Συγκριτική μελέτη laser και λοιπών θεραπευτικών μεθόδων στην αποκατάσταση χηλοειδών από χειρουργικές επεμβάσεις - τραύματα - εγκαύματα και τρόπος πρόληψης αυτών

Abstract

Up to date, Keloids constitute a serious problem for all medical specialties, in spite the multiple studies concerning their treatment. Their causative mechanism also remains unresolved despite the accumulation of new information concerning the collagen metabolism. So far, there has not been found any method, individual or combined, with constant and catholic success, since keloids have a recurrence rate of 55 to 100% with negative psychological effects, worsened often from functional handing-over with aesthetic disturbances, itching, burning sensation, and pain. We created a model of seborrheic cleaning of the skin and its ducts preoperatively promoting the thought and assess that the release of sebum from the trauma of sebaceous glands provokes the development of keloids. Moreover, our thought was supported by the ascertainment of the absence of keloids development in the palms and soles where sebaceous glands are absent. We focused on the investigation of the possibility of diminishing the sebum before the operation, since there is no way to avoid the trauma of sebaceous glands during the operation. We applied this method to 50 cases of postoperative keloids in conjunction with Laser dye 585 nm, since the focus of recent research has been on the improvement of keloids without deductive laser while effort has been made to further technological advancement resulting in more effective improvement of the lesions appearance. In our study we found a substantial decrease in recurrence rate of 22% against the bibliography data, a fact that might imply a new intervention opportunity to the causative mechanism of keloids with so much simple preventive means in parallel with the combined use Laser. The efforts of treatment with laser CO2, Argon laser and Nd: YAG laser did not attribute the expected clinical results. Laser, however, the selective photothermolysis and more specifically pulse dye laser 585 nm have been proved to lead to keloids improvement. In our own study, we examined the possibility treatments combinations and our therapeutic protocol of 50 cases included preoperating cleaning with αντισμηγματορροϊκά σκευάσματα and consequent application of pulse laser χρωστικής 585 nm. The results have been promising enough, since there has been found a decline in the recurrence rate amounting 22%, and an additional decrease in the clinical and pathological improvement of the recurrences, accompanied with corresponding alleviation of patients in aesthetician and mainly in functional level because the removal of pain and hypersensitivity. In conclusion, the preventive cleaning with anti-sebum solutions before surgical excision, on the one side, and the application of pulse laser χρωστικής, on the other, very probably decrease the possibility of postoperative development of keloids, while the recurrence cases of these keloids presented important improvement rendering more favourable the forecast of keloids, while they signal also new prospects for further research in the confrontation of this difficult problem.

Τα χηλοειδή αποτελούν μέχρι σήμερα σοβαρό πρόβλημα όλων των ειδικοτήτων παρά τις πολυάριθμες μελέτες που αφορούν τη θεραπευτική τους αντιμετώπιση. Ο αιτιοπαθογεννετικός επίσης μηχανισμός των χηλοειδών παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστος παρά τον εμπλουτισμό των γνώσεων στο μεταβολισμό του κολλαγόνου. Μέχρι σήμερα δεν έχει αναπτυχθεί μέθοδος μεμονωμένη ή συνδυασμένη με σταθερή και καθολική επιτυχία καθόσο τα χηλοειδή υποτροπιάζουν σε ποσοστό 55% ως 100% με αρνητικές ψυχολογικές επιδράσεις, επιδεινούμενες συχνά από λειτουργική έκπτωση με αισθητικές διαταραχές, κνησμό, αίσθημα καύσου και πόνο. Δημιουργήσαμε ένα μοντέλο σμηγματορροϊκού καθαρισμού του δέρματος και των πόρων προεγχειρητικά προωθώντας τη σκέψη ότι η έκλυση σμήγματος από το τραυματισμό των σμηγματογόνων αδένων πιθανόν να προκαλεί την ανάπτυξη χηλοειδών. Η σκέψη μας επίσης στηρίχτηκε στη διαπίστωση της μη ανάπτυξης χηλοειδών στις παλάμες και τα πέλματα, όπου φυσιολογικά δεν υπάρχουν σμηγματογόνοι αδένες. Εστιαστήκαμε στη διερεύνηση της δυνατότητας μείωσης του σμήγματος προεγχειρητικά καθόσο δεν υπάρχει δυνατότητα αποφυγής τραυματισμού των σμηγματογόνων αδένων κατά τη χειρουργική επέμβαση. Τη μέθοδο αυτή εφαρμόσαμε σε 50 περιπτώσεις μετεγχειρητικών χηλοειδών σε συνδυασμό με την εφαρμογή παλμικού Laser χρωστικής 585 nm, καθόσο στη θεραπευτική αντιμετώπιση οι σύγχρονες έρευνες εστιάζονται στην βελτίωση των χηλοειδών με μη αφαιρετικά laser ενώ γίνεται προσπάθεια περαιτέρω αναβάθμισης των τεχνολογιών για αποτελεσματικότερη προσφορά στην βελτίωση της υφής των βλαβών. Στη μελέτη μας διαπιστώσαμε σημαντική μείωση των υποτροπών σε ποσοστό 22% σε σχέση με τα δεδομένα της βιβλιογραφίας, γεγονός το οποίο προδικάζει ίσως μια νέα δυνατότητα παρέμβασης στον αιτιοπαθογεννετικό μηχανισμό με τόσο απλά προληπτικά μέσα παράλληλα με τη συνδυασμένη χρήση Laser. Οι προσπάθειες θεραπείας με laser CΟ2, Argon laser και Nd: YAG laser δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα κλινικά αποτελέσματα. Τα laser όμως της επιλεκτικής φωτοθερμόλυσης και ειδικότερα τα παλμικά laser χρωστικής παρουσιάζουν βελτίωση των χηλοειδών. Στην δική μας μελέτη ερευνήσαμε την δυνατότητα συνδυασμού θεραπειών και το θεραπευτικό μας πρωτόκολλο των 50 περιπτώσεων περιελάμβανε προεγχειρητικό καθαρισμό με αντισμηγματορροϊκά σκευάσματα και επακόλουθη εφαρμογή παλμικών laser χρωστικής 585 nm. Τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά καθόσον διαπιστώθηκε σημαντική μείωση των υποτροπών 22%, ενώ στα υποτροπιάσαντα χηλοειδή διαπιστώθηκε κλινική και ιστολογική βελτίωση των χηλοειδών με αντίστοιχη ανακούφιση των ασθενών σε αισθητικό και κυρίως σε λειτουργικό επίπεδο λόγω της απάλειψης του πόνου και της υπερευαισθησίας. Συμπερασματικά ο προληπτικός καθαρισμός με αντισμηγματορροϊκά σκευάσματα αφενός προ της χειρουργικής αφαίρεσης και αφετέρου η εφαρμογή του παλμικού Laser χρωστικής μειώνουν αρκετά την ανάπτυξη μετεγχειρητικών χηλοειδών, ενώ σε περιπτώσεις υποτροπής τα χηλοειδή αυτά παρουσίασαν σημαντική βελτίωση καθιστώντας ευνοϊκότερη την πρόγνωση των χηλοειδών ενώ σηματοδοτούν και νέες προοπτικές για περαιτέρω έρευνα στην αντιμετώπιση του δύσκολου αυτού προβλήματος.