Τεκμήρια από τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές στον προχωρημένο καρκίνο του παχέος εντέρου

Abstract

Introduction: Colorectal cancer is ranked third in both incidence and deaths from cancer in the United States for both males and females. Incidence and mortality rates have been steadily decreasing during the last decades, with the year survival rate for patients diagnosed in years 1996-2002 being about 65%. The decrease may be attributed to increased screening detection rates; improved surgery for localized disease; postoperative chemotherapy for colon cancers; or combined postoperative chemo- radiotherapy for rectal cancers; and advances in chemotherapy for advanced disease. However, for the 19% of patients who are diagnosed with metastatic colorectal cancer the overall five-year survival remains poor, at about 10%. While there is wide consensus that chemotherapy prolongs survival in patients with recurrent or metastatic colorectal cancer, the exact magnitude of the survival benefits with various regimens is less clear. For many years, fluorouracil had been the mainstay of systemic treatment of colorectal cancer, although the overall benefit in survival was small. Attempts to improve on these results led to the biochemical modulation of fluorouracil, mainly by leucovorin, which offered an added modest advantage on survival. Newer chemotherapy agents, such as irinotecan and oxaliplatin, and molecularly targeted agents, such as bevacizumab and cetuximab, have also shown effectiveness in several trials of patients with advanced colorectal cancer. More than 200 randomized trials have been published comparing chemotherapy regimens for advanced colorectal cancer. Since newer or more intensive regimens also have higher toxicity rates, it is important to quantify the incremental survival benefits, if any, conferred by each type of chemotherapy as compared with older regimens. […]

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του παχέος εντέρου κατατάσσεται τρίτος τόσο σε επίπτωση όσο σε θανάτους από καρκίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η επίπτωση και η θνητότητα της νόσου μειώνονται σταθερά κατά την τελευταία δεκαετία με την ολική πενταετή επιβίωση για τους ασθενείς που διεγνώσθησαν κατά τα έτη 1996-2004, να είναι 64,4%· Εντούτοις, για το 19% των ασθενών που διαγιγνώσκονται με μεταστατική νόσο η ολική πενταετής επιβίωση παραμένει φτωχή, της τάξης του 10%. Αν και είναι ευρέως αποδεκτό ότι η χημειοθεραπεία παρατείνει την επιβίωση των ασθενών με μεταστατικό ή υποτροπιάζοντα καρκίνο του παχέος εντέρου, το ακριβές μέγεθος του οφέλους με συγκεκριμένα σχήματα είναι λιγότερο σαφές. Για πολλά χρόνια το fluorouracil ήταν το βασικό φάρμακο της συστεμικής θεραπείας, αν και το όφελος στην επιβίωση ήταν μικρό. Η βιοχημική τροποποίησή του, κυρίως με leucovorin, προσέφερε ένα μικρό επιπλέον όφελος στην επιβίωση. Νεώτερα χημειοθεραπευτικά σκευάσματα, όπως το irinotecan και το oxaliplatin, και μοριακά στοχεύοντα φάρμακα, όπως το bevacizumab και το cetuximab, έχουν επίσης αποδειχθεί δραστικά στον προχωρημένο καρκίνο του παχέος εντέρου. Περισσότερες από 200 τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές έχουν δημοσιευθεί με συγκρίσεις σχημάτων για τον μεταστατικό κολοορθικό καρκίνο. Καθώς νεώτερα ή εντατικότερα σχήματα παρουσιάζουν επίσης αυξημένη τοξικότητα, είναι σημαντικό να ποσοτικοποιηθεί το όφελος που προσφέρουν σε σύγκριση με παλαιότερα σχήματα ή σκευάσματα. […]