Η πρόσληψη των Λατίνων ποιητών στην Αρκαδία του Jacopo Sannazaro

Abstract

In the present doctoral dissertation, the reception of the Latin poets in Sannazaro’s pastoral work Arcadia is examined. More specifically, it investigates whether the Renaissance poet Jacopo Sannazaro preserved the traditional pastoral norms and motifs of his predecessors, the pastoral poets of the Imperial period. In other words, to what extent these motifs are shared between the earlier poets and Sannazaro, how they are differentiated, and how they evolve over time as they pass through the poetic lens of the Latin tradition before reaching our poet. It also explores the political–historical framework in which these motifs are situated in Arcadia, and what the poet aims to achieve by employing these motifs through oppositio in imitando within a new context.

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή εξετάζεται η πρόσληψη των Λατίνων ποιητών στο βουκολικό έργο του Σαννατσάρο, Αρκαδία. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται αν ο ποιητής της Αναγέννησης Τζάκοπο Σαννατσάρο διατήρησε τις παραδοσιακές βουκολικές νόρμες και τα παραδοσιακά βουκολικά μοτίβα των προκατόχων του βουκολικών ποιητών της αυτοκρατορικής περιόδου. Με άλλα λόγια κατά πόσο τα μοτίβα αυτά είναι κοινά ανάμεσα στους προγενέστερους ποιητές και στον Σαννατσάρο, πώς διαφοροποιούνται και πώς εξελίσσονται μέσα στο χρόνο περνώντας από το ποιητικό πρίσμα των Λατίνων για να φτάσουν μέχρι τον ποιητή μας, ποιο είναι το πολιτικό – ιστορικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται τα μοτίβα αυτά στην Αρκαδία και τι θέλει να επιτύχει ο ποιητής χρησιμοποιώντας τα μοτίβα αυτά μέσω της oppositio in imitando σε ένα νέο πλαίσιο.