Architectural Record, 1942-1967: chapters from the history of an architectural magazine

Abstract

This PhD thesis examines the editorial policies and publishing history of the American periodical Architectural Record in the quarter century from 1942 to 1967. Operating since 1891, the Architectural Record is the longest-living and most circulated professional magazine of architecture, with a strong and lasting impact on the development of the discipline and the profession in the US and abroad. As an archive of architectural knowledge, its history during the mid-20th century is revealing the paradigm shift that occurred in-between the emergence of Modernism in pre-war Europe and its transition to Post-Modernism in the second half of the 20th c., as a largely American issue. The success and influence of the magazine was due to the resources of its parent corporations, F.W. Dodge and McGraw-Hill, its support and acknowledgement by professional and academic organizations and the connections, commitment and inventiveness of its editors. The editorial campaigns of the magazine trace the struggle for the adaptation of the modern movement in the American context and through that to its subsequent global eminence as “contemporary architecture,” a term popularised by the Record. In the midst of the media revolution, the architectural magazines saw the transformation of the profession to an information-based business, beyond an art and an engineering science. At a time when “architectural composition” was redefined into “architectural design.” Amongst the greater media revolution emerging aggressively in the US, the Architectural Record undertook the task of catering for the needs of the practising architect in the post-industrial, managerial and information age. And while initially the magazines were following the architectural developments, reporting on literal images of architecture, by 1967 its editors were educating, managing, consulting and navigating the profession trough its new markets. This trajectory pinackled in the Record’s editorial campaign for “the image of the architect” that exemplified the phenomenon of how magazines were lobbying for the profession. A phenomenon that is still largely inexplored and that defines 21st architectural practice and design. But more than any theoretical sub-narrative, this thesis is dedicated to the history of the people and events that took place behind the pages of this era-defining magazine through the archives and living records of their time.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει ως θέμα τις πολιτικές σύνταξης και την εκδοτική ιστορία του Αμερικανικού περιοδικού Architectural Record κατά την περίοδο 1942-1967. Έχοντας ιδρυθεί το 1891, το Architectural Record είναι το περιοδικό με την μακροβιότερη παρουσία και την πιο υψηλή κυκλοφορία ανάμεσα στα επαγγελματικά αρχιτεκτονικά έντυπα της Αμερικής. Έχει έτσι, μακρά και ισχυρή επίδραση στον τομέα, τόσο ως προς την πρακτική εξάσκηση όσο και τη θεωρητική γνώση ·εντός και εκτός των συνόρων των ΗΠΑ. Ως ένα εκτενές αρχείο αρχιτεκτονικής γνώσης, η ιστορία του περιοδικού στα μισά του 20ου αιώνα είναι αποκαλυπτική ως προς τη μετάλλαξη του κινήματος του Μοντερνισμού από την ανάδυσή του στην προ-πολεμική Ευρώπη στο κράμα του Μετα-μοντερνισμού που εμφανίστηκε ισχυρά στην Αμερική του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Η επιτυχία και η συνεισφορά του περιοδικού οφείλεται στις υποδομές και διαθέσιμους πόρους των εκδοτικών του εταιριών, τις F.W. Dodge Corporation και McGraw-Hill, οι οποίες συγχνεύτηκαν στον μεγαλύτερο όμιλο εταρειών εκδόσεων της Αμερικής. Επίσης καθοριστική ήταν η υποστήριξη του περιοδικού από επαγγελματικές και ακαδημαϊκές οργανώσεις αρχιτεκτόνων, καθώς και στις διασυνδέσεις, τις προσπάθειες και την επιμονή της συντακτικής ομάδας. Οι επικοινωνιακές καμπάνιες και οι στρατηγικές και πολιτικές σύνταξης τυ περιοδικού αποτυπώνουν την προσαρμογή του Μοντερνισμού στο περιβάλλον που διαμόρφωσαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της μεταπολεμικής Αμερικής και την παγκόσμια εγκαθίδρυση της “σύγχρονης αρχιτεκτονικής,” έναν όρο που έγινε δημοφιλής συγκεκριμένα μέσω του Architectural Record. Με την επανάσταση των ΜΜΕ, τα αρχιτεκτονικά περιοδικά πρόσθεσαν στην εξέλιξη του επαγγέλματος μια επιχειρησιακή αντίληψη βασισμένη στη ροή των πληροφοριών, ως μια τρίτη παράμετρο πέραν της αρχιτεκτονικής ως τέχνη και ως επιστήμη. Σε μία εποχή όπου ο όρος “αρχιτεκτονική σύνθεση” επαναπροσδιορίστηκε ως “αρχιτεκτονικός σχεδιασμός.” Σε αυτό το πλαίσιο, το Architectural Record ανέλαβε το καθήκον της εξυπητέτησης των αναγκών των αρχιτεκτόνων σε μια μετα-βιομηχανική εποχή ·της πληροφορίας και της επιχειρηματικότητας. Και παρόλο που αρχικά τα περιοδικά αποσκοπούσαν στην παρακολούθηση των αρχιτεκτονικών εξελίξεων, και στη μετάδοση αρχιτεκτονικών εικόνων, κατά το 1967 οι συντάκτες του Record εκπαίδευαν, συμβούλευαν και καθοδηγούσαν το επάγγελμα προς τις νέες του αγορές. Ιδιαίτερα η πορεία αυτή κορυφώθηκε με τη σειρά άρθρων που επιμελήθηκαν οι συντάκτες του Architectural Record καθ’ όλη τη δεκαετία του 1960’ υπό τον τίτλο “η εικόνα του αρχιτέκτονα,” η οποία αποδεικνύει το φαινόμενο της διαχείρισης του δημόσιου προφίλ του αρχιτεκτονικού επαγγέλματος από όμαδες συμφερόντων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (lobbying). Ένα φαινόμενο που ακόμα επηρεάζει την πρακτική της αρχιτεκτονικής του 21ου αιώνα. Αλλά πέρα από οποιοδήποτε θεωρητικό νήμα, η διατριβή ασχολείται με την ιστορία των ανθρώπων και των γεγονότων που συντελέστηκαν πίσω από τις σελίδες του σημαντικότατου αυτού περιοδικού.