Προγνωστική διερεύνηση μοντέλων επίπτωσης της οξείας νεφρικής βλάβης από σκιαστικό σε ασθενείς που υποβάλλονται σε διαδερμική στεφανιαία επαναιμάτωση

Abstract

Introduction. Contrast-induced acute kidney injury (CI-AKI) is a frequent complication of per- cutaneous coronary interventions (PCI). Various groups have developed and validated risk scores for CI-AKI. Although the majority of these risk scores achieve an adequate accuracy, their usability in clinical practice is limited and greatly debated. Objective. With the present study, we aimed to prospectively assess the diagnostic performance of recently published CI- AKI risk scores (up to 2018) in a cohort of patients undergoing PCI. Methods. We enrolled 1,247 consecutive patients (80% men, mean age 62 ± 10 years) treated with elective or urgent PCI. For each patient, we calculated the individual CI-AKI risk score based on 17 different risk models. CI-AKI was defined as an increase of ≥25% (liberal) or ≥0.5 mg/dL (strict) in pre-PCI serum creatinine 48 h after PCI. Results. CI-AKI definition and, therefore, CI-AKI incidence have a significant impact on risk model performance (median negative predictive value in- creased from 85 to 99%; median c-statistic increased from 0.516 to 0.603 using more strict definition criteria). All of the 17 published models were characterized by a weak-to-moderate discriminating ability mainly based on the identification of “true-negative” cases (median positive predictive value 19% with liberal criterion and 3% with strict criterion). In none of the models, c-statistic was >0.800 with either CI-AKI definition. Novel, different combinations of the >35 independent variables used in the published models either by down- or by up-scaling did not result in significant improvement in predictive performance. Conclusions. The predic- tive ability of all models was similar and only modest, derived mainly by identifying true-neg- ative cases. A new approach is probably needed by adding novel markers or periprocedural characteristics.

Εισαγωγή. Η οξεία νεφρική βλάβη που προκαλείται από τις σκιαγραφικές ουσίες (ΟΝΒΣ) είναι μια συχνή επιπλοκή των διαδερμικών στεφανιαίων επαναγγειώσεων (PCI). Διάφορες ερευνητικές ομάδες έχουν αναπτύξει και επικυρώσει μοντέλα πρόβλεψης για ΟΝΒΣ. Αν και η πλειονότητα αυτών των βαθμονομημένων μοντέλων κινδύνου επιτυγχάνει επαρκή ακρίβεια, η χρησιμότητά τους στην κλινική πρακτική είναι περιορισμένη. Σκοπός της Μελέτης. Με την παρούσα μελέτη, θελήσαμε να αξιολογήσουμε προοπτικά τις διαγνωστικές επιδόσεις των πρόσφατα δημοσιευμένων μοντέλων κινδύνου ΟΝΒΣ (έως το 2018) σε ασθενείς που υποβάλλονται σε PCI.Μέθοδοι. Στην μελέτη συμμετείχαν 1.247 διαδοχικοί ασθενείς (80% άνδρες, μέση ηλικία 62 ± 10 ετών) που αντιμετωπίστηκαν σε προγραμματισμένη ή επείγουσα βάση με PCI. Υπολογίσαμε για κάθε ασθενή τον κίνδυνο ανάπτυξης οξείας νεφρικής βλάβης με 17 διαφορετικά μοντέλα πρόβλεψης ΟΝΒΣ. Ως ΟΝΒΣ ορίστηκε η αύξηση ≥25% (μετριοπαθής ορισμός) ή ≥0,5 mg / dL (αυστηρός ορισμός) στην προ της PCI κρεατινίνη ορού στις 48 ώρες μετά την PCI.Αποτελέσματα. Ο ορισμός της οξείας νεφρικής βλάβης επηρέασε την προγνωστική συμπεριφορά των μοντέλων κινδύνου. Η μέση αρνητική προγνωστική αξία αυξήθηκε από 85 σε 99%, η μέση τιμή c-statistic αυξήθηκε από 0,516 σε 0,603 χρησιμοποιώντας πιο αυστηρό ορισμό συγκριτικά με τον μετριοπαθή ορισμό. Και τα 17 δημοσιευμένα μοντέλα χαρακτηρίστηκαν από πτωχή έως μέτρια διαγνωστική ικανότητα που βασίζεται κυρίως στον προσδιορισμό των «πραγματικών-αρνητικών» περιστατικών (διάμεσος θετική προγνωστική τιμή 19% με τον μετριοπαθή ορισμό και 3% με τον αυστηρό ορισμό). Κανένα από τα μοντέλα, δεν παρουσίασε διακριτική ικανότητα με c-statistic > 0,800 ανεξαρτήτως του ορισμού ΟΝΒΣ. Τέλος, διαφορετικοί συνδυασμοί >35 ανεξάρτητων μεταβλητών που χρησιμοποιήθηκαν στα δημοσιευμένα μοντέλα είτε με απλοποίηση -είτε με επικαιροποίηση - δεν οδήγησε σε σημαντική βελτίωση της προγνωστικής ικανότητας. Συμπεράσματα. Η ικανότητα πρόβλεψης όλων των μοντέλων ήταν παρόμοια και μόνο μέτρια ενώ προήλθε κυρίως από τον εντοπισμό πραγματικών-αρνητικών περιπτώσεων. Στην σταδιοποίηση κινδύνου για ΟΝΒΣ απαιτείται πιθανώς μια νέα προσέγγιση με την προσθήκη νέων δεικτών ή αιμοδυναμικών νεφρολογικών χαρακτηριστικών.