Συμβολή εις την συγκριτικήν μελέτην των καταγμάτων της κάτω γνάθου της παιδικής ηλικίας και της θεραπείας αυτών

Abstract

On the occasion of 12 cases of fractures of the mandible in children the whole subject of this maxillo - surgical entity is reviewed, a special attention given to the various problems arising in their management, very much differing from that in adults. Data resulting from the review of the bibliography at hands as well as those drawn from our material are subsequently given. Fractures of the mandible in children are relatively rare. The prevalence of young males (91, 6. p. eent) is obvious, owing to their audacious behaviour comparatively to the females in front of various life risks. The age group in our series was ranging from 2 to 11 years, the mean age been 6 years.Causative factors of mandibular fractures are not recognized the same in adults and in children group, the car accidents for the first, the falls for the second. In adults as well as in children the most frequent sites of mandibular fractures varying according to the various authors are recognized the region of the condyle, the body of the mandible coming next in frequency in adults, the chin in children, as seen in our cases. Perfect fractures were encountered in our material in spite ofbone elasticity in children. Clinical examination, extraoral and intraoral, is obviously difficult, being as X - ray examination a real problem owing to the non cooperation of the young fractured and to other anatomical factors concerning dentition, temporal and mixed one. Fractured ends mobility test is a valuable diagnostic adjunct applied in all but one of the cases of our material, displacementsnoted in our cases were in the majority insignificant First aids accorded to the fractured young people depend on various local and general factors, the prompt management of the fracture of the mandible, reestablishing their disordered psychic condition. The fracture union follows various stages, meticulously studied and exposed, given that in children the time of beginning and duration is mostly reduced. Endotracheal anaesthesia is generally prefered. The treatment of choice must be conservative, applied in our material, thus avoiding injuries to the temporary teeth and embryosof the permanent dentition and various post-operative complications. The results obtained in our cases following the application of the conservative management were satisfactory. The post - operative care of great importance was followed scrutinously, to much importance beeng given to the nutrition in association with antibiotics administration and an Xray follow-up. The immobilization is relieved 3 to 4 weeks following the applied treatment, and serum administration notably in summer time is indispensable, owing to the young patients dehydration. The most of the post - operative complications concerning teeth, the bone of the mandible, muscles, vessels or soft tissues are easily affronted and infection, the most common cause of disturbed union, owing to antibiotics administration, tends gradually to vanish. No post-operative complications were noted in our material.

Tα κατάγματα των γνάθων της παιδικής ηλικίας, βάσει των στατιστικών δεδομένων της προσιτής εις ημάς βιβλιογραφίας, φέρονται ώς σπανιότερα εκείνων των ενηλίκων. Τα παρατιθέμενα όμως στοιχεία δεν φαίνονται σχετικώς συμφωνούντα ώς προς το ποσοστόν συχνότητος αυτών, ιδία μετά την αύξησιν των δυστυχημάτων των σημειουμένων κατά την ηλικίαν ταύτην, τόσον κατά τάς παιδιάς όσον και των τροχαίων τοιούτων. Ούχ ήττον, παρά τον σχετικώς άναφερόμενον μικρόν αριθμόν καταγμάτων των γνάθων της ηλικίας ταύτης, ίδια της κάτω γνάθου, περί των οποίων και πραγματευόμεθα εις την άνά χείρας εργασίαν, ή σπανιότης αυτή δεν ελαττώνει την από πάσης πλευράς σπουδαιότητα αυτών. Το μεν ή ιδιομορφία του οστού της κάτω γνάθου, ή ετι μεγαλύτερα τοιαύτη κατά την παιδικήν ήλικίαν, ώς εκ της μεγαλυτέρας έλαστικότητος και τής παρουσίας μικτής οδοντοφυΐας, και ή περισσότερον τών άλλων οστών τον σκελετού προοδευτική διαμόρφωσις αυτού, το δε ή ελλειψις συνεργασίας του μικρού καταγματίου, προβάλλουν όλως ιδιαίτερα προβλήματα κατά τήν θεραπευτικήν άντιμετώπισιν τών καταγμάτων τής παιδικής ηλικίας, ώστε, το θέμα τούτοείναι όλονεν συνεχιζόμενου ενδιαφέροντος, ου μόνον δια τους γενικούς χειρουργούς αλλά, ιδία, δια τους γναθοχειρουργούς, εις τήν ειδικότητα τών οποίων εμπίπτουν τα κατάγματα ταύτα. Τινά τών τιθεμένων τούτων προβλημάτων, αμέσως μετά το προκληθέν κάταγμα, ή ιδιαιτέρα προ εγχειρητική αγωγή, ή λήψις καταλλήλων άκτινογραφημάτων καί ή, ώς εκ τής δυσχέρειας αναγνώσεως, ορθή ερμηνεία αυτών, ή ειδική μέριμνα προπαρασκευής του μικρού καταγματίου δια τήν νάρκωσιν,ή εκλογή τής εκάστοτε ενδεδειγμένης μεθόδου χειρουργικής αντιμετωπίσεως, ή απαιτουμένη χειρουργική πείρα και ή τοιαύτη δια τήν πρόληψιν τών μετεγχειρητικών επιπλοκών, τροφικών διαταραχών, άλλοτε άλλου βαθμού δυσμενών αισθητικών ή λειτουργικών αποτελεσμάτων, ώς και ενδεχομένων βαρύτατων συνεπειών τής μή ικανοποιητικής άνατάξεως τών εις τάς διαφόρουςθέσεις τής κάτω γνάθου καταγμάτων, νομίζομεν, είναι μεγίστης σημασίας, λίαν δε λυσιτελής και ευεργετική πάσα προσπάθεια ικανοποιητικής λύσεως αυτών. Σκόπιμος εθεωρήθη, ή, κατά τήν μελέτην ταύτην, και δή εις έκαστον κεφάλαιον αυτής, προσπάθεια παραθέσεως συγκριτικών στοιχείων μεταξύ καταγμάτων της κάτω γνάθου επί παίδων και των αντιστοίχων επί ενηλίκων, κάίτουτο δια να καταδειχθούν αι ύπάρχουσαι διαφοραί του αύτού θέματος αναφορικούς με τα πάσης φύσεως προβλήματα και δη της άντιμετωπίσεως αυτών, το δε της αναγνωρίσεως των καταγμάτων της κάτω γνάθου των παίδων, ως εκ των ιδιαιτέρων χαρακτήρων αυτών, ως ιδίας όντότητος εν τη Γναθοχειρουργική.