Διεγερτικές δοκιμασίες της προλακτίνης σε γυναίκες με ενδομητρίωση πριν, κατά και έπειτα από τη χορήγηση danazol

Abstract

Ten patients with endometriosis, which was confirmed by laparoscopy, were treated with an oral dose of 200 mg χ 3 danazol daily for 6 months. Clinical symptoms were alleviated and menses disappeared in response to the treatment. After cessation of the treatment, menstrual bleeding returned in 1-2 months. For evaluation of prolactin (PRL) secretion a TRH stimulation test and an insulin challenge test were carried out in the follicular phase before treatment, in the 6th month of treatment and after reappearance of the second menses. The same tests were also carried out, only once, in the follicular phase on ten normal women. Results were followed: 1. The basal PRL levels were not significantly different in patients with endometriosis (before, during and after danazol treatment) compared with controls. 2. PRL response to TRH was not significantly different between patients with endometriosis (before and after danazol treatment) and normal women. 3. PRL response to insulin-induced hypoglycemia was not adequate in all subjects and not significantly different in the two groups, which were studied. 4. Danazol treatment reduced significantly the PRL response to TRH. These results, support the view that hyperprolactinemia should not be considered as a cause of infertility in endometriosis. On the other hand, the significant reduction of PRL response to TRH, during danazol treatment, may be associated with the low oestrogen level induced by the danazol treatment. Finally, the inadequate PRL response to insulin-induced hypoglycemia in patients with endometriosis and normal women shows that this provocative test is not much effective for hypothalamic stimulation of PRL.

Δέκα γυναίκες, στις οποίες διαπιστώθηκε με λαπαροσκόπηση ενδομητρίωση, υποβλήθηκαν σε εξάμηνη θεραπεία με danazol (200 mg ανά 8ωρο). Κατά τη διάρκεια της θεραπείας η εμμηνορρυσία ανεστάλη και τα κλινικά συμπτώματα υποχώρησαν. Μετά τη διακοπή της θεραπείας η έμμηνος ρύση επανεμφανίσθηκε σε 1-2 μήνες. Με σκοπό να διερευνηθεί η έκκριση της προλακτίνης, οι ασθενείς υποβλήθηκαν στη δοκιμασία TRH και στη δοκιμασία ινσουλίνης πριν από τη θεραπεία με danazol (5η και 7η ημέρα του κύκλου αντίστοιχα), κατά το τελευταίο δεκαπενθήμερο της εξάμηνης θεραπείας με το φάρμακο και στο δεύτερο εμμηνορρυσιακό κύκλο ύστερα από τη διακοπή του danazol (5η και 7η ημέρα του κύκλου). Εξάλλου, στις ίδιες δοκιμασίες υποβλήθηκαν, μία μόνο φορά, και δέκα γυναίκες χωρίς πυελική παθολογία. Τα αποτελέσματα μας έδειξαν ότι: 1. Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στα βασικά επίπεδα της προλακτίνης ανάμεσα στις γυναίκες με ενδομητρίωση και στις μάρτυρες. 2. Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στην απάντηση της προλακτίνης στην TRH μεταξύ των γυναικών με ενδομητρίωση (πριν και μετά τη διακοπή της θεραπείας με danazol) και των μαρτύρων. 3. Η απάντηση της προλακτίνης στην ινσουλινική υπογλυκαιμία, που δεν ήταν ικανοποιητική σε όλα τα άτομα, δε διέφερε σημαντικά στις δύο ομάδες των γυναικών που μελετήθηκαν. 4. Η απάντηση της προλακτίνης στην TRH ήταν σημαντικά χαμηλότερη (0,01 < ρ < 0,05) στις ασθενείς με ενδομητρίωση κατά το τελευταίο δεκαπενθήμερο της εξάμηνης θεραπείας με danazol. Τα αποτελέσματα μας αυτά ενισχύουν την άποψη ότι η υπερπρολακτιναιμία δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αιτιολογικός παράγοντας της υπογονιμότητας των γυναικών με ενδομητρίωση. Εξάλλου, η σημαντικά χαμηλότερη απάντηση της προλακτίνης στην TRH κατά τη διάρκεια της θεραπείας με danazol, θα μπορούσε να αποδοθεί στη πτώση των επιπέδων των οιστρογόνων, που προκαλεί το φάρμακο αυτό. Τέλος, η απουσία ικανοποιητικής απάντησης της προλακτίνης στην ινσουλινική υπογλυκαιμία και σε ασθενείς με ενδομητρίωση και σε φυσιολογικές μάρτυρες δείχνει ότι η δοκιμασία αυτή δεν είναι κατάλληλη για την υποθαλαμική διέγερση της προλακτίνης.