Διερεύνηση, καταγραφή και αξιολόγηση των αναγκών συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης του στελεχιακού δυναμικού του τομέα υγείας

Abstract

Human capital is the main factor of production worldwide nowadays. The acceptance of the concept that the initial professional training is sufficient to provide the knowledge and skills in a person’s professional life is no longer valid. There are countless signs globally showing that investing in Continuing Professional Education (CPE) is vital. This is because it can enhance the economic and competitive performance at the individual, organizational and societal level. Continuing Professional Education (CPE) is an ongoing process that aims to ensure that an individual's knowledge and skills are constantly adjusted and meet the evolving job requirements and labor market needs. The present study aims to describe, analyze and document the employee training needs, as well as to propose the optimal ways of achieving it, in order to contribute to the enhancement of the quality of the offered training, as well as to the further development of the Health Sector personnel. A three-round e-Delphi method was undertaken, using a panel of 103 experienced Health professionals throughout Greece. Through the present study, some of the problems that hinder CPE were emerged (such as the absence of a systematic personnel training plan by the central administration of the State, the lack of financial and human resources, the absence of interconnection between the training process and the employee performance and evaluation).The research study showed that health workforce training should be designed and organized through a systematic plan for the Analysis of Educational Needs for a better and more efficient health system. The health workforce training should also be holistic, including learning objects related to the population, the employees’ workplace, the patient and the knowledge, with different priorities per each personnel category. The present study can be a useful tool for health policymakers in the field of professional training. In times of economic crisis with the lack of financial resources, upgrading and empowering Health Sector personnel according to the demands and needs of society is necessary more than ever.

Το ανθρώπινο κεφάλαιο αποτελεί παγκοσμίως σήμερα τον κυριότερο συντελεστή παραγωγής. Υπάρχουν άπειρες ενδείξεις παγκοσμίως, ότι η επένδυση στην Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση (ΣΕΚ) είναι ζωτικής σημασίας. Και αυτό γιατί μπορεί να ενισχύσει την οικονομική και ανταγωνιστική απόδοση σε ατομικό, οργανωτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η ΣΕΚ αποτελεί μια διαρκή διαδικασία που έχει σκοπό να διασφαλίσει ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες του ατόμου προσαρμόζονται συνεχώς και ανταποκρίνονται στις εξελισσόμενες απαιτήσεις της θέσης εργασίας του και των αναγκών της αγοράς εργασίας. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στο να περιγράψει, αναλύσει και τεκμηριώσει τις ανάγκες κατάρτισης των εργαζομένων καθώς και να προτείνει τους βέλτιστους τρόπους επίτευξής της, μέσα από μια συνολική και συγκροτημένη αποτύπωση από το στελεχιακό δυναμικό του τομέα υγείας, έτσι ώστε να συμβάλλει στην αναβάθμιση της ποιότητας της προσφερόμενης κατάρτισης και στην περαιτέρω ανάπτυξη του στελεχιακού δυναμικού στον Τομέα της Υγείας. Για την επίτευξη των στόχων της εργασίας πραγματοποιήθηκε η μέθοδος Delphi, χρησιμοποιώντας ένα πάνελ 103 έμπειρων επαγγελματιών υγείας από όλη την Ελλάδα. Μέσα από τη μελέτη αναδείχτηκαν τα προβλήματα που δυσχεραίνουν τη ΣΕΚ (όπως η απουσία συστηματικού σχεδίου κατάρτισης προσωπικού από τη κεντρική διοίκηση του κράτους, η έλλειψη οικονομικών και ανθρώπινων πόρων, η έλλειψη διασύνδεσης μεταξύ της διαδικασίας κατάρτισης και της αξιολόγησης και επαγγελματικής εξέλιξης των εργαζομένων). Η έρευνά μας στοχεύει να δείξει, ότι για ένα καλύτερο και αποτελεσματικότερο σύστημα υγείας η κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού στον τομέα της υγείας πρέπει να σχεδιάζεται και να οργανώνεται μέσω ενός συστηματικού σχεδίου για την ανάλυση των εκπαιδευτικών αναγκών. Η εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού στον τομέα της υγείας πρέπει επίσης να είναι ολιστική, περιλαμβάνοντας αντικείμενα επιμόρφωσης που σχετίζονται με το πληθυσμό, τον εργασιακό χώρο των εργαζομένων, τον ασθενή και τη γνώση, με διαφορετική όμως επιλογή προτεραιότητας ανά κατηγορία προσωπικού. Η παρούσα μελέτη μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής του τομέα υγείας στην ΣΕΚ. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης με την έλλειψη οικονομικών πόρων, η αναβάθμιση και η ενίσχυση του προσωπικού του Τομέα Υγείας σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες της κοινωνίας είναι απαραίτητη περισσότερο από ποτέ.