Η κοινωνική ενσωμάτωση ατόμων με αναπηρία μέσω της άθλησης

Abstract

Every society consists of healthy individuals, who are the majority, but also, a respectable percentage of people, who are characterized as disabled. Disability has many categories. The meaning of disability usually refers to physical or mental incapacity. Any kind of deflection from the “normal standards” leads the general public to think that these people are incapable and places them aside. In the course of time negative perceptions, ideas, attitudes and bias have been established about disabled people, which resulted from the social stereotypes that put these people in the same degree and category. This bias may often evolve in racism, depending on the era and society. Since society is based upon “row models”, everybody acknowledge the definition of “normal and abnormal”. Thereby, disabled people due to their physically inability and the social bias are led to the margin, being unable to live a normal life. However, the law does not make any kind of discrimination between people, and each one, regardless of his abilities, is thought to be equal with the same rights and obligations. Based upon the previous, the purpose of the study was to estimate whether the participation in well-structured sports activities could contribute to the social integration of persons with disabilities. Forty young handicap and forty healthy people followed a supervised six-month exercise training program, twice per week. They were all trained together and comprised the experimental group. The control group consisted of forty handicap and forty healthy people, who were trained alone for six month, twice per week. Questionnaires were answered at the beginning and the end of the study. The results of this study showed that the majority of the participants of the experimental group at the end of the exercise training program, stopped having negative perceptions about each other. No significant results were observed in the control group. Our results indicate that a 6-month exercise training program, suitable for individuals with disabilities, could help against the social prejudice and integrate handicap individuals in everyday living.

Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν οι υγιείς άνθρωποι που αποτελούν την πλειοψηφία των μελών της, αλλά υπάρχει και ένα υπολογίσιμο ποσοστό ατόμων, που χαρακτηρίζονται ως ανάπηροι. Η αναπηρία έχει πολλές κατηγορίες, αλλά όσοι εμπίπτουν σ' αυτές, παρ' όλες τις ιδιαιτερότητές τους, έχουν τον ίδιο χαρακτηρισμό, που έχει αρνητικό περιεχόμενο. Επειδή αναπηρία σημαίνει κάποια σωματική ή νοητική έλλειψη, κάποια απόκλιση από το «φυσιολογικά» καθιερωμένο, η κοινή γνώμη θεωρεί γενικά αυτά τα άτομα ως ανίκανα. Στην πορεία του χρόνο έχουν διαμορφωθεί για τα ανάπηρα άτομα αρνητικές αντιλήψεις, ιδέες, νοοτροπίες και εσφαλμένες προκαταλήψεις, που παίρνουν συχνά, ανάλογα με την εποχή και την κοινωνία, ρατσιστικές προεκτάσεις. Έτσι, τα άτομα αυτά αφενός μεν λόγω της σωματικής ή νοητικής ιδιαιτερότητας τους, αφετέρου δε ένεκα των κοινωνικών προκαταλήψεων, παραμένουν στο περιθώριο της κοινωνίας μη δυνάμενα να βιώσουν την καθημερινότητα της κοινωνικής ζωής. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να ελέγξει την συμβολή ενός κατάλληλα οργανωμένου προγράμματος συνάθλησης υγιών και αναπήρων, στην κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία. Στην μελέτη συμμετείχαν σαράντα ανάπηροι και σαράντα υγιείς και των δύο φύλων, διαφόρων ηλικιών, οι οποίοι γυμνάσθηκαν ενιαία δυο φορές την εβδομάδα για 6 μήνες και απετέλεσαν την πειραματική ομάδα. Παράλληλα, σαράντα ανάπηροι και σαράντα υγιείς ανάλογης ηλικίας αποτέλεσαν τις δύο αντίστοιχα ομάδες αναφοράς, οι οποίες αθλήθηκαν ξεχωριστά μόνοι τους για το ίδιο χρονικό διάστημα. Όλα τα άτομα στην έναρξη και λήξη της μελέτης συμπλήρωσαν σχετικά ερωτηματολόγια. Από τις απαντήσεις των ερωτηματολογίου διαπιστώθηκε ότι στο τέλος της μελέτης τα υγιή άτομα της πειραματικής ομάδας που συναθλήθηκαν με ανάπηρα άτομα απέβαλαν σε μεγάλο μέρος τις όποιες αρνητικές προκαταλήψεις είχαν για την αναπηρία. Επίσης, οι ανάπηροι που συναθλήθηκαν με υγιείς δήλωσαν ότι ένιωθαν τον κόσμο γύρω τους πιο φιλικό και αύξησαν τις κοινωνικές τους δραστηριότητες. Αντίθετα στις ομάδες αναφοράς, τόσο των υγιών όσο και των αναπήρων δεν προέκυψαν μεταβολές στις αντιλήψεις και στάσεις τους. Συμπερασματικά λοιπόν διαπιστώθηκε ότι ο αθλητισμός με το κατάλληλο πρόγραμμα γύμνασης, που περιλαμβάνει συνάθληση υγιών και αναπήρων, μπορεί να καταπολεμήσει τις αρνητικές προκαταλήψεις και το ρατσισμό της κοινωνίας και συμβάλει στην ενσωμάτωση των αναπήρων ατόμων στην καθημερινή κοινωνική ζωή.