Κατευθυνόμενη οστική αναγέννηση με βιολογικής προέλευσης μεμβράνες σε προκλητά οστικά ελλείμματα γνάθων κονίκλων

Abstract

Incomplete bone healing is a major problem following reconstructive surgery of large jaw bone defects caused by cysts , tumors or trauma. One of the main reasons is that connective tissue from surrounding soft tissues rapidly grows into the defect, thereby preventing ingrowth of bone-forming cells and osteogenesis.By using a membrane as mechanical hindrance, it is possible to prevent fibroblasts and other soft connective tissue cells from entering the defect, thereby allowing osteogenesis to occur unhindered. The surgical technique performed in this way is known as Guided Bone Regeneration (GBR). Guided Bone Regeneration has slowly become an acceptable method in clinical medicine and dentistry, and a variety of synthetic and natural derived GBR barriers have been developed and tested with promising results. Most of the barrier membranes used are non-resorbable and require a second surgical procedure for removal. The aim of this study was to test if Fascia Lata, Fascia Temporalis, Human Pericardium and Bovine Pericardium could act as resorbable barriers, achieving proper bone healing of full-thickness mandibular defects, applying the biological principle of GBR, and compared with the non-resorbable membrane PTFE. Forty adult rabbits were used. In each animal, circular trough-and-through bone defects with a diameter of 9mm were created bilaterally through the mandibular angles. On one side of the jaw the defect was covered with one of the test membrane, whereas the defect on the other side served as control. The animals were divided in 5 groups. In group Π.Π. (n=8) a resorbable Human Fascia Lata (Tutoplasta Fascia Lata) was used. In group A.Π. (n=8) a resorbable Human Pericardium (Tutoplasta Pericardium) was used. In group B.Π. (n=8) a resorbable Bovine Pericardium (Lyoplanta) was used. In group K.Π. (n=8) a resorbable Human Fascia Temporalis (Tutoplasta Fascia Temporalis) was used. And in group G.T. (n=8) a non-resorbable polytetrafluoroethylene (e-PTFE) membrane (Gore-Texa) was used. All animals were euthanized at 10 weeks postoperatively. The harvested specimens were processed for standart histological examination. Little or no sign of healing was evident on the control side, without bridging the defect by newly formed bone. In group Π.Π. there was a continuous bridge of regenerated bone extending from one edge of the defect to the other reaching a thicknes almost corresponding to that of the surrounding bone in all animals. In groups A.Π. and B.Π. findings were similar. There was a continuous bridge of new bone, but in three cases it was not of the same thickness, especially in the center. In group Κ.Π., Fascia Temporalis didn’t manage to maintain the seclude space, bridging the defect by only a thin layer of new bone. The results of group G.T. were similar as the results of group Π.Π.

Η υποβοήθηση της οστικής αναγέννησης με τη μέθοδο της Κατευθυνόμενης Οστικής Αναγέννησης στηρίζεται σε μία απλούστατη βιολογική αρχή. Ο αποκλεισμός ενός οστικού ελλείμματος με ένα βιολογικά αδρανές μέσο, που λειτουργεί ως φραγμός των κυττάρων που προέρχονται από τους μαλθακούς ιστούς, επιτρέπει τη διατήρηση ενός χώρου όπου αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται αποκλειστικά και μόνο κύτταρα ικανά να παράγουν οστίτη ιστό. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται, για τον αποκλεισμό των οστικών ελλειμμάτων ή κοιλοτήτων είναι οι μεμβράνες. Για το σκοπό αυτό μελετήθηκαν κυρίως δύο τύποι μεμβρανών. Οι μεμβράνες από συνθετικά πολυμερή (πολυλακτίνη, πολυγαλακτικό και πολυγλυκολικό οξύ) και οι μεμβράνες κολλαγόνου. Η δυνατότητα εφαρμογής των βιολογικών μεμβρανών-μοσχευμάτων, πλατιάς περιτονίας, περικαρδίου και κροταφικής περιτονίας στην κατευθυνόμενη οστική αναγέννηση - υλικά, με ευρεία χρήση και αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα και βιοσυμβατότητα, που ο χώρος της γναθοπροσωπικής χειρουργικής αλλά και η κλινική μας έχει μακρόχρονη εμπειρία - αποτέλεσε το έναυσμα της παρούσης εργασίας, καθώς και το γεγονός ότι η διεθνής βιβλιογραφία στερείται μελετών σχετικά με το θέμα αυτό. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν 40 ενήλικα πειραματόζωα στα οποία δημιουργήθηκαν διαμπερή οστικά ελλείμματα, διαμέτρου 9 mm, στη γωνία της κάτω γνάθου αμφοτερόπλευρα. Τα πειραματόζωα χωρίστηκαν σε 5 ομάδες των 8 ζώων, όπου σε κάθε ομάδα τοποθετήθηκε στη μία πλευρά της γνάθου ένα από τα πέντε υπό έλεγχο υλικά ενώ η άλλη πλευρά χρησίμευε ως μάρτυρας. Όλα τα ζώα θυσιάστηκαν τη 10η εβδομάδα, σε μια απώτερη φάση της οστεογένεσης, όπου ο σχηματισμός και η ολοκλήρωση του πώρου αναμένεται να έχει πραγματοποιηθεί. Από τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο πλευρές κάθε πειραματόζωου που έγινε με ιστολογικό έλεγχο προέκυψε το συμπέρασμα ότι σε καμία πλευρά- μάρτυρα δεν παρατηρήθηκε πλήρης ανάπτυξη οστίτη ιστού και σύγκλειση του ελλείμματος με οστική γεφύρωση. Αντίθετα, η πλευρές που είχαν δεχθεί μεμβράνη ,χαρακτηρίζονταν στην πλειονότητά τους, από ανάπτυξη νεόπλαστου οστού που γεφύρωνε το χάσμα, με διαφορές κυρίως στο πάχος .