Μεταβολες της δομής και λειτουργίας της αριστερής κοιλίας μετά από αντιυπερτασική αγωγή με α και β αδρενεργικούς αποκλειστές: Συγκριτική μελέτη μπισοπρολόλης και τεραζοσίνης: Ομοιότητες και διαφορές

Abstract

To assess the effect of antihypertensive therapy with a and b blockers on left ventricular (LV) structure and function, 130 patients were studied. Following a wash-out 2-week period, baseline echocardiographic studies were made, and patients were randomized to monotherapy with either bisoprolol (n=65) or terazosin (n=65). Echocardiographic tracings were repeated after 6 months of active treatment. Both drugs resulted to blood pressure normalization, bisoprolol producing bradycardia and terazosin a mild reflex tachycardia. LV dimensions tended to increase with bisoprolol and did not change with terazosin. LV wall thickness decresed singificantly with both drugs (p<0.0001), more with terazosin (-7.4% - 11.9%, p<0.01). LV ejection indices and cardiac output were negatively influenced to a degree with bisoprolol and positively with terazosin (p<0.0001). Total peripheral resistances fell significantly with terazosin (p<0.0001), but not so with bisoprolol (p=NS). Thus, LV systolic function was preserved following LV hypertrophy regression with both drugs, as seen by the parallel displacement of the correlation line of systolic wall stress to an ejection index, before and after treatment. Furthermore, the degree of change in LV mass correlated to the one in LV fractional shortening after treatment with both bisoprolol (r=-0.30) and terazosin (r=-0.68). It is concluded that both a and b blockers can bring about LVH regression while preserving LV systolic function.

Για να εκτιμήσουμε τα αποτελέσματα της αντιυπερτασικής αγωγής με α και β αδρενεργικούς αποκλειστές στην δομή και λειτουργία της ΑΚ, μελετήθηκαν 130 ασθενείς. Ακολουθώντας μια περίοδο εκπλύσεως 2 εβδομάδων, γινόταν πλήρης κλινικός, εργαστηριακός και υπερηχοκαρδιογραφικός έλεγχος, ακολουθούσε τυχαιοποίηση των ασθενών σε μονοθεραπεία με bisoprolol (n=65) ή terasosin (n=65). Οι ηχοκαρδιογραφικές μετρήσεις επαναλήφθηκαν μετά 6 μήνες ενεργούς θεραπείας. Και τα δύο φάρμακα ομαλοποίησαν την ΑΠ, η bisoprolol προκαλώντας βραδυκαρδία και η terazosin μια ήπια αντανακλαστική ταχυκαρδία. Οι διαστάσεις της ΑΚ είχαν μια τάση αύξησης με την bisoprolol ενώ δεν άλλαξαν με την terazosin. Το πάχος του ΜΚΔ μειώθηκε σημαντικά και με τα δύο φάρμακα (p<0.0001), περισσότερο όμως με την terazosin (-7.4% - 11.9%, p<0.01) οι δείκτες εξωθήσεως της ΑΚ και η καρδιακή παροχή επηρεάστηκαν ως ένα βαθμό αρνητικά με την bisoprolol και θετικά με την terazosin (p<0.0001). Οι ολικές περιφερικές αντιστάσεις μειώθηκαν σημαντικά με την terazosin (p<0.0001) αλλά όχι τόσο με την bisoprolol (p=NS). Έτσι, η συστολική λειτουργία της ΑΚ διατηρήθηκε ακολουθώντας την υποστροφή της υπερτροφίας της ΑΚ και με τα δύο φάρμακα, όπως φάνηκε από την συσχέτιση του συστολικού τοιχωματικού στρες με έναν δείκτη εξωθήσεως πριν και μετά την θεραπεία. Επίσης διατηρήθηκε και ο βαθμός μεταβολής της μάζας της ΑΚ συσχετιζόμενος με εκείνον της κλασματικής μείωσης της ΑΚ μετά την θεραπεία με τα δύο φάρμακα bisoprolol (r=-0.30) και terazosin (r=-0.68). Συμπεραίνεται λοιπόν ότι και τα δύο φάρμακα, δηλαδή οι α και β αδρενεργικοί αποκλειστές επιτυγχάνουν υποστροφή της ΥΑΚ, ενώ διατηρούν την συστολική λειτουργία αυτής.