Η εκτίμηση του «φορτίου» των οφθαλμικών τραυμάτων και βλαβών λόγω επαγγελματικής έκθεσης με γεω-επιδημιολογική εστίαση και αποτίμηση της επίδρασής τους στη ζήτηση υπηρεσιών υγείας στην Κρήτη

Abstract

What is known and objective: Eye injuries are a major cause of visual disability worldwide and may present a burden to both quality of life of the sufferers and healthcare services. The aim of the retrospective study was to extract and triangulate information on the demographic, clinical and social features of eye-injured adult patients admitted to the General University Hospital of Heraklion, Crete, the single tertiary referral hospital of the island. Drawing the profile of eye-injured patients may add to future health planning. The aim of the prospective study was to explore the associations between visual outcomes of ocular injury patients with clinical and demographic variables and to evaluate the psychosocial impact of the injury on patients, especially during the period of coronavirus disease 2019 (COVID-19), as restrictive measures of quarantine and commuting led to further access limitation. Identifying factors related to visual outcomes and the psychological impact on the patients, certain protective and managing measures could be initiated, focusing on special geo-epidemiological needs of each region.Methods: A retrospective study was conducted from 1 January 2015 to 31 December 2019, and data such as socio demographic features and clinical information were collected in a sample of one hundred twenty-eight adult patients. Of those, there was no available information on activity during injury for six patients, thus they were excluded from the analysis. The medical records of patients who presented to the Ophthalmology emergency department were screened and reviewed to fulfill demographic and clinical data for the analysis. In terms of the 18-month prospective study, 30 eye-injured adult patients were included between February 1, 2020 and August 31, 2021. Clinical data were recorded in cooperation with a specialized ophthalmologist who examined each patient at the ophthalmology emergency department until their discharge from the hospital unit. The socio-demographic data were collected via interview by the investigator using certain questionnaires and the Perceived Stress Scale 14 (PSS-14) was used one year after the study end to measure perceived stress. In both studies all participants were adults with eye injuries severe enough to require hospitalization at the ophthalmology clinic. Moreover, visual acuity was labeled as not poor (>0.5/10 or >20/400 on the Snellen scale, <1.3 in LogMAR scale) and poor (≤0.5/10 or ≤20/400 on the Snellen scale, ≥1.3 on the LogMAR equivalent).Results and discussion: In the retrospective study, 78(60.9%) had work-related ocular injuries, and 44(34.4%) had non-work related, whilst those with no current formal employment, those who were retired and formally unemployed and manual force workers had the highest rates of work-related injuries. The most common work-related injuries were closed globe, specifically contusions, while ruptures and penetrating wounds were the most frequent on the open globe injuries. Within the univariate analysis, work-related eye injuries were significantly associated with male gender, middle age and the place related to daily work activity. Determinants of poor final visual acuity (VA) were the initial VA, the type of injury (p<0.0001), the distance of the place of residence from the hospital, and the time to hospital admission (p<0.013). In a multivariate analysis, referred patients and those with open globe injuries arrived at hospital after a two-hour interval compared with those who were not referred and those with closed globe injuries (p≤0.05). Most patients with work-related eye injuries did not wear protective eye devices (PED) while performing their duties (n=57, 90.5%). Out of the 30 ocular injury patients of the prospective study, 76.7% were men and most of them were self-employed and private or public sector workers (36.7%). Not poor final VA was related to not poor initial VA [odds ratio (OR) 1.714; p=0.006]. No statistical associations were found between visual outcome and demographic or clinical factors, but not poor final VA was associated with improved self-reported psychological condition of the sufferers, as examined by the PSS-14 questionnaire (8.36/10 vs 6.40/10, p=0.011). No patient reported job loss or changed work status following the injury. Not poor initial VA was significant predictor for not poor final visual outcomes (OR 1.714; p=0.006). Finally, patients with not poor final VA expressed higher levels of positive psychology and less fear of injury repetition (64.0 vs 100.0%; p=0.286) and not poor final VA was associated with low PSS-14 scores one year after the study end (77.3 vs 0.0%, p=0.003).What is new and conclusion: The retrospective study highlighted the need of re-designing services by assisting with early hospital admission and promptly referring patients with severe ocular injuries while managing mild cases from physicians working at a community setting. This can lead to earlier recognition and therefore better visual outcomes of serious cases and appropriate management of mild without burdening large referral centers. In order to increase PED use and compliance, the special geographical, occupational and cultural features of a region should be taken into consideration when designing prevention and protective strategies. A focus on rural areas should be given to inform low-educated, elderly and residents about the risk of not wearing PED, while local settings could provide suitable and well-fitted protective equipment, as a public health measure initiative. The prospective study showed the need of collaboration between ophthalmologists, mental health professionals and primary care teams in order to help patients to cope with the psychological burden sequel to eye trauma. Moreover, it was highlighted that further studies should be conducted throughout Greece, focusing on special geo-epidemiological features to identify factors related to visual outcomes and the psychological impact on the overall health of patients.

