Επίδραση του διαλύματος γλυκόζης ινσουλίνης καλίου (GIK) στην ισορροπία του αυτόνομου νευρικού συστήματος στα οξέα ισχαιμικά σύνδρομα χωρίς ανάσπαση του ST

Abstract

It has been postulated that glucose-insulin-potassium (GIK) solution confers anti-ischemic effects via metabolic, hemodynamic and anti-adrenergic actions. We performed this study to investigate the effect of GIK solution on sympathovagal balance, by means of various heart rate variability (HRV) measures, in patients with non-ST elevation acute coronary syndromes. 48 patients (38 men and 10 women, mean age 63 ± 10 years old) with unstable angina and non-ST elevation acute myocardial infarction were enrolled. All the patients treated with optimum anti-ischemic and antithrombotic treatment, including aspirin, low- molecular-weight heparin (enoxaparine), clopidogrel or a glycoprotein IIb/IIIa receptor antagonist (eptifibatide), β-blockers, statins, angiotensin-converting enzyme inhibitors (ACEIs), calcium antagonists and nitrates. Twenty four of them (23 men and 1 women, mean age 63 ± 9 years old) were allocated to receive high-dose GIK solution (25% glucose + 50 IU soluble insulin per liter + 80 mEq KCl per liter) at an infusion rate of 1.5 ml/kg over 24 hours as adjunctive to the usual treatment, and the rest 24 patients (15 men and 9 women, mean age 63 ± 10 years old) received placebo. Several indexes of heart rate variability (HRV) in the time and frequency domain analysis were measured from short-term ECG recordings (512 normal to normal beats), at admission to the coronary care unit, at 24 hours and pre-discharge. The following conventional nonspectral indexes of HRV were calculated: (1) mean of all coupling intervals between normal beats (NN aver), (2) the standard deviation (SD) of all normal intervals in the entire ECG recording (SDNN), and (3) the root-mean square of difference of successive normal R-R intervals (rMSSD). Spectral measurements were computed with non-parametric methods [Fast Fourier Transform (FFT)] and the LF/HF ratio was calculated. At the same time, a 2-Dimension transthoracic echocardiography was performed, and the left ventricular wall motion score index (WMSI) was assessed. The statistical analysis was performed using multivariable analysis of variance for repeated measures. There were no differences between the two groups when nonspectral indexes of HRV (NN aver, SDNN and rMSSD) were compared each other, at any time point. The LF/HF ratio was greater at 24 hours in the GIK group, but this diference didn’t exist at pre-discharge. Furthermore, the WMS-index was improved between admission and pre discharge in both groups, but at the same extent. The result of current study is that, use of GIK solution as adjunctive treatment in acute coronary syndromes with non-ST elevation, doesn’t confer any beneficial effect on the sympathovagal balance and the regional left ventricular wall motion abnormalities.

Υποστηρίζεται ότι το διάλυμα Γλυκόζης-Ινσουλίνης-Καλίου (GIK) έχει αντιϊσχαιμική δράση, οφειλόμενη σε άμεσες αιμοδυναμικές, μεταβολικές και αντι-αδρενεργικές επιδράσεις. Η παρούσα μελέτη σχεδιάστηκε με σκοπό να διερευνήσει την επίδραση του μεταβολικού διαλύματος GIK στην ισορροπία του αυτόνομου νευρικού συστήματος, όπως αυτή εκφράζεται κλινικά από την μελέτη της μεταβλητότητας της καρδιακής συχνότητας (ΜΚΣ), σε ασθενείς που προσέρχονται στο νοσοκομείο με ασταθή στηθάγχη ή έμφραγμα μυοκαρδίου χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος. Μελετήθηκαν συνολικά 48 ασθενείς (38 άνδρες και 10 γυναίκες) ηλικίας από 36 έως 77 ετών, που εισήχθησαν εκτάκτως στην Στεφανιαία Μονάδα με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο χωρίς ανάσπαση του ST (ασταθή στηθάγχη ή έμφραγμα μυοκαρδίου χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος). Όλοι οι ασθενείς έλαβαν την ενδεικνυόμενη αντιισχαιμική και αντιθρομβωτική αγωγή (ασπιρίνη, ηπαρίνη, κλοπιδογρέλη ή ενδοφλέβιο ανταγωνιστή των υποδοχέων των αιμοπεταλίων IIb/IIIa, β- αναστολείς, στατίνη, α-ΜΕΑ, νιτρώδη IV και ανταγωνιστές ασβεστίου), και στη συνέχεια οι μισοί από αυτούς έλαβαν επιπρόσθετα πυκνό διάλυμα GIK (25% διάλυμα Γλυκόζης, 50 IU Ινσουλίνης και 80 mEq KCl με ρυθμό έγχυσης 1.5 ml/kg βάρους σώματος/ ώρα για 24 ώρες) ενώ οι υπόλοιποι έλαβαν placebo. Σε όλους τους ασθενείς έγινε υπολογισμός των δεικτών της μεταβλητότητας της καρδιακής συχνότητας σε ΗΚΓραφικές καταγραφές 512 συμπλεγμάτων, με ανάλυση τόσο στο πεδίο του χρόνου (time domain), όσο και στο πεδίο των συχνοτήτων (frequency domain), κατά την είσοδο στην Στεφ. Μονάδα, στις 24 ώρες και κατά την έξοδο από το Νοσοκομείο. Συγκεκριμένα, προσδιορίστηκαν: α) η μέση διάρκεια των NN διαστημάτων (NN average), β) η σταθερή απόκλιση των ΝΝ διαστημάτων (SDNN) και γ) η τετραγωνική ρίζα του μέσου των τετραγώνων των διαφορών μεταξύ των παρακείμενων NN διαστημάτων (rMSSD) από την ανάλυση στο πεδίο του χρόνου, και δ) ο λόγος LF/HF [χαμηλή προς υψηλή συχνότητα, από την ανάλυση του φάσματος των συχνοτήτων με ταχύ μετασχηματισμό κατά Fourier (FFT)]. Δευτερευόντως, μελετήθηκε η επίδραση του GIK στην τμηματική τοιχωματική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας με υπολογισμό του δείκτη WMSI (wall motion score index) από το δισδιάστατο υπερηχοκαρδιογράφημα. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με διπαραγοντική ανάλυση της διακύμανσης για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στην ομάδα του GIK και την ομάδα ελέγχου, αναφορικά με τους δείκτες της ΜΚΣ (NN, SDNN, rMSSD), όταν οι δύο ομάδες συγκρίθηκαν μεταξύ τους στην είσοδο, στις 24 ώρες και κατά την έξοδο. Ο λόγος LF/HF αυξήθηκε στην ομάδα του GIK στις 24 ώρες, έναντι της ομάδας control, η διαφορά όμως αυτή έπαψε να υπάρχει κατά την σύγκριση των δύο ομάδων στην έξοδο. Ο δείκτης WMSI εμφάνισε την ίδια ελάττωση στην έξοδο σε σχέση με την είσοδο στις δύο ομάδες. Το συμπέρασμα αυτής της μελέτης είναι ότι, η επιπρόσθετη χορήγηση διαλύματος GIK σε ασθενείς με οξέα ισχαιμικά σύνδρομα χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος, δεν συνοδεύεται από βελτίωση της ισορροπίας του αυτονόμου νευρικού συστήματος και των τοπικών διαταραχών της κινητικότητας της αριστερής κοιλίας .