Αντιμετώπιση του άμεσου μετεγχειρητικού πόνου μετά από αναισθησία βασιζόμενη στη ρεμιφεντανίλη. Τυφλή, τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη τιτλοποίησης δόσεων, σε συνάρτηση με τη βαρύτητα της επέμβασης και την ταυτόχρονη χορήγηση επικουρικών φαρμάκων

Abstract

Almost all types of surgery are painful. Postoperative pain causes a number of unpleasant sensory, emotional and cognitive experiences, accompanied by reactions from the Autonomic Nervous System, psychological and behavioural which are hastened by the existing surgical trauma. These prolong hospital stay, increase cost and lower patient satisfaction. Effective control of postoperative pain is considered essential for optimal outcome of surgical patients. The unimodal treatment of postoperative pain is usually ineffective. In contrast, the combination of analgesic agents is considered the most effective method. Unfortunately, we so far haven’t found the most appropriate combination of analgesics and dose ranges. Thus, the multimodal approach lends to subjective criteria. Based on the above the present study was designed (double-blind randomized) for the treatment of acute postoperative pain. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness and safety of different doses of morphine as an analgesic both alone and in conjunction with lornoxicam to address the immediate postoperative pain in low, medium and high-severity surgery, where remifentanil was used as a sole analgesic agent intraoperatively.

Σχεδόν όλοι οι τύποι χειρουργικών επεμβάσεων είναι επώδυνοι. Ο μετεγχειρητικός πόνος προκαλεί ένα πλήθος δυσάρεστων αισθητικών, συναισθηματικών και νοητικών εμπειριών, που συνοδεύονται από αντιδράσεις του ΑΝΣ, ψυχολογικές και συμπεριφοράς και επιταχύνονται από τη χειρουργική βλάβη. Τα παραπάνω παρατείνουν την παραμονή στο νοσοκομείο, αυξάνουν το κόστος και ελαττώνουν την ικανοποίηση του ασθενή. Ο αποτελεσματικός έλεγχος του μετεγχειρητικού πόνου θεωρείται ουσιαστικός για τη βέλτιστη έκβαση των χειρουργικών ασθενών. Η μονοπαραγοντική αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου συνήθως είναι αναποτελεσματική. Αντιθέτως, ο συνδυασμός αναλγητικών παραγόντων θεωρείται η πλέον αποτελεσματική μέθοδος. Δυστυχώς, δεν έχουν ανευρεθεί ακόμα οι πλέον κατάλληλοι συνδυασμοί αναλγητικών και των δόσεών τους. Έτσι, η πολυπαραγοντική προσέγγιση υπόκειται σε υποκειμενικά κριτήρια. Με βάση τα παραπάνω σχεδιάστηκε η παρούσα μελέτη (διπλή τυφλή τυχαιοποιημένη) για την αντιμετώπιση του οξέος μετεγχειρητικού πόνου. Σκοπός της μελέτης ήταν ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας διαφορετικών δόσεων μορφίνης τόσο ως μοναδικού αναλγητικού όσο και σε συνδυασμό με λορνοξικάμη στην αντιμετώπιση του άμεσου μετεγχειρητικού πόνου σε μικρής, μέσης και μεγάλης βαρύτητας χειρουργικές επεμβάσεις, στις οποίες η ρεμιφεντανίλη χρησιμοποιήθηκε διεγχειρητικά ως μοναδικός αναλγητικός παράγοντας.