Μεταβολές στον προστάτη από τη δράση του Serenoa Repens

Abstract

Purpose: To evaluate the effect of hexanic extract of Serenoa repens (HESr) on prostatic inflammation in patients with diagnosed prostatic inflammation.Methods: Patients with prostatic inflammation histologically confirmed by TRUS prostatic biopsy were randomized either to receive HESr (320 mg/day) or no treatment. A second biopsy was performed 6 months later according to standard clinical practice. Inflammation was assessed by the Irani’s score and immunohistochemical staining using the CD3, CD4 and CD8 (for T-leucocytes), CD20 (for B-leucocytes) and CD163 (for macrophages) antibodies.Results: Overall 97 patients were eligible for analysis. In the HESr group the mean inflammation grading and aggressiveness grading score significantly decreased from 1.55 and 1.55 at baseline to 0.79 (p = 0.001) and 0.87 (p = 0.001) at the second biopsy, respectively. In the control group the mean inflammation grading score was 1.44 at first biopsy and 1.23 at the second biopsy. The mean aggressiveness gradings core was 1.09 and 0.89, respectively. No statistical significance was found (p = 0.09 and p = 0.74). The mean decrease in all inflammation scores was statistically higher in the HESr patients compared to controls. The immunohistochemical staining showed a significant change in the expression of the analyzed antibodies for the HESr patients compared to the first biopsy. In the non-treatment group, no significant difference was found at the second biopsy. The change in expression of each antibody in the HESr group was statistical significant compared to control. Conclusions: HESr seems to reduce prostatic inflammation in terms of histological and immunohistochemical parameters in this specific patients’ population.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι να εκτιμηθεί η επίδραση του εξανικιού παραγώγου του Serenoa Repens (HESr) στην προστατική φλεγμονή σε ασθενείς με διαγνωσμένη φλεγμονή στον προστάτη.Υλικό και Μέθοδος: Οι ασθενείς με χρόνια προστατική φλεγμονή διαγνωσμένη με διορθική βιοψία προστάτη τυχαιοποιήθηκαν είτε λαμβάνοντας HESr (320 mg/day), είτε καμία θεραπεία. Μια δεύτερη βιοψία πραγματοποιήθηκε έξι μήνες αργότερα, σύμφωνα με την καθιερωμένη κλινική πρακτική. Η φλεγμονή εκτιμήθηκε με βάση το Irani’s score και ανοσοϊστοχημικές χρώσεις, χρησιμοποιώντας τα CD3, CD4 και CD8 (για τα Τ-λεμφοκύτταρα), CD20 (για τα Β-λεμφοκύτταρα) και CD163 (για τα μακροφάγα) αντισώματα.Αποτελέσματα: Συνολικά 97 ασθενείς επιλέχθηκαν για ανάλυση. Στην ομάδα του HESr ο μέσος βαθμός φλεγμονής και επιθετικότητας μειώθηκε σημαντικά από 1,55 και 1,55 στο baseline σε 0,79 (p= 0,001) και 0,87 (p=0,001), στη δεύτερη βιοψία αντίστοιχα. Στην ομάδα ελέγχου ο μέσος βαθμός της φλεγμονής ήταν 1,44 στην πρώτη βιοψία και 1,23 στη δεύτερη. Ο μέσος βαθμός επιθετικότητας ήταν 1,09 και 0,89 αντίστοιχα. Δεν αναδείχτηκε καμία στατιστικά σημαντική διαφορά (p = 0.09 και p = 0.74). Η μέση μείωση σε όλα τα scores της φλεγμονής ήταν στατιστικά υψηλότερη στους ασθενείς με HESr, συγκρινόμενη με την ομάδα ελέγχου. Η ανοσοϊστοχημική χρώση έδειξε σημαντικές αλλαγές στην έκφραση των υπό ανάλυση αντισωμάτων για τους ασθενείς με HESr, συγκριτικά με την πρώτη βιοψία. Στην ομάδα ελέγχου δε βρέθηκε καμία σημαντική διαφορά κατά τη δεύτερη βιοψία. Η μεταβολή στην έκφραση κάθε αντισώματος στην ομάδα του HESr ήταν στατιστικά σημαντική σε σχέση με την ομάδα ελέγχου.Συμπεράσματα: Το HESr φαίνεται ότι μειώνει την προστατική φλεγμονή στο επίπεδο των ιστολογικών και ανοσοϊστοχημικών παραμέτρων, σ’ αυτή τη συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού.