Ο συνδυασμός της μαγνητικής τομογραφίας ελάσσονος πυέλου - περινέου και του τρισδιάστατου ενδοπρωκτικού υπερηχογραφήματος στην προεγχειρητική διαγνωστική προσέγγιση των περιεδρικών συριγγίων

Abstract

Background: We designed a prospective study of diagnostic accuracy that compared pelvic MRI and 3D-EAUS versus pelvic MRI alone in the preoperative evaluation and postoperative outcomes of patients with perianal fistulas. Material and Methods: The sample size was 72 patients and was divided into two imaging groups. MRI alone was performed in the first group. Both MRI and 3D-EAUS were performed in parallel in the second group. Surgical exploration took place after two weeks and was the standard reference. Park’s classification, the presence of a concomitant abscess cavity or a secondary tract, and the location of the internal opening were recorded. All patients were re-evaluated for complete fistula healing and fecal incontinence (according to the Wexner scale) six months postoperatively. All the collected data were subjected to statistical analysis. Results: Group MRI included 36 patients with 42 fistulas. Group MRI + 3D-EAUS included 36 patients with 46 fistulas. The adjusted sensitivity and negative predictive value were 1.00 for most fistula types in the group of combined imaging. The adjusted specificity highly improved for intersphincteric fistulas, and slightly improved for extrasphincteric fistulas, in the same group. The adjusted balanced accuracy increased for all fistula types, except rectovaginal, which were better visualized only with MRI. The combination of imaging methods showed improved diagnostic accuracy only in the detection of a secondary tract. The healing rate at six months was 100%. Fecal incontinence at six months didn’t present a statistically significant difference between the two groups (Fisher's exact test p-value > 0.9). Patients with complex perianal fistulas had a statistically significant higher probability of undergoing a second surgery (x² test p-value = 0.019). Conclusions: The combination of pelvic MRI and 3D-EAUS showed increased metrics of diagnostic accuracy and should be used in the preoperative evaluation of all patients with perianal fistulas, especially those with complex types.

Εισαγωγή: Σχεδιάσαμε μια προοπτική μελέτη διαγνωστικής ακρίβειας, η οποία συνέκρινε τον συνδυασμό της MRI ελάσσονος πυέλου – περινέου και του 3D-EAUS έναντι της MRI μόνης, όσον αφορά την προεγχειρητική διερεύνηση και τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα ασθενών που αντιμετωπίστηκαν για περιεδρικά συρίγγια. Υλικό και Μέθοδοι: Το μέγεθος του δείγματος υπολογίστηκε σε 72 ασθενείς και χωρίστηκε σε δύο ομάδες απεικόνισης. Στην πρώτη ομάδα εφαρμόστηκε μόνο MRI ελάσσονος πυέλου – περινέου. Στη δεύτερη ομάδα διενεργήθηκε MRI ελάσσονος πυέλου – περινέου και 3D-EAUS, ενώ θεωρήθηκε ότι οι δύο απεικονίσεις συνδέονταν παράλληλα μεταξύ τους. Η χειρουργική διερεύνηση και θεραπεία των ασθενών έγινε 2 εβδομάδες αργότερα, και θεωρήθηκε η εξέταση αναφοράς (standard reference). Καταγράφηκαν η ταξινόμηση των περιεδρικών συριγγίων κατά Parks, η παρουσία συνοδού αποστηματικής κοιλότητας ή δευτερεύοντος συριγγώδους πόρου, καθώς και η θέση του έσω στομίου του συριγγίου. Όλοι οι ασθενείς επανεκτιμήθηκαν κλινικά τον 6ο μετεγχειρητικό μήνα, έπειτα από την οριστική χειρουργική θεραπεία της νόσου. Αξιολογήθηκαν και καταγράφηκαν η πλήρης επούλωση του χειρουργικού τραύματος και η ύπαρξη ακράτειας κοπράνων, σύμφωνα με την κλίμακα Wexner. Όλα τα συγκεντρωμένα δεδομένα υποβλήθηκαν στην κατάλληλη στατιστική ανάλυση και επεξεργασία. Αποτελέσματα: Η ομάδα MRI συμπεριέλαβε 36 ασθενείς με 42 συρίγγια. Η ομάδα MRI + 3D-EAUS είχε 36 ασθενείς με 46 συρίγγια. Η προσαρμοσμένη ευαισθησία και η προσαρμοσμένη αρνητική προγνωστική αξία είχαν τιμή 1.00 για τους περισσότερους τύπους περιεδρικών συριγγίων, στην ομάδα της συνδυασμένης απεικόνισης. Η προσαρμοσμένη ειδικότητα βελτιώθηκε σημαντικά για τα μεσοσφιγκτηριακά συρίγγια και ελάχιστα για τα εξωσφιγκτηριακά συρίγγια, στην ίδια ομάδα απεικόνισης. Η τιμή της προσαρμοσμένης ισορροπημένης ακρίβειας αυξήθηκε σε όλους τους τύπους περιεδρικών συριγγίων, εκτός από τα ορθοκολπικά συρίγγια, τα οποία φάνηκε πως απεικονίζονταν καλύτερα μόνο με την MRI. Ο συνδυασμός των απεικονιστικών μεθόδων είχε αυξημένη διαγνωστική ακρίβεια μόνο για τον εντοπισμό πιθανού δευτερεύοντος συριγγώδους πόρου. Το ποσοστό επούλωσης του χειρουργικού τραύματος στους 6 μήνες ήταν 100%. Η ακράτεια κοπράνων δεν παρουσίασε καμία στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων απεικόνισης στου 6 μήνες (Fisher's exact test p-value > 0.9). Οι ασθενείς με σύνθετα περιεδρικά συρίγγια είχαν στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα να υποβληθούν σε επαναληπτικό χειρουργείο για την οριστική θεραπεία της νόσου τους (x² test p-value = 0.019). Συμπεράσματα: Ο συνδυασμός της MRI και του 3D-EAUS έδειξε αυξημένα μέτρα διαγνωστικής ακρίβειας και θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε όλους τους ασθενείς με περιεδρικά συρίγγια, ειδικά σε αυτούς με σύνθετου τύπου.