Ψυχοφυσιολογική προσέγγιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας με τη χρήση ενδογενών συντελεστών των εγκεφαλικών προκλητών δυναμικών

Abstract

Aim of this study was to investigate the patterns of P600 elicited during a Working Memory test in Multiple Sclerosis patients, to compare them to healthy controls and to correlate findingw with memory performance and clinical parameters. In a second stage, the study aimed at examining the effects of methylprednisolone treatment in MS patients on cognition as this is reflected by the low-resolution brain electromagnetic tomography (LORETA) of the P600 as well as its conventional constituents (amplitudes and latencies) recorded during a working memory (WM) test. 22 definite, chronic progressive multiple sclerosis patients, with recent exacerbation of their illness, and 20 normal subjects matched for age, sex, and educational level, were studied with a computerised version of the digit span test of Wechsler batteries. Auditory P600 were measured during the anticipatory period of this test. In the second stage of the study, a paired LORETA comparison was performed in the P600 component of ERPs elicited during a (WM) test in 18 MS patients suffering from the relapsing–remitting form, before and after 1 week treatment with methylprednisolone. The P600 component was also evaluated in 16 healthy controls matched for age and level of education. Results revealed that the patient group, when compared to healthy controls, showed significantly reduced latencies of P600 at left frontal areas and reduced P600 amplitudes at left temporoparietal region. Moreover, memory performance of patients was significantly more impaired when compared to healthy controls. When pre- and post-treatment recordings of LORETA were compared, all patients as a group showed significantly different patterns of current density activation located at the right frontal lobe. Treatment was accompanied by an increase of the amplitude of P600 at the right frontoparietal area.Moreover, in the post-treatment phase, patients exhibited a significant improvement of their memory performance as compared to themselves before treatment. These findings may indicate that multiple sclerosis is associated with abnormal features of the completion of synchronised operation after target detection, as they are reflected by P600 amplitudes and latencies.Moreover, the results support the notion that steroid treatment in relapsing–remitting MS patients, may exert a beneficial effect.

Σκοπός της εργασίας ήταν να διερευνηθούν τα στοιχεία της κυματομορφής P600, που εκλύεται κατά τη δοκιμασία λειτουργικής μνήμης σε ασθενείς με ΣΚΠ σε σύγκριση με ομάδα υγιών, καθώς επίσης η πιθανή συσχέτιση των κυματομορφών με τη μνημονική επίδοση και κλινικές παραμέτρους .Σε δεύτερο στάδιο, στόχος ήταν να εκτιμηθούν τα λειτουργικά αποτελέσματα της χορήγησης μεθυλπρεδνιζολόνης για 1 εβδομάδα σε ασθενείς που πάσχουν από τη διαλείπουσα μορφή της ΣΚΠ , χρησιμοποιώντας τόσο τις συμβατικές συνιστώσες (πλάτη, λανθάνοντες χρόνοι) όσο και τη LORETA του συντελεστή μετά Ρ600 των ERP που εκλύονται κατά τη διάρκεια μίας δοκιμασίας της λειτουργικής μνήμης (WM) πριν και μετά τη θεραπεία με μεθυλπρεδνιζολόνη. Η μελέτη σε πρώτο στάδιο συμπεριέλαβε 22 ασθενείς με κλινικά βέβαιη ΣΚΠ σύμφωνα με τα κριτήρια του Poser et al., και πρόσφατη έξαρση της νόσου ενώ την ομάδα ελέγχου αποτέλεσαν 20 υγιείς με παρόμοια ηλικία και μορφωτικό επίπεδο. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε αυτοματοποιημένη δοκιμασία της άμεσης ακουστικής μνήμης του Wechsler κατά τη διάρκεια της οποίας καταγράφηκε και μετρήθηκε η κυματομορφή Ρ600 των ERP. Τα αποτελέσματα της έρευνας πρώτου σταδίου κατέδειξαν πως η ομάδα των ασθενών σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου παρουσιάζει σημαντικά μειωμένους λανθάνοντες χρόνους της κυματομορφής P600 στις αριστερές μετωπιαίες περιοχές και μειωμένα μέγιστα πλάτη στις αριστερές κροταφοβρεγματικές περιοχές. Ακόμη, η ομάδα των ασθενών παρουσίασε μειωμένη μνημονική επίδοση σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Σε δεύτερο στάδιο, η μελέτη συμπεριέλαβε 18 ασθενείς με κλινικά βέβαιη ΣΚΠ της διαλείπουσας μορφής και πρόσφατη έξαρση των συμπτωμάτων τους, και 16 υγιείς εθελοντές παρόμοιας ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου. Οι ασθενείς συγκρίθηκαν αρχικά με την ομάδα των υγιών και στη συνέχεια με τον εαυτό τους μετά από θεραπεία με μεθυλπρεδνιζολόνη. Αναφορικά με τα αποτελέσματα της μελέτης δευτέρου σταδίου ,η μέθοδος LORETA αποκάλυψε ότι, μετά τη θεραπεία, οι ασθενείς με ΣΚΠ (συγκρινόμενοι με τον εαυτό τους πριν από τη θεραπεία με μεθυλπρεδνιζολόνη) ενεφάνισαν διαφορετικά, σε στατιστικά σημαντικό βαθμό, πρότυπα ενεργοποίησης της πυκνότητας ρεύματος, εντοπιζόμενα στο δεξιό μετωπιαίο λοβό .Επιπλέον, η ανάλυση των αποτελεσμάτων απέδειξε ότι η θεραπεία συνοδεύεται από αύξηση του πλάτους του συντελεστή Ρ600 στη δεξιά μετωποβρεγματική περιοχή. Τέλος, στη φάση μετά τη θεραπεία, οι ασθενείς επέδειξαν στο σύνολό τους σημαντική βελτίωση στην απόδοση της μνήμης συγκρινόμενοι με τον εαυτό τους πριν από τη θεραπεία. Τα ως άνω αναφερόμενα ευρήματα παρέχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν την άποψη ότι η ΣΚΠ χαρακτηρίζεται από διαταραχές των νευρωνικών κυκλωμάτων που είναι υπεύθυνα για τον επανέλεγχο κατά τη φάση απαρτίωσης της απάντησης , όπως αυτές αντικατοπτρίζονται από τους λανθάνοντες χρόνους και τα πλάτη της κυματομορφής P600. Ακόμη, από τα παρατηρηθέντα ευρήματα υποστηρίζεται η άποψη ότι η καθιερωμένη θεραπεία με μεθυλπρεδνιζολόνη σε ασθενείς με διαλείπουσα ΣΚΠ που βρίσκονται σε φάση υποτροπής, μπορεί να ασκήσει ευεργετική δράση.