Συμβολή στην μελέτη της αποκατάστασης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου του γόνατος, μετά από τραυματική ρήξη, με την εφαρμογή τροποποιημένης τεχνικής κατά Jones: Κλινική και πειραματική εργασία

Abstract

This thesis is divided into two parts. The first part concerns a retrospective clinical study of 61 patients, which in a period of 11 years were operated on by the same surgeon, having the same ACL reconstructive method. It regards the 'over the top' fixation of the bone - patellar tendon - bone, as an intra-articular graft. This was supplemented by an extra-articular tenodesis of the Macintosh type. The purpose of this study is to demonstrate the natural history of the bone-patellar tendon-bone reconstruction of the ACL damaged knee joint as a whole in time, with patients reviewed up to 11 years post - operation, describing the status of the joint at a range of times postoperation. It is being found out that the joint is getting loose, hence the graft elongates dramatically over time. The second part is experimental and regards the objective and direct measurement of the length change, in a full range of knee joint movement and under different loading conditions. It is coming up that the over the top method of graft fixation is nonisometric, in an amount, relevant with that indirectly ascertained in the previews clinical study. The observed length change is being directly affected by the joint loading conditions and indirectly by the method of graft fixation.

Η διατριβή αυτή περιλαμβάνει δύο τμήματα. Το πρώτο τμήμα αφορά την αναδρομική κλινική μελέτη 61 ασθενών, οι οποίοι σε διάστημα 5.1 ετών, χειρουργήθηκαν από τον ίδιο χειρουργό με την ίδια χειρουργική μέθοδο αποκατάστασης του ΠΧ (πρόσθιου χιαστού). Πρόκειται για την 'πάνω από την κορυφή' (over the top) ενδοαρθρική καθήλωση επιγονατιδικού μοσχεύματος, και την συμπληρωματική εξωαρθρική τενόδεση τύπου Macintosh. Ο σκοπός αυτής της αναδρομικής μελέτης είναι να παρουσιάσει την φυσική εξέλιξη της χειρουργικής αποκατάστασης της χρόνιας ανεπάρκειας του Π Χ συνολικά στον χρόνο, σε ασθενείς με μετεγχειρητική παρακολούθηση από 2 έως 11 έτη, περιγράφοντας την κατάσταση της άρθρωσης σε συγκεκριμένους μετεγχειρητικούς χρόνους. Διαπιστώνεται ότι η άρθρωση χαλαρώνει, δηλαδή το μόσχευμα επιμηκύνεται δραματικά με την παρέλευση του χρόνου. Το δεύτερο τμήμα είναι πειραματικό, και αφορά την αντικειμενική και άμεση μέτρηση της μεταβολής του μήκους του 'πάνω από την κορυφή' καθηλωμένου μοσχεύματος, στην πλήρη κίνηση του γόνατος και κάτω από διαφορετικές συνθήκες φόρτισης της άρθρωσης. Διαπιστώνεται ότι η 'πάνω από την κορυφή' μέθοδος καθήλωσης του μοσχεύματος είναι 'ανισομετρική', σε μέγεθος ανάλογο με την έμμεσα παρατηρούμενη πλαστική παραμόρφωση αυτού στην προηγούμενη κλινική μελέτη. Η δε παρατηρούμενη μεταβολή μήκους είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις συνθήκες φόρτισης της άρθρωσης και έμμεσα με την μέθοδο καθήλωσης του μοσχεύματος.