμενική πλευρά του ζητήματος εντάσσεται σε πλαίσιο ανασκόπησης χωρίς προηγούμενο. Επισημαίνεται δε ότι το χρονικό πλαίσιο που τίθεται (1994-2004) οφείλεται στη μεγάλη ποικιλία παραστάσεων και στην ανάγκη να πραγματοποιηθεί, κατά το δυνατόν, μια πληρέστερη μελέτη.Η πρόθεση να προσεγγισθούν οι σκηνοθεσίες αυτές και να κατανοηθούν σε βάθος οι μολιερικοί ήρωες διαμέσου των ελληνικών παραστάσεων υπήρξε η «κινητήρια δύναμη» για την πραγματοποίηση αυτής της μελέτης. Πιθανώς, η παρούσα εργασία να αποτελέσει έναυσμα και για περαιτέρω θεωρητικές προσεγγίσεις. Ωστόσο, παρουσιάζει ενδιαφέρον και μόνον το γεγονός ότι τέθηκαν παραστασιολογικά ερωτήματα, ότι αναλύοντας παραστάσεις έγινε προσπάθεια να «αμβλυνθεί» η εντύπωση του εφήμερου του θεατρικού φαινομένου και να αναχθεί σε αντικείμενο μελέτης με θεωρητικά κριτήρια, ούτως ώστε να εμπλουτισθεί η μελέτη του θεάτρου.