Η επίδραση της θέσης των αγωγών απαέρωσης του χρόνου και του τρόπου χύτευσης στη δημιουργία πόρων και στη διάβρωση των χυτών

Abstract

The porosity is one of the most important problems in making dental castings. There are a lot of factors which are involved in this problem. Three of them were examined in this study. These are the existance and position of the vent sprues, the type of casting machines and the time of castingpreheating the mold in the furnace and their influence in porosity. I used a Pd-Ag alloy for metalceramic constructions and cast 32 samples which were equivalent bridges, for they were reproduced from one metallic bridge sample. These 32 samples were arranged in four main groups of 8 samples each, according to the position of vent sprues. Each main group had 2 sub-groups of four samples each, according to the type of casting machine and the casting technique (The way). Each subgroup had two pairs of samples and one pair was immediately after preheating and the other 10 minutes later (The time). The 32 samples were examined under a metallographic microscope. I observed the porous in three different areas: the deposit, the cast mass and the aera pontic and crown connection. I chose 8 samples out of 32, in which four were from the main groups and the other four were all the samples of one sub-group. I used the Oldham-Mansfeld method to observe their resistance in corrosion. The results of this study showed that the castings which had vent sprues, had less porous than the castings without vent sprues. The castings that had the vent sprues on pontic-crown connection had less porous than the others. The results of casting resistance in corrosion depended on quantitative distribution of porous. That means the castings with the most porous had a low resistance in corrosion and the opposite.

Έ να από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η προσθετική στον τομέα της κατασκευής χυτών ακίνητων προσθετικών εργασιών είναι η δημιουργία κενών ή πόρων στα χυτά.Οι παράγοντες που έχουν κατά καιρούς ενοχοποιηθεί γι αυτό είναι πολλοί, καθένας από τους οποίους φαίνεται ότι έχει το ποσοστό συμμετοχής του στη δημιουργία πόρων στα χυτά. Στην εργασία αυτή απομονώθηκαν τρεις από τους παράγοντες αυτούς: α) η ύπαρξη αγωγών απαέρωσης και η θέση τους, β) ο τρόπος χύτευσης και γ) ο χρόνος χύτευσης για να διερευνηθεί η επίδραση τους στην πορότητα των χυτών. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ένα κράμα Pd-Ag για μεταλλοκεραμικές αποκαταστάσεις και κατασκευάστηκαν 32 δοκίμια που αντιπροσώπευαν γέφυρες πανομοιότυπες μεταξύ τους μια και προήλθαν από την πιστή αναπαραγωγή μιας προτότυπης μεταλλικής γέφυρας. Τα 32 δοκίμια ήταν χωρισμένα σε 4 ομάδες ανάλογα με τη θέση τοποθέτησης των αγωγών απαέρωσης. Κάθε κύρια ομάδα είχε 8 δοκίμια που ήταν χωρισμένα σε ζεύγη και απάρτιζαν 4 υποομάδες ανάλογα με την τεχνική χύτευσης τους (τρόπος). Κάθε υποομάδα περιείχε 2 δοκίμια, το ένα από τα οποία χυτεύθηκε αμέσως μετά την αφαίρεση του από τον κλίβανο προθέρμανσης και το άλλο μετά από παραμονή 10 λεπτών στο περιβάλλον (χρόνος). Τα 32 δοκίμια εξετάστηκαν όλα σε στερεοσκοπικό και μεταλλογραφικό μικροσκόπιο όπου έγινε μελέτη της ύπαρξης των πόρων σε τρία διαφορετικά σημεία: α) τη δεξαμενή, β) τα σημεία σύνδεσης μεταξύαγωγών και γέφυρας και γ) τη μάζα του χυτού. Από τα 32 δοκίμια έγινε μια επιλογή οκτώ δοκιμίων που αντιπροσώπευαν κάθε κύρια ομάδα και μια υποομάδα και ελέγχθηκε η αντοχή τους στη διάβρωση με τη μέθοδο Oldham-Mansfeld. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής έδειξαν ότι τα χυτά που είχαν αγωγούς απαέρωσης παρουσίασαν συνολικά λιγότερους πόρους από τα χυτά που δεν είχαν. Εξάλλου τα χυτά που είχαν αγωγούς απαέρωσης στη σύνδεση γεφυρώματος-συγκρατήματος παρουσίασαν την καλύτερη εικόνα από άποψη πόρων. Σύμφωνα με την ποσοτική κατανομή των πόρων είναι και τά αποτελέσματα της αντοχής των χυτών στη διάβρωση. Δηλαδή στα χυτά που παρουσιάζονται περισσότεροι πόροι εκεί η αντοχή στη διάβρωση είναι ελαττωμένη και το αντίθετο.