Αξιολόγηση των επιπτώσεων στα μέσα μαζικής μεταφοράς λόγω των επικείμενων προσαρμοστικών - ρυθμιστικών μέτρων για την πρόληψη της κλιματικής αλλαγής

Abstract

Recently, in 2015 the Paris Conference on Climate Change set a goal of limiting global warming to less than 1.5% by 2100. Most, if not all, nations accepted the goal in principle. Given that there is no sanctioning mechanism, its enforcement is far from certain. The degradation of the environment and consequent climate change are an existential threat. Expected climate changes are reshaping the world and maximizing risks of instability in all forms.Such forms of instability can lead to an increase in war conflicts, economic recession as well as mass movements of refugees.In our own microcosm, in the Region of Attica, of far-reaching plans and unsightly urban arbitrariness, can this grim threat be transformed into a lever of reversal and changes in the reality of public transport in the Basin? can the rearrangement of public transport free up sufficient public space for the citizen who is currently deprived of it? can the dominance of individualization be reversed and collectivity prevail? can public beat private?Time will tell…

Πρόσφατα, το 2015 η Διάσκεψη στο Παρίσι για την Κλιματική Αλλαγή έθεσε ως στόχο τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε λιγότερο από 1,5ο μέχρι το 2100. Τα περισσότερα κράτη, αν όχι όλα αποδέχθηκαν το στόχο ως προς τις αρχές του. Με δεδομένο ότι δεν υφίσταται μηχανισμός επιβολής κυρώσεων η επιβολή του δεν είναι καθόλου σίγουρη. H υποβάθμιση του περιβάλλοντος και συνεπακόλουθα η κλιματική αλλαγή αποτελούν υπαρξιακή απειλή. Οι αναμενόμενες κλιματικές αλλαγές επαναπροσδιορίζουν τον κόσμο και μεγιστοποιούν τους κινδύνους αστάθειας σε όλες τις μορφές.Τέτοιες μορφές αστάθειας μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση των πολεμικών συγκρούσεων, σε οικονομική ύφεση καθώς και σε μαζικές μετακινήσεις προσφύγων.Στον δικό μας μικρόκοσμο, στην Περιφέρεια Αττικής, των μακρόπνοων σχεδιασμών και των αντιαισθητικών πολεοδομικών αυθαιρεσιών μπορεί αυτή η ζοφερή απειλή να μετουσιωθεί σε μοχλό αναστροφής και αλλαγών στην πραγματικότητα των δημόσιων συγκοινωνιών του Λεκανοπεδίου; μπορεί η αναδιάταξη των δημόσιων συγκοινωνιών να απελευθερώσει ικανό δημόσιο χώρο για τον πολίτη που σήμερα του αποστερείται; μπορεί να αντιστραφεί η κυριαρχία της εξατομίκευσης και να επικρατήσει η συλλογικότητα; μπορεί το δημόσιο να νικήσει το ιδιωτικό;Ο χρόνος θα δείξει…