Τι είναι γνωστό και αντικείμενο: Τα οφθαλμικά τραύματα συνιστούν μια από τις μεγαλύτερες αιτίες οπτικής ανικανότητας παγκοσμίως και αποτελούν ένα «φορτίο» στην ποιότητα ζωής για τους ασθενείς και τις υπηρεσίες υγείας. Ο σκοπός της αναδρομικής έρευνας ήταν να εξάγει και να προσδιορίσει δημογραφικά, κλινικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά των οφθαλμικά τραυματισμένων ενήλικων ασθενών που προσήλθαν στο Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης, το μοναδικό τριτοβάθμιο κέντρο αναφοράς του νησιού. Ο σχεδιασμός του προφίλ των ασθενών που υπέστησαν οφθαλμικό τραύμα, θα μπορούσε να προσθέσει στο μελλοντικό σχεδιασμό της οφθαλμικής υγείας. Ο σκοπός της προοπτικής έρευνας ήταν να διερευνήσει τις συσχετίσεις μεταξύ των οπτικών αποτελεσμάτων των ασθενών με δημογραφικές και κλινικές μεταβλητές και να εκτιμήσει την ψυχοκοινωνική επίδραση του τραύματος στους ασθενείς, ειδικά κατά την περίοδο της πανδημίας του COVID-19, κατά τη διάρκεια της οποίας επιβλήθηκαν αυστηρά περιοριστικά μέτρα στις μετακινήσεις, γεγονός που προκάλεσε περεταίρω περιορισμούς πρόσβασης στο νοσοκομείο. Ο προσδιορισμός των παραγόντων που σχετίζονται με τα οπτικά αποτελέσματα και η ψυχολογική επίδραση στους ασθενείς, θα βοηθούσε στη λήψη προληπτικών μέτρων και σε καλύτερη διαχείριση του οφθαλμικού τραύματος, εστιασμένων στις ειδικές γεω-επιδημιολογικές ανάγκες κάθε περιοχής. Μέθοδοι: Διεξήχθη μια αναδρομική έρευνα από 1 Ιανουαρίου 2015 έως 31 Δεκεμβρίου 2019, και πληροφορίες όπως κοινωνικο-δημογραφικά χαρακτηριστικά και κλινικά δεδομένα συλλέχτηκαν από ένα δείγμα 128 ενήλικων ασθενών. Από αυτούς, δεν υπήρχε καταγεγραμμένη πληροφορία για τη δραστηριότητα κατά τη στιγμή του τραυματισμού για έξι ασθενείς, κι έτσι αποκλείστηκαν από τη μελέτη. Οι ιατρικοί φάκελοι των ασθενών που παρουσιάστηκαν στα οφθαλμολογικά επείγοντα ελέγχθηκαν και καταγράφτηκαν, προκειμένου να συμπληρωθούν τα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά της μελέτης. Αναφορικά με την προοπτική έρευνα που διήρκεσε 18 μήνες, συμπεριλήφθησαν 30 ενήλικοι οφθαλμικά τραυματισμένοι ασθενείς από 1 Φεβρουαρίου 2020 έως 31 Αυγούστου 2021. Τα κλινικά δεδομένα καταγράφτηκαν σε συνεργασία με τον εξειδικευμένο οφθαλμίατρο που εξέτασε κάθε ασθενή στο τμήμα επειγόντων περιστατικών της οφθαλμολογικής, μέχρι και την έξοδο του από το νοσοκομείο. Οι κοινωνικο-δημογραφικές πληροφορίες συλλέχτηκαν μέσω συνέντευξης από τον ερευνητή μέσω εξειδικευμένων ερωτηματολογίων και η Κλίμακα Αντιληπτού Στρες (PSS-14) χρησιμοποιήθηκε ένα έτος μετά το πέρας της έρευνας προκειμένου να μετρήσει το αντιληπτό στρες. Και στις δύο έρευνες όλοι οι ασθενείς ήταν άνω των 18 ετών, με οφθαλμικό τραύμα αρκετά σοβαρό ώστε να είναι αναγκαία η νοσηλεία στην οφθαλμολογική κλινική. Επιπλέον, η οπτική οξύτητα ταξινομήθηκε ως μη φτωχή (>0.5/10 ή 20/400 κατά την κλίμακα Snellen, <1.3 κατά την κλίμακα LogMAR) και φτωχή (≤0.5/10 ή ≤20/400 κατά την κλίμακα Snellen, ≥1.3 κατά την κλίμακα LogMAR).Αποτελέσματα και συζήτηση: Στην αναδρομική έρευνα, το 78(60.9%) των ασθενών είχαν σχετικά με την εργασία οφθαλμικά τραύματα, και 44(34.4%) είχαν μη σχετικά με την εργασία, ενώ εκείνοι με προσωρινά μη τυπική απασχόληση, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι καθώς και οι χειρώνακτες εργαζόμενοι, είχαν τα υψηλότερα ποσοστά σχετικών με την εργασία οφθαλμικών τραυμάτων. Τα πιο κοινά σχετικά με την εργασία τραύματα ήταν κλειστά τραύματα βολβού και ειδικότερα θλάσεις, ενώ οι ρήξεις και τα διαμπερή ήταν τα πιο συχνά στα ανοιχτά τραύματα βολβού. Μέσω της μονοπαραγοντικής ανάλυσης, τα σχετικά με την εργασία οφθαλμικά τραύματα σχετίζονταν σημαντικά με το φύλο (άνδρες), τη μέση ηλικία και τον τόπο καθημερινής εργασίας. Οι προγνωστικοί παράγοντες της φτωχής τελικής οπτικής οξύτητας αναδείχθηκαν η αρχική οπτική οξύτητα, ο τύπος του τραύματος (p<0.0001), η απόσταση του τόπου διαμονής των ασθενών από το νοσοκομείο και ο χρόνος μετάβασης σε αυτό (p<0.013). Στην πολυπαραγοντική ανάλυση, οι παραπεφθέντες ασθενείς και εκείνοι με ανοιχτά τραύματα βολβού, προσήλθαν στο νοσοκομείο μετά από διάστημα μεγαλύτερο των δύο ωρών σε σχέση με εκείνους που δεν παραπέμφθηκαν και με όσους έφεραν κλειστά τραύματα βολβού (p≤0.05). Οι περισσότεροι ασθενείς με σχετικά με την εργασία οφθαλμικά τραύματα δεν έφεραν προστατευτικά μέσα κατά τη διάρκεια της εργασίας τους (n=57, 90.5%). Ανάμεσα στους 30 ασθενείς της προοπτικής έρευνας, 76.7% ήταν άντρες οι περισσότεροι αυτό-απασχολούμενοι και εργαζόμενοι του ιδιωτικού/δημόσιου τομέα (36.7%). Δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα οπτικά αποτελέσματα και σε δημογραφικούς ή κλινικούς παράγοντες, αλλά η μη φτωχή τελική οπτική οξύτητα συσχετίζονταν με βελτιωμένη ψυχολογική κατάσταση για τους ασθενείς, όπως μετρήθηκε από το ερωτηματολόγιο PSS-14 (8.36/10 έναντι 6.40/10, p=0.011). Κανένας ασθενής δεν ανέφερε απώλεια της εργασίας του ή αλλαγή επαγγελματικού προφίλ συνέπεια του οφθαλμικού τραύματος. Η μη φτωχή αρχική οπτική οξύτητα βρέθηκε σημαντικός προσδιοριστικός παράγοντας της μη φτωχής τελικής οπτικής οξύτητας (OR 1.714; p=0.006). Τελικά, ασθενείς με μη φτωχή τελική οπτική οξύτητα εξέφρασαν υψηλότερα επίπεδα θετικής ψυχολογίας και λιγότερο φόβο επανάληψης ανάλογου οφθαλμικού τραύματος στο μέλλον (64.0 έναντι 100%; p=0.286) και η μη φτωχή τελική οπτική οξύτητα σχετίζονταν με χαμηλά σκορ της κλίμακας Αντιληπτού Στρες (PSS-14) ένα έτος μετά το πέρας της έρευνας (77.3 έναντι 0.0%; p=0.003).Τι είναι νέο και συμπέρασμα: Η αναδρομική έρευνα υπογράμμισε την ανάγκη επανασχεδιασμού των υπηρεσιών, μέσω έγκαιρης μετάβασης στο νοσοκομείο και άμεση παραπομπή των ασθενών με σοβαρά οφθαλμικά τραύματα, με ταυτόχρονη διαχείριση των πιο ήπιων περιπτώσεων από του ειδικούς που εργάζονται στις τοπικές δομές υγείας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα οπτικά αποτελέσματα των σοβαρών περιπτώσεων και επιτυχή διαχείριση των λιγότερο σοβαρών περιπτώσεων χωρίς να επιβαρύνονται τα μεγάλα κέντρα αναφοράς. Προκειμένου για την αύξηση στη χρήση προστατευτικών μέσων και τη συμμόρφωση στη χρήση τους, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα γεωγραφικά, επαγγελματικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά κάθε περιοχής, κατά το σχεδιασμό προστατευτικών και προληπτικών στρατηγικών. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στις αγροτικές περιφέρειες μέσω ενημέρωσης των ατόμων χαμηλού εκπαιδευτικού εγγραμματισμού, των ηλικιωμένων και των κατοίκων εν γένει σχετικά με το ρίσκο μη χρήσης προστατευτικών μέσων, ενώ οι τοπικές κοινότητες θα μπορούσαν να προμηθεύουν τους κατοίκους τους με κατάλληλο προστατευτικό εξοπλισμό, στα πλαίσια στρατηγικής πρόληψης και δημόσιας προστασίας της οφθαλμικής υγείας. Η προοπτική έρευνα ανέδειξε την αναγκαιότητα συνεργασίας ανάμεσα στους οφθαλμιάτρους, τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας και τις ομάδες πρώτων βοηθειών, με σκοπό να υποστηρίξουν τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν το ψυχολογικό «φορτίο» που ακολουθεί το οφθαλμικό τραύμα. Τέλος, επισημάνθηκε η ανάγκη για επιπλέον έρευνες σε όλη την Ελλάδα, εστιασμένων σε ειδικά γεω-επιδημιολογικά χαρακτηριστικά, ώστε να εντοπιστούν οι παράγοντες που σχετίζονται με τα οπτικά αποτελέσματα και την ψυχολογική επίδραση στην ολική υγεία των ασθενών.