Πρωτοπαθής και δευτεροπαθής μεταβολή της έκφρασης επιλεγμένων μυϊκών πρωτεϊνών σε ασθενείς με μυϊκή δυστροφία

Abstract

OBJECTIVE: Aims of this study were to investigate dysferlin expression in muscle biopsies from patients with Duchenne muscular dystrophy (DMD) and to evaluate the primary protein defect in Greek patients with limb-girdle muscular dystrophy (LGMD). METHODS: We analyzed 20 muscle biopsy samples of DMD patients with immunohistochemical techniques to determine the expression of dysferlin. Immunoblotting was performed to assess dysferlin abundance in dystrophic muscle.A total of 87 muscle biopsies from patients with LGMD underwent multiple protein expression analysis to assess the primary protein defect. RESULTS: Dysferlin showed various immunostaining patterns in dystrophic muscle, including reduced, normal, or enhanced sarcolemmal expression and intracellular immunostaining of the protein. Immunoblotting revealed that dysferlin was upregulated in 15 out of the 20 samples (75%). The abundance of the protein was analogous to the number of fibers with enhanced sarcolemmal expression of the protein.The primary protein defect was detected in 42 patients with LGMD (48%). The relative proportion of the different types of LGMD in Greece is: 26% LGMD2A (calpain-3), 8% LGMD2C (γ-sarcoglycan), 1% LGMD2D (α-sarcoglycan), 1% LGMD2Ε (β-sarcoglycan), 6% LGMD2B (dysferlin) and 6% LGMD1C (caveolin-3). CONCLUSION: These data suggest that although dysferlin is not an integral part of the dystrophin glycoprotein complex, its expression is altered in Duchenne muscular dystrophy.Calpainopathy is the most common type of LGMD in Greece and should be considered early in the evaluation of a patient presenting symptoms of limb-girdle muscular dystrophy.

ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης αποτελεί η δευτεροπαθής μεταβολή της έκφρασης της δυσφερλίνης σε ασθενείς με μυϊκή δυστροφία Duchenne (DMD) και η αναζήτηση του πρωτοπαθούς πρωτεϊνικού ελλείμματος σε ασθενείς με ζωνιαία μυϊκή δυστροφία (LGMD). ΜΕΘΟΔΟΙ: Για τη μελέτη της δευτεροπαθούς μεταβολής της έκφρασης της δυσφερλίνης στην DMD χρησιμοποιήθηκαν 20 βιοψίες μυός ενώ για τη μελέτη της πρωτοπαθούς μεταβολής της έκφρασης πρωτεϊνών σε ασθενείς με LGMD χρησιμοποιήθηκαν 87 βιοψίες μυός. Η μελέτη της έκφρασης των πρωτεϊνών πραγματοποιήθηκε με ανοσοϊστοχημικές μεθόδους και κάθετη ηλεκτροφόρηση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ανοσοϊστοχημική έκφραση της δυσφερλίνης στο σαρκείλημμα ήταν φυσιολογική, μειωμένη ή αυξημένη σε σχέση με τους μάρτυρες ενώ σε όλες τις βιοψίες ανεδείχθη διαφορετικού βαθμού ενδοκυττάρια εντόπιση της πρωτεΐνης, κυμαινόμενη από ήπια έως έντονη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανοσοηλεκτροφόρησης, η δυσφερλίνη βρέθηκε να έχει αυξημένη έκφραση στις 15 από τις 20 βιοψίες που μελετήθηκαν. Επιπλέον, η ποσότητα της δυσφερλίνης ήταν ανάλογη του αριθμού των ινών με αυξημένη σαρκειλημματική ανάδειξη της πρωτεΐνης. Το πρωτοπαθές πρωτεϊνικό έλλειμμα προσδιορίστηκε σε 42 ασθενείς με LGMD (48%). Η σχετική συχνότητα των μορφών LGMD στην Ελλάδα είναι: καλπαϊνοπάθεια (LGMD2A) 26%, γ-σαρκογλυκανοπάθεια (LGMD2C) 8%, καβεολινοπάθεια (LGMD1C) 6%, δυσφερλινοπάθεια (LGMD2B) 6%, α- σαρκογλυκανοπάθεια (LGM2D) 1% και β-σαρκογλυκανοπάθεια (LGMD2E) 1%. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα δεδομένα αυτά υποδεικνύουν ότι η έκφραση της δυσφερλίνης μεταβάλλεται στη μυϊκή δυστροφία Duchenne, αν και δεν αποτελεί μέρος του συμπλέγματος δυστροφίνης- γλυκοπρωτεϊνών. Η καλπαϊνοπάθεια (LGMD2A) αποτελεί τη συχνότερη μορφή ζωνιαίας μυϊκής δυστροφίας στον Ελληνικό πληθυσμό και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στα αρχικά στάδια της διαγνωστικής προσέγγισης ενός ασθενούς με ζωνιαία μυϊκή δυστροφία.