Η επίπτωση του δευτεροπαθούς μεταβολικού συνδρόμου σε μακροχρόνια επιβιώσαντες από οξεία λευχαιμία

Abstract

Purpose: To investigate the presence of early indicators of the dysmetabolic syndrome (DS) in a population of young survivors with acute lymphoblastic leukemia (ALL) in childhood. Patients and Methods: We enrolled randomly 80 patients with ALL (50 males) diagnosed between 1991-2002. The median age at the time of study entry was 13.9 yrs (range, 5.2-24.1) and the median interval since completion of chemotherapy was 6.3 yrs (range, 1.1-12.2). Sixty-two patients (Group A) received chemotherapy only, while 18 patients (Group B) received chemotherapy and cranial irradiation (18 Gy). The investigation included epidemiological, clinical, biochemical, hormonological and imaging data in order to detect early indicators of DS development. Results: An unhealthy diet (74%; CI 95%, 63.1-82.2%) and absence of regular physical activity (64%; CI 95%, 52.8-73.4%) were reported, while frank obesity (25%; CI 95%, 16.7-35.6%), increased blood pressure (21%; CI 95%, 13.6-31.5%), increased serum triglycerides (21%; CI 95%, 13.6-31.5%), reduced serum HDL-C (12%; CI 95%, 6.7-21.7%), increased fasting insulin (8%; CI 95%, 3.2-15.7%) and osteopenia (71%; CI 95%, 60.5-80.1%) were detected in the total group of patients. Reduced IGF-1 (15%; CI 95%, 8.6-24.6%) and thyroid hormone abnormalities (11%; CI 95%, 5.8-20.2%) were detected only in Group B. There was a statistically significant increase in the prevalence of obesity (p=0.017), high serum triglycerides (p=0.023), low serum HDL-C (p=0.032), hypertension (p=0.022) and DS (p=0.028) in all patients. Furthermore, the prevalence of insulin resistance was positively correlated with serum triglycerides (0.602, p=0.01), while it was inversely correlated with serum ΗDL-C (-0.473, p=0.017). In Group B, there was a statistically significant increase in the prevalence of obesity (p=0.024), hyperinsulinemia (p=0.004), and the full DS (22%; CI 95%, 8.6-45.9% vs 8%; CI 95%, 3.1-18.0%; p=0.017) compared to Group A. Conclusions: All the young survivors of childhood ALL, especially those treated with cranial irradiation, are at risk for obesity, dyslipidemia, insulin resistance, hypertension and the full DS early after the completion of therapy. These biomarkers indicate an increased risk of adverse cardiovascular outcome, are already present in the young ALL survivors and

Σκοπός. Να διερευνηθεί η παρουσία πρώιμων δεικτών του δυσμεταβολικού συνδρόμου σε ασθενείς που έχουν επιβιώσει από οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ) της παιδικής ηλικίας. Υλικό και μεθοδολογία. Η μελέτη περιλαμβάνει 80 ασθενείς με ΟΛΛ (50 άρρενες), που διαγνώσθηκαν κατά το χρονικό διάστημα 1991-2002. Η διάμεση ηλικία τους τη στιγμή ένταξης στη μελέτη ήταν 13.9 έτη (εύρος 5.2-24.1), ενώ το διάμεσο διάστημα από την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας ήταν 6.3 έτη (εύρος 1.1-12.2). Εξηνταδύο ασθενείς (Ομάδα Α) έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία, ενώ 18 (Ομάδα Β) έλαβαν χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία εγκεφάλου (18 Gy). Ο έλεγχος περιελάμβανε κλινικά, βιοχημικά, ενδοκρινικά και απεικονιστικά δεδομένα με στόχο την ανίχνευση πρώιμων δεικτών ανάπτυξης του δυσμεταβολικού συνδρόμου. Αποτελέσματα. Αναφέρθηκε ανθυγιεινή δίαιτα (74%, CI 95%:63.1-82.2%) και απουσία συστηματικής σωματικής άσκησης (64%, CI 95%:52.8-73.4%), ενώ παχυσαρκία (25%, CI 95%:16.7-35.6%), αυξημένη αρτηριακή πίεση (21%, CI 95%:13.6-31.5%), αυξημένα τριγλυκερίδια ορού (21%, CI 95%:13.6-31.5%) μειωμένη HDL-χοληστερόλη ορού (12%, CI 95%:6.7-21.7%), αυξημένη ινσουλίνη νηστείας (8%, CI 95%:3.2-15.7%) και oστεοπενία (71%, CI 95%, 60.5-80.1%) εντοπίστηκαν στο σύνολο των ασθενών. Μειωμένη IGF-1 (15%, CI 95%:8.6-24.6%) και διαταραχή θυρεοειδικών ορμονών (11%, CI 95%:5.8-20.2%) ανιχνεύθηκαν μόνο στην Ομάδα Β. Υπήρξε στατιστικά σημαντική αύξηση στον επιπολασμό της παχυσαρκίας (p=0.017), των αυξημένων τριγλυκεριδίων (p=0.023), της μειωμένης HDL-χοληστερόλης (p=0.032), της υπέρτασης (p=0.022) και του δυσμεταβολικού συνδρόμου (p=0.028) σε όλους τους ασθενείς. Επιπλέον, ο επιπολασμός της ινσουλινοαντίστασης συσχετίστηκε θετικά με τα τριγλυκερίδια ορού (0.602, p=0.01), ενώ συσχετίστηκε αρνητικά με την ΗDL- χοληστερόλης (-0.473, p=0.017). Στην Ομάδα Β υπήρξε στατιστικά σημαντική αύξηση στον επιπολασμό της παχυσαρκίας (p=0.024), της υπερινσουλιναιμίας (p=0.004), και του πλήρους δυσμεταβολικού συνδρόμου (22%, CI 95%:8.6-45.9% έναντι 8%, CI 95%:3.1-18.0%, p=0.017) συγκριτικά με την Ομάδα Α. Συμπεράσματα. Όλοι οι επιβιώσαντες από ΟΛΛ της παιδικής ηλικίας, και ιδιαίτερα αυτοί που έχουν λάβει ακτινοθεραπεία εγκεφάλου, παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας, δυσλιπιδαιμίας, ινσουλινοαντίστασης, υπέρτασης και του πλήρους ΔΣ, νωρίς μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Οι βιολογικοί αυτοί δείκτες σημαίνουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακή επιβάρυνση, είναι ήδη παρόντες σε νεαρούς επιβιώσαντες από ΟΛΛ και πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στην περαιτέρω πορεία αυτών των ασθενών.