Διαταραχές της αιμόστασης σε ασθενείς που υποβάλλονται σε στεφανιογραφία

Abstract

Coronary angiography is a non-surgical, transcutaneous technique that is used for the diagnosis and therapeutic management of obstructive coronary artery disease. It is primarily indicated in acute coronary syndrome, which includes the ST- segment elevation myocardial infarction, the non ST- segment elevation myocardial infarction (NSTEMI) and unstable angina. The laboratory detection and measurement of factors that contribute to coagulation mechanisms in endothelial dysfunction in patients with coronary heart disease may lead to important conclusions in regard to the contribution of endothelial function to atherosclerotic lesions of coronary arteries. The purpose of this study is to examine the coagulation disorders and the role of endothelial dysfunction in patients that will undergo coronary angiography. The patients were categorized in three groups: 1) patients with NSTEMI 2) patients with unstable angina and 3) patients with angina pectoris and positive stress test (control group). Blood samples were collected from each patient in order to determine complete blood count, biochemistry panel, lipidemic profile, hs- CRP and biomarkers of myocardial infarction (troponin I, CK-MB). Furthermore, the measurement of von Willebrand factor (vWF) activity, metalloprotease ADAMTS13 activity, thrombomodulin and myeloperoxidase as markers of endothelial injury and as factors of immunothrombosis was achieved by the use of ELISA andfunctional coagulation tests. The main purpose of this study is to add more data to the current medical literature concerning the role of coagulation disorders, endothelial damage and immunothrombosis in patients undergoing coronary angiography and the correlation of these factors with thefindings of the angiographic procedure and the subsequent angioplasty. In addition, the comparison of the markers of endothelial injury for each factor of cardiovascular risk of the patients was achieved. The risk factors that were separately studied were smoking, diabetes mellitus, dyslipidemia, arterial hypertension, peripheral arterial disease, chronic renal disease and the family history of coronary artery disease.

Η στεφανιογραφία αποτελεί μία μη χειρουργική, διαδερμική τεχνική που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση της αποφρακτικής στεφανιαίας νόσου. Κύρια ένδειξη διενέργειάς της αποτελεί το οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST διαστήματος, το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου χωρίς ανάσπαση του ST διαστήματος (Non-ST- Elevation Myocardial Infarction, NSTEMI) και η ασταθής στηθάγχη. Η χρήση εργαστηριακών μεθόδων για την ανίχνευση και μέτρηση των παραγόντων που συμμετέχουν στον πηκτικό μηχανισμό επί ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά συμπεράσματα ως προς τη συμμετοχή της ενδοθηλιακής λειτουργίας στις αθηροσκληρωτικές αλλοιώσεις των στεφανιαίων αρτηριών στον συγκεκριμένο πληθυσμό ασθενών. Ο στόχος της συγκεκριμένης διδακτορικής διατριβής είναι να διερευνηθούν οι διαταραχές του πηκτικού μηχανισμού και η σημασία της ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας σε ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε στεφανιογραφία. Οι ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες: 1) ασθενείς με NSTEMI, 2) ασθενείς με ασταθή στηθάγχη και 3) ασθενείς με σταθερή στηθάγχη και θετική δοκιμασία προκλητής ισχαιμίας (control group). Στους ασθενείς κάθε ομάδας πραγματοποιήθηκε αιμοληψία για βασικό αιματολογικό και βιοχημικό έλεγχο, καθορισμό του λιπιδαιμικού προφίλ, μέτρηση της C- αντιδρώσας πρωτεΐνης υψηλής ευαισθησίας (high- sensitivity C- reactive protein, hs- CRP) και των βιοδεικτών μυοκαρδιακής νέκρωσης (τροπονίνη Ι και CK-MB). Ακολούθησε μέτρηση της δραστικότητας του παράγοντα von Willebrand (von Willebrand Factor, vWF), της δραστικότητας της μεταλλοπρωτεάσης ADAMTS13 (Α Disintegrin and Metalloproteinase with a Thrombospondin type 1 motif, member 13) καθώς και μέτρηση της θρομβομοντουλίνης και της μυελοϋπεροξειδάσης, ως δείκτες της ενδοθηλιακής βλάβης και ως παράγοντες ανοσοθρόμβωσης. Η ανίχνευση και μέτρηση των προθρομβωτικών παραγόντων και ενζύμων που συμμετέχουν στη διαδικασία της πήξης πραγματοποιήθηκε με ειδικές εργαστηριακές μεθόδους (με την ανοσοενζυμική μέθοδο της ELISA, Enzyme- Linked ImmunoSorbent Assay και με λειτουργικές δοκιμασίες της πήξης). Ο σκοπός της συγκεκριμένης διδακτορικής διατριβής είναι να προσθέσει στην υπάρχουσα βιβλιογραφία δεδομένα σχετικά με τη σημασία της διαταραχής της πήξης, της ενδοθηλιακής βλάβης και της ανοσοθρόμβωσης σε ειδικές ομάδες ασθενών πριν τη διενέργεια της αγγειογραφίας των στεφανιαίων αγγείων και την πιθανή επακόλουθη αγγειοπλαστική, καθώς και τη συσχέτιση της παρουσίας των παραγόντων αυτών με τα ευρήματα του στεφανιογραφικού ελέγχου. Επιπρόσθετα, στόχος ήταν η σύγκριση των αποτελεσμάτων των δεικτών ενδοθηλιακής βλάβης για κάθε παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου των ασθενών. Οι παράγοντες κινδύνου που μελετήθηκαν ξεχωριστά ήταν το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η δυσλιπιδαιμία, η αρτηριακή υπέρταση, η περιφερική αρτηριακή νόσος, η χρόνια νεφρική νόσος και το οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου.