Λατινικά διακείμενα στο πεζογραφικό και δραματουργικό έργο του Κοσμά Πολίτη

Abstract

The current thesis aims to provide a hermeneutic exploration of the intertextual dialogue between Kosmas Politis’ literary work and Latin literary texts. Given the nature of the thesis’ methodology, a two-part division was deemed appropriate. The first part in question focuses specifically on the Latin intertexts present in Politis’ prose (Lemonodasos, «Eleonora», Eroica, Hekate, Yiri, The Plum Tree, At Chatzifragou, Terminus). The second part contains the examination of the Latin intertexts in his theatrical play Constantine the Great. Each part is divided in two separate chapters: the first and the third chapter focus on obvious Latin intertexts, while the second and the fourth chapter focus on hidden Latin intertexts. Finally, it should be pointed out that our approach takes into consideration any citations in Latin, which themselves do not appear in any Latin texts, but are instead excerpts from modern literary texts.

Αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η εξέταση των λατινικών διακειμένων στο πεζογραφικό και δραματουργικό έργο του Κοσμά Πολίτη. Βέβαια, στόχος δεν είναι απλώς η συγκρότηση ενός καταλόγου λατινικών διακειμένων, αλλά κυρίως η ερμηνευτική διερεύνηση της λειτουργίας του καθενός από αυτά στα συμφραζόμενα που εντάσσονται, κάτι που είναι καίριας σημασίας, καθώς συμβάλλει στην σφαιρικότερη ερμηνεία των υπερκειμένων, τόσο σε μικροδομικό όσο και (τις περισσότερες φορές) μακροδομικό επίπεδο. Για τη μεθοδολογικά ορθή προσέγγιση του υπό διερεύνηση θέματος κρίθηκε απαραίτητη προϋπόθεση η δομική διάρθρωση της εργασίας σε δύο μέρη, στο πρώτο από τα οποία θα εξεταστούν τα λατινικά διακείμενα πεζογραφικών έργων (Λεμονοδάσος, Εκάτη, «Ελεονόρα», Eroica, Γυρί, Κορομηλιά, Στου Χατζηφράγκου, Τέρμα) του Κοσμά Πολίτη και στο δεύτερο τα λατινικά διακείμενα του θεατρικού του έργου Κωνσταντίνος ο Μέγας. Καθένα από τα δύο μέρη διαρθρώνεται με τη σειρά του σε δύο κεφάλαια. Συγκεκριμένα το πρώτο και το τρίτο κεφάλαιο επικεντρώνονται στα εμφανή λατινικά διακείμενα των πεζογραφικών έργων και του Κωνσταντίνου αντίστοιχα, ενώ το δεύτερο και το τέταρτο στις μνείες και στα λανθάνοντα λατινικά διακείμενα.