Tο πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων υπό το πρίσμα της γαλλικής διπλωματίας,1950 - 1960

Abstract

The present thesis deals with the nexus of greek-turkish relations in the fifties, the focus of which were the developments in the Cyprus question, under the prism of french diplomacy. In this context, are examined on the one hand the points of view of French diplomats for the Cyprus question, as they are presented in the diplomatics archives of Quai d’ Orsay and on the other hand the role that they played in the formation of french governments policy in the issue, in a period that France confronted an equally serious problem of decolonization. In the first part are scrutinized the estimations of French diplomats for the efforts that they were made, after the referendum of 15th January of 1950, to bring the Cyprus question in the General Assembly of the United Nations and the attitude that Paris kept in the issue. In the second part is analyzed the criticism that the french diplomacy exercised in the initiatives that they were undertaken the period 1955 - 1959 in order to settle the Cyprus question, and also in the solution that in the end was chosen through the signature in February 1959 of Zurich and London Agreements, the outcome of which was the proclamation of Cyprus independence in August 1960.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματεύεται το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων τη δεκαετία 1950 - 1960, επίκεντρο των οποίων ήταν οι εξελίξεις στο Κυπριακό, υπό το πρίσμα της γαλλικής διπλωματίας. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζονται αφ’ ενός οι απόψεις των Γάλλων διπλωματών για το ζήτημα της Κύπρου, όπως αποτυπώνονται στα διπλωματικά αρχεία του Quai d’ Orsay και αφ’ ετέρου ο ρόλος που διαδραμάτισαν στη διαμόρφωση της πολιτικής των γαλλικών κυβερνήσεων επί του θέματος, σε μία περίοδο που η Γαλλία αντιμετώπιζε ένα εξίσου σοβαρό πρόβλημα αποαποικιοποίησης. Στο πρώτο μέρος διερευνώνται οι εκτιμήσεις των Γάλλων διπλωματών για τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν αρχής γενομένης από το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950, προκειμένου να εγερθεί το ζήτημα της Κύπρου στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και η στάση που τήρησε το Παρίσι επί του θέματος. Στο δεύτερο μέρος αναλύεται η κριτική που άσκησε η γαλλική διπλωματία τόσο στις πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν την περίοδο 1955 - 1959 για τη διευθέτηση του Κυπριακού, όσο και στη λύση που εν τέλει προκρίθηκε διά της υπογραφής τον Φεβρουάριο του 1959 των Συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου, απόρροια των οποίων ήταν η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου τον Αύγουστο του 1960.