Ηλεκτρονικά σπορ: μια μελέτη στο πλαίσιο της φιλοσοφίας του αθλητισμού

Abstract

Digital technology has transformed modern sports culture and given rise to new forms of sport, such as esports. Esports are organised competitive human activities using video games, over the internet or a local area network (LAN). They have their own historical path that highlights and explains their current characteristics: social interaction, competition, economic-cultural elements, entertainment, popularity and professionalism. Many argue that esports, which form an ecosystem similar to that of conventional sports and have all the extrinsic and intrinsic characteristics and functions of conventional sports, can be considered as sports, albeit in a limited way. The thesis of this study is that esports cannot be identified with conventional sports because humanity, the fundamental element of sports, is experienced differently in them, by their players, and because they contain an inherent transhumanist imperative. It is a philosophical study that balances ontology and ethics, using elements of both the analytical and interpretive methods of philosophy. The study makes a significant contribution to the field of Philosophy of Sport by developing a novel philosophical approach to the relationship between new technologies and sport. It addresses a research gap in this area. Moreover, the study provides information on esports and emphasises the importance of humanistic values in sport, particularly in the contemporary digital society. Esports are distinguished from conventional sports by the fact that they occur in a hybrid world. The esports players engage in simultaneous activities in two distinct environments: the real world and the virtual world of video games. This dual engagement results in a hybrid status and abilities that are akin to a radical cyborg, exhibiting characteristics distinct from those observed in either domain alone. These characteristics influence the way the humanity of players engaged in esports is perceived. In contrast to conventional sports, esports players engage in competition within virtual environments, where they interact with an alter ego that is disembodied and technologically driven. This alters their moral self-understanding, restricts their freedom of action, and devalues their physical gifts. In order to ensure the continued humanitarian character of sport, any policy for the development and dissemination of esports should be based on the precautionary principle of any risks and in the direction of safeguarding the element of humanity. Considering the onslaught of artificial intelligence applications, modern sport and modern society require a digital humanism to ensure their continued survival and adherence to a humanistic character.

Η ψηφιακή τεχνολογία άλλαξε τη σύγχρονη αθλητική κουλτούρα και οδήγησε σε νέες μορφές σπορ, όπως είναι τα ηλεκτρονικά σπορ. Τα ηλεκτρονικά σπορ αποτελούν μία οργανωμένη ανταγωνιστική ανθρώπινη δραστηριότητα με βιντεοπαιχνίδια, μέσω διαδικτύου ή τοπικού δικτύου (LAN). Διαθέτουν τη δική τους ιστορική διαδρομή που αναδεικνύει και εξηγεί τα σημερινά τους χαρακτηριστικά: κοινωνική αλληλεπίδραση, ανταγωνισμός, οικονομικο-πολιτισμικά στοιχεία, ψυχαγωγία, δημοφιλία, και επαγγελματισμός. Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα ηλεκτρονικά σπορ, συγκροτώντας ένα παρόμοιο οικοσύστημα με αυτό των συμβατικών σπορ, και διαθέτοντας όλα εκείνα τα εξωγενή και εγγενή χαρακτηριστικά, αλλά και λειτουργίες των συμβατικών σπορ, μπορούν να θεωρηθούν, και αυτά, έστω και υπό περιορισμούς, σπορ. Η θέση που υποστηρίζεται στην παρούσα μελέτη είναι ότι τα ηλεκτρονικά σπορ δεν μπορούν να ταυτιστούν με τα συμβατικά σπορ επειδή η ανθρωπινότητα, ως θεμελιώδες στοιχείο των σπορ, βιώνεται σε αυτά, από τους παίκτες τους, με διαφορετικό τρόπο και επειδή εμπεριέχουν ένα εγγενές πρόταγμα υπερανθρωπισμού. Πρόκειται για μία φιλοσοφική μελέτη που ισορροπεί μεταξύ οντολογίας και ηθικής, αξιοποιώντας στοιχεία της αναλυτικής μεθόδου, καθώς και της ερμηνευτικής μεθόδου της φιλοσοφίας. Η σημασία της μελέτης έγκειται στην ανάπτυξη μιας διαφορετικής φιλοσοφικής προσέγγισης για τις νέες τεχνολογίες και τον αθλητισμό, καλύπτοντας ένα ερευνητικό κενό στο πεδίο της Φιλοσοφίας του Αθλητισμού. Επιπλέον, συμβάλλει στην πλουραλιστική πληροφόρηση για τα ηλεκτρονικά σπορ, αλλά και στην ανάδειξη της ανθρωπιστικής αξίας του αθλητισμού και της ανάγκης διατήρησης της ανθρωπινότητας στη σύγχρονη ψηφιακή κοινωνία και στον αθλητισμό, εν μέσω της τεχνολογικής καταιγίδας της εποχής. Τα ηλεκτρονικά σπορ διαφοροποιούνται από τα συμβατικά σπορ, στο ότι λαμβάνουν χώρα σε έναν υβριδικό κόσμο. Οι παίκτες τους ενεργώντας, ταυτόχρονα, στον πραγματικό κόσμο και στον εικονικό κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, αποκτούν υβριδική υπόσταση και υβριδικές ικανότητες, υιοθετώντας χαρακτηριστικά ριζοσπαστικού κυβερνο-οργανισμού. Αυτά τα χαρακτηριστικά επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο βιώνεται η ανθρωπινότητα των παικτών των ηλεκτρονικών σπορ. Αγωνίζονται στους εικονικούς κόσμους με έναν άλλον εαυτό μιας ασώματης τεχνικής ετερότητας, τροποποιείται η ηθική τους αυτοκατανόηση, περιορίζεται η ελευθερία του πράττειν, σε σχέση με αυτήν των συμβατικών σπορ, και υποβαθμίζονται τα φυσικά τους χαρίσματα. Προκειμένου να διαφυλαχθεί ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας του αθλητισμού, η οποιαδήποτε πολιτική ανάπτυξης και διάδοσης των ηλεκτρονικών σπορ θα πρέπει να βασιστεί στην αρχή της πρόληψης των όποιων κινδύνων, και προς την κατεύθυνση της προφύλαξης του στοιχείου της ανθρωπινότητας. Ο σύγχρονος αθλητισμός, αλλά και η σύγχρονη κοινωνία, που βιώνουν την επέλαση μιας πληθώρας εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης, έχουν την ανάγκη ενός ψηφιακού ανθρωπισμού, έτσι ώστε να επιβιώσουν στο μέλλον με τον ανθρωπιστικό τους χαρακτήρα.