Ο ρόλος της διέκπλυσης του καρωτιδικού ενδοαυλικού νάρθηκα στην πρόληψη των καθυστερημένων εμβολικών ισχαιμικών αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων

Abstract

Aim: To present the results of a modified technique of carotid artery stenting (CAS) which includes post-deployment flushing of the inner stent surface in order to reduce delayed neurological events. Methods: From May 2015 to October 2017, 125 patients underwent CAS trans-femoral with local anesthesia. There were two groups, one with flushing A(63) and one without B(62). Symptomtic were 76%. Presentation of distal protection device the two groups were deviated in other two groups each, open (A1-B1) and close (A2-B2) cell stents. Mean carotid stenosis were ≥70%. A total of 80ml of heparinized saline were flushed to rinse the stent surface after deployment and prior to filter removal. MRI was performed 24h post-operatively for embolic signals and a neurologist assessed all patients pre- and post-procedure. Filters were collected and categorized for embolic material was performed. All patients followed up for 1 and 3 months. Results: Technical success was 99.2%. Only 1 stroke occurred in group A in contrast 5 in B (p=0,097). Νo TIAs presented in Α1-A2 (p=0,018). In DW-MRI revealed low silent embolic signal in Α1-Α2 (p=0,001). Enlisted data of filter, embolic debris were found much more materials in Α1-Α2 and Β1 in contrast of Β2 (p=<0,001). There were no deaths and stay in ICU. In follow-up none of patients suffered from new neurological events. Conclusion: These series suggests that a modified CAS technique with filter-protected saline rinsing of the stent is a safe and effective adjunct that reduces post-procedural neurological morbidity and mortality.

Σκοπός: Η παρουσίαση των αποτελεσμάτων της αγγειοπλαστικής της έσω καρωτίδας (CAS) με και χωρίς την διέκπλυση της επιφάνειας του καρωτιδικού ενδονάρθηκα, με στόχο τη μείωση των Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων (ΑΕΕ). Μέθοδοι: Από τον Μάιο του 2015 έως τον Οκτώβριο του 2017, 125 ασθενείς υποβλήθηκαν σε CAS υπό τοπική αναισθησία με διαμηριαία προσπέλαση. Το δείγμα χωρίστηκε σε δύο ομάδες: Α(63) με διέκπλυση του ενδονάρθηκα και Β(62) χωρίς. Συμπτωματικοί ήταν το 76%. Παρουσία περιφερικού φίλτρου εγκεφαλικής προστασίας τοποθετήθηκε ενδονάρθηκας και η κάθε ομάδα εξετάστηκε με τη χρήση ανοιχτού (Α1-Β1) και κλειστού κελιού (Α2-Β2). Ο μέσος όρος καρωτιδική στένωση ήταν ≥70%. Χρησιμοποιήθηκε ηπαρινισμένος φυσιολογικός ορός 80ml για την διέκπλυση της εσωτερικής επιφάνειας του ενδονάρθηκα πριν την αφαίρεση του φίλτρου (Α1-Β1). Πραγματοποιήθηκε MRI εγκεφάλου 24 ώρες μετεγχειρητικά για την ανίχνευση πιθανών εμβολικών εστιών. Νευρολογικά εκτιμήθηκαν οι ασθενείς πριν και μετά την επέμβαση. Συλλέχθηκα τα φίλτρα και ταξινομήθηκαν με βάση του συλλεγόμενου εμβολικού υλικού. Ο επανέλεγχος των ασθενών πραγματοποιήθηκε σε 1 και 3 μήνες. Αποτελέσματα: Η τεχνική επιτυχία ήταν 99,2%. Μόνο 1 ΑΕΕ παρουσιάστηκε στην ομάδα Α αντί 5 της Β (p=0,097). Κανένα ΠΙΕ δεν εμφάνισαν στην Α αντί 5 στη Β (p=0,018). Στην DW-MRI αποκαλύφθηκαν λιγότερες ασυμπτωματικές εστίες στις Α1-Α2 σε σχέση με τις Β1-Β2 (p=0,001). Στο συλλεγόμενο υλικό αναδείχτηκε περισσότερο υλικό στην Α1, Α2 και Β1σε σχέση με την Β2 (p=<0,001). Δεν παρατηρήθηκε κανένας θάνατος και νοσηλεία στη ΜΕΘ. Στον επανέλεγχο δεν παρατηρήθηκε νέα νευρολογική σημειολογία. Συμπέρασμα: Η τεχνική της διέκπλυσης του ενδονάρθηκα είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική διαδικασία με ευνοϊκά αποτελέσματα.