Ο ρόλος των παλίνδρομων τεχνικών στην σύγχρονη αντιμετώπιση χρόνιων ολικών αποφράξεων των στεφανιαίων αγγείων

Abstract

Background: The study focuses on contemporary retrograde techniques for Chronic Total Occlusion (CTO) Percutaneous Coronary Intervention (PCI) and examines the evolution of practice, procedural outcomes and in-hospital complications of CTO PCI in a Northern Greek center of reference.Methods and Results: Data from 680 CTO PCI procedures performed between January 2010 and December 2017 were assessed. The mean patient age was 62.2±10.7 years; 88.2% were men. Technical success increased from 87.2% to 91.7% through the study period (p for trend: 0.515). Patients enrolled over the years had increasing comorbidities and lesion complexity; J-CTO (multicenter CTO registry in Japan) score increased from 2.23±0.76 in 2010-2011 to 2.92±0.057 in 2016-2017, p for trend<0.001). Retrograde approach utilization steadily increased from 35.4% in 2010-2011 to 43.3% in 2016-2017 (p for trend 0.141). Retrograde procedural success was 87%, AWE (Antegrade Wire Escalation) 92.5%, ADR (Antegrade Dissection Reentry) 89.2% (p: 0.081). J-CTO score was significantly higher to patients treated with retrograde techniques (2.93±0.57, p<0.001). In hospital mortality over the study period was 0.1%. In-hospital complication rates remained essentially unchanged through the study period, in the range of 10.9-12.1% (p for trend 0.820), and were higher in retrograde approach (15.7% vs 8.4% in AWE and 12.2% in ADR, p: 0.021). MACE (Major Adverse Cardiac Events) rate was 2.6% and was not associated with the recanalization technique (3.8% in retrograde vs 1.4% in AWE and 4.1% in ADR, p: 0.142).Conclusion: Retrograde approach for CTO PCI increased through the study period and was associated with high technical success rate, despite the increasing complexity of the lesions attempted. The J-CTO score was high for the entire registry and had no predictive value for procedural success. MACE rates for the entire registry was low. In-hospital complication rates were higher for the retrograde approach

Σκοπός: Η μελέτη έχει αντικείμενο τις σύγχρονες παλίνδρομες τεχνικές στην αγγειοπλαστική χρόνιων ολικών αποφράξεων (ΧΟΑ) των στεφανιαίων αγγείων και εξετάζει την εξέλιξη της πρακτικής, την τεχνική επιτυχία και τις επιπλοκές που καταγράφονται στην αγγειοπλαστική ΧΟΑ σε ένα κέντρο αναφοράς της Βορείου Ελλάδος.Υλικό, μέθοδοι και αποτελέσματα: Στη μελέτη παρατίθενται δεδομένα από 680 ασθενείς που υπεβλήθησαν σε αγγειοπλαστική ΧΟΑ την περίοδο 2010-2017. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 62.2±10.7 έτη και το 88.2% των ασθενών ήταν άρρενες. Η τεχνική επιτυχία της αγγειοπλαστικής αυξήθηκε από 87.2% σε 91.7% κατά τη διάρκεια της μελέτης (p for trend: 0.515). Οι ασθενείς της μελέτης παρουσίασαν προοδευτικά υψηλότερη επίπτωση συνοσηροτήτων και μεγαλύτερη τεχνική δυσκολία στην αγγειοπλαστική ΧΟΑ• το J-CTO (multicenter CTO registry in Japan) score αυξήθηκε από 2.23±0.76 το 2010-2011 σε 2.92±0.057 το 2016-2017 (p for trend<0.001). Η χρήση της παλίνδρομης προσέγγισης αυξήθηκε από 35.4% το 2010-2011 σε 43.3% το 2016-2017 (p for trend 0.141). Η τεχνική επιτυχία της αγγειοπλαστικής με την παλίνδρομη προσέγγιση ήταν 87%, με την ορθόδρομη προσέγγιση (AWE, Antegrade Wire Escalation) 92.5% και με τεχνικές ADR (Antegrade Dissection Reentry) 89.2% (p: 0.081). Το J-CTO score ήταν σημαντικά υψηλότερο στους ασθενείς που αντιμετωπίστηκαν με την παλίνδρομη προσέγγιση (2.93±0.57, p<0.001). Η ενδονοσοκομειακή θνησιμότητα ήταν 0.1%. Η επίπτωση των ενδονοσοκομειακών επιπλοκών ήταν σταθερή κατά τη διάρκεια της μελέτης, της τάξης του 10.9-12.1% (p for trend 0.820), και υψηλότερη στην παλίνδρομη προσέγγιση (15.7% συγκριτικά με 8.4% στην ορθόδρομη προσέγγιση-AWE και 12.2% στις τεχνικές ADR, p: 0.021). Τα μείζονα καρδιαγγειακά συμβάματα ήταν 2.6% στο σύνολο και δεν καταγράφηκε συσχέτιση με την τεχνική επαναγγείωσης (3.8% στην παλίνδρομη προσέγγιση, συγκριτικά με 1.4% στην ορθόδρομη προσέγγιση-AWE και 4.1% στις τεχνικές ADR, p: 0.142).Συμπεράσματα: Η εφαρμογή της παλίνδρομης προσέγγισης αυξήθηκε στη διάρκεια της μελέτης και είχε πολύ υψηλά ποσοστά τεχνικής επιτυχίας, παρά την αυξανόμενη πολυπλοκότητα των ΧΟΑ που αντιμετωπίστηκαν. Το J-CTO score των ασθενών της μελέτης ήταν υψηλό και δεν συσχετίστηκε με την τεχνική επιτυχία της αγγειοπλαστικής. Η επίπτωση των μείζονων καρδιαγγειακών συμβαμάτων ήταν χαμηλή. Η επίπτωση των ενδονοσοκομειακών επιπλοκών ήταν υψηλότερη στην παλίνδρομη προσέγγιση.