Έκπτωση γνωσιακών λειτουργιών σε ασθενείς με κάταγμα άνω πέρατος μηριαίου οστού που υποβάλλονται σε γενική ή περιοχική αναισθησία

Abstract

Background and Goal of Study: Postoperative delirium and cognitive dysfunction are topics of great importance in the geriatric surgical population. The aim of this study was to investigate the impact of different types of anesthesia on the postoperative cognitive function and the incidence of postoperative delirium in elderly patients undergoing surgery under either general or subarachnoid anesthesia due to hirl fracture. Material and Methods: The study protocol was approved by the Scientific Committee of the Hospital and all participants provided their informed consent. 70 patients, ASA I-III, aged 76,16 ± 6,7, who were scheduled for a hipl fracture rehabilitation surgery, were studied. The patients were randomized to receive either general (n=33) or subarachnoid anesthesia (n=37). Each patient was evaluated preoperatively and until 30th day postoperatively with a series of neurocognitive tests. Results: Patients of both groups did not differ preoperatively significantly in their basic characteristics and predisposing factors associated with postoperative delirium and cognitive dysfunction. 30 days postoperatively, patients who underwent general anesthesia demonstrated deterioration in working memory. In patients who underwent subarachnoid anesthesia, aggravation in cognitive status, working memory, learning, complex attention, verbal fluency and visuomotor tracking was detected. Between the two groups of patients, there was a significant difference postoperatively in complex attention testing, as the group of the patients who underwent general anesthesia achieved a better performance. Conclusion: Patients undergoing general anesthesia had better cognitive function concerning complex attention compared to patients who underwent subarachnoid anesthesia, 30 days postoperatively. However, more studies on this subject are necessary.

ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης μας ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της γενικής και της υπαραχνοειδούς αναισθησίας στη μετεγχειρητική έκπτωση των νευρογνωσιακών λειτουργιών σε ηλικιωμένους ασθενείς με κάταγμα ισχίου. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μετά από έγκριση της επιστημονικής επιτροπής του νοσοκομείου και ενυπόγραφη δήλωση συγκατάθεσης των ασθενών, μελετήθηκαν 70 ασθενείς ηλικίας, 76,16 ± 6,7 ετών, κατηγορίας ASA I-III, που επρόκειτο να υποβληθούν σε επέμβαση αποκατάστασης κατάγματος ισχίου. Οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, την ομάδα Α (n=33) που υποβλήθηκε σε γενική αναισθησία και την ομάδα Β (n=37) που υποβλήθηκε σε υπαραχνοειδή αναισθησία. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά με μια σειρά νευρογνωσιακών δοκιμασιών. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε έκβαση 30 μέρες μετεγχειρητικά οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε γενική αναισθησία παρουσίασαν χειροτέρευση στην ενεργό μνήμη. Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε περιοχική αναισθησία παρουσίασαν επιδείνωση στην ενεργό μνήμη, στην αδρή νευρογνωσιακή κατάσταση, στην οπτικοκινητική ικανότητα, τη σύνθετη προσοχή και τη λεκτική ευχέρεια και μάθηση. Μεταξύ των δυο ομάδων καταγράφηκε σημαντική διαφορά στη σύνθετη προσοχή, με την ομάδα των ασθενών που υποβλήθηκε σε γενική αναισθησία να σημειώνει καλύτερες επιδόσεις. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε γενική αναισθησία σε έκβαση 30 μέρες μετεγχειρητικά έχουν καλύτερη νευρογνωσιακή λειτουργία στο επίπεδο της σύνθετης προσοχής από τους ασθενείς που υποβάλλονται σε υπαραχνοειδή αναισθησία. Περισσότερες έρευνες είναι ωστόσο αναγκαίες.