Σύγκριση νεοελληνικών, γερμανικών και αγγλικών διεθνισμών αρχαιοελληνικής καταγωγής

Abstract

Internationalisms of old Greek origin are examined semantically on German, new Greek and English in the present work. They proceed from the old Greek as denotative meanings but this characteristic doesn't always keep all of the three languages. A goal of the investigation is to be shown, on the one hand by the meaning variety of each language, the convergences and the divergences between the three languages and on the other hand to provide an easement for the translators, because they are often led to absolute identification. The investigation of the internationalisms is a complication both synchronically due to the theories of Schaeder, Budagow and Lipzuc and diachronically after the sample of the logical-rhetorical and mainly the functional classification of the meaning change of Ullmann. From the diachronic investigation we have the following results: a) the new Greek internationalisms process more denotations during the internationalisms of the two Germanic languages of more connotation exhibit, b) the old Greek meanings, which penetrate into the two Germanic languages don't come necessarily into the new Greek, c) old Greek meanings adapt not only to the present technical language but also to the present informal language. The synchronic investigation brings the following out: a) not all denotative meanings in English exist, are equivalent with the corresponding denotative more common meanings, c) not all common meanings of the internationalisms in the three languages totally agree, d) the new Greek internationalisms exhibit more meanings compared with the internationalisms of the two Germanic languages, e) many meanings of the internationalisms develop after the culture of the country in which they are used.

Στην παρούσα εργασία εξετάζονται σημασιολογικά στα νεοελληνικά, στα γερμανικά και στα αγγλικά, διεθνισμοί αρχαιοελληνικής καταγωγής που ξεκινούν από τα αρχαιοελληνικά ως κυριολεκτικές έννοιες χωρίς να διατηρούν πάντα το χαρακτηριστικό αυτό στις σημασίες και των τριών γλωσσών. Στόχος της έρευνας είναι αφενός μέσω των σημασιολογικών παραλλαγών της κάθε γλώσσας να διαφανούν οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις μεταξύ των τριών γλωσσών και αφετέρου να διευκολυνθούν οι μεταφραστές, οι οποίοι συχνά παρασύρονται σε απόλυτες ταυτίσεις. Η εξέταση των διεθνισμών γίνεται τόσο συγχρονικά, βάσει θεωριών όπως των Schaeder, Budagow και Lipczuc, όσο και διαχρονικά με πρότυπα το λογικό-ρητορικό και κυρίως το λειτουργικό τύπο σημασιολογικής μεταβολής του Ullmann. Από τη διαχρονική εξέταση προκύπτουν τα εξής: α) οι νεοελληνικοί διεθνισμοί υπερέχουν σε αριθμό κυριολεκτικών σημασιών ενώ οι αντίστοιχοι των δύο γερμανικών γλωσσών σε αριθμό μεταφορικών εννοιών β) οι αρχαιοελληνικές σημασίες που διεισδύουν στις δύο γερμανικές γλώσσες δεν περνούν απαραίτητα και στα νεοελληνικά γ) αρχαιοελληνικές έννοιες προσαρμόζονται όχι μόνο στο σύγχρονο επιστημονικό, αλλά και στο σύγχρονο κοινό λεξιλόγιο. Η συγχρονική εξέταση σημειώνει τα εξής: α) δεν ισοδυναμούν όλες οι αρχαιοελληνικές κυριολεκτικές σημασίες που εισήχθησαν στα αγγλικά πλήρως με τις αντίστοιχες στα νεοελληνικά, β) οι διεθνισμοί των δύο γερμανικών γλωσσών μοιράζονται περισσότερες κοινές σημασίες, γ) οι κοινές σημασίες στους διεθνισμούς των τριών γλωσσών δεν έχουν πάντα απόλυτη ισοδυναμία, δ) οι νεοελληνικοί διεθνισμοί διαθέτουν μεγαλύτερο αριθμό σημασιών, ε) αρκετές σημασίες διεθνισμών εξελίσσονται ανάλογα με τον πολιτισμό της χώρας στην οποία χρησιμοποιούνται.