From Crete to London: an example of a bottom-up exercise of british power in the 19th century Ottoman Empire

Abstract

From Crete to London delves into British foreign policy in the 19th century, focusing on the activities of consular officials in regions of strategic importance, like Ottoman Crete, which were not directly controlled by Britain. The study examines the gap between official policies formulated in London and the on-the-ground realities faced by British representatives in Crete, showing how this often inconsistent approach influenced Britain’s foreign relations. The research emphasizes the dual role of low-ranking consular officials in a distinct manner. These officials not only represented British interests but also navigated personal stakes in their day-to-day duties. Many of them, having been raised in the Eastern Mediterranean, were deeply influenced by the local cultures, which shaped their consular decisions in ways that diverged from the expectations set in London. Crete, with its strategic position, unstable political environment, and flourishing agricultural economy, offers a compelling case study. British consuls were heavily involved in the island’s commercial activities, especially in port cities, while playing a key, though unofficial, role in its governance. This blend of commercial engagement and informal political influence provides a nuanced view of British foreign policy during this period, illustrating the complexities faced by consular officials in balancing their personal, commercial, and diplomatic responsibilities.

Ο κεντρικός στόχος της μελέτης είναι η διερεύνηση της εφαρμογής της βρετανικής πολιτικής στην Κρήτη, μέσα από την ανάλυση των προξενικών δραστηριοτήτων. Σε δεύτερο επίπεδο, επιδιώκεται η ανάδειξη των αποκλίσεων και συγκλίσεων μεταξύ της ανεπίσημης βρετανικής πολιτικής στην Κρήτη, όπως αυτή υλοποιούνταν «από τα κάτω», και της επίσημης πολιτικής που καθοριζόταν από την πορεία της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Η απόφαση να προσεγγιστεί το ζήτημα της βρετανικής παρουσίας στην Κρήτη τον 19ο αιώνα μέσα από αυτή την οπτική γωνία βασίζεται σε δύο κύριους παράγοντες. Πρώτον, το γεγονός ότι αυτή η κατηγορία υπαλλήλων όφειλε να διαχειριστεί όχι μόνο την προστασία των συμφερόντων της Βρετανίας, αλλά και τα προσωπικά τους συμφέροντα, καθώς οι πρόξενοι συχνά εμπλέκονταν σε πλήθος δραστηριοτήτων. Επιπλέον, το ενδιαφέρον προκαλείται από το ότι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι λειτουργούσαν σε ένα ετερογενές και πολιτισμικά διαφορετικό περιβάλλον από τους ανωτέρους τους, έχοντας ταυτόχρονα ένα ευρύ φάσμα διασυνδέσεων. Αυτή η σύνθετη πραγματικότητα προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία να διερευνηθεί η πολυπλοκότητα των ρόλων τους, καθώς και τα όρια της εξουσίας και των δυνατοτήτων δράσης τους.