Μελέτη με οπτική συνεκτική τομογραφία των χαρακτηριστικών της αθηρωματικής πλάκας σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση ST που έχουν υποβληθεί σε θρομβόλυση

Abstract

Objectives: We investigated in patients with ST-elevation myocardial infarction(STEMI) the association between morphological characteristics of culprit atheromaticlesions as assessed by optical coherence tomography (OCT) and TIMI flow gradeafter thrombolysis.Background: Although several variables have been found to predict coronary flowafter thrombolysis in patients with STEMI, the impact of culprit lesion morphologyhas not been studied.Methods: Fifty-five patients with STEMI from 3 tertiary centers that were treatedwith thrombolysis, and underwent OCT examination in the culprit lesion between 24-48 hours after thrombolysis were included in the study. Patients were categorized onthe basis of TIMI flow grade into patients with TIMI flow III versus TIMI flow ≤II.Results: Patients with TIMI flow ≤II had plaques with more lipid quadrants thanpatients with TIMI flow III (p<0.001), and presented with greater incidence of plaquerupture (p=0.001). Mean minimal cap thickness was greater in patients with patentarteries than in patients with impaired flow (87±26μm versus 48±18μm, p<0.0001).Minimal cap thickness was independently associated with TIMI flow grade.Conclusions: The morphological characteristics of the culprit atheromatic lesion inpatients with STEMI are associated with coronary flow after thrombolysis. The lipidcontent, the existence of rupture, and mainly the thickness of the fibrous cap, areassociated with the outcome of thrombolysis.

Σκοπός: Εξετάσαμε σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση ST (STEMI) τη συσχέτιση μεταξύ των μορφολογικών χαρακτηριστικών των ενόχων αθηρωματικών βλαβών, όπως αυτά εκτιμώνται με την οπτική συνεκτική τομογραφία (OCT) και με το βαθμό ροής κατά TIMI μετά τη θρομβόλυση. Αντικείμενο: Παρότι υπάρχουν διάφορες μεταβλητές οι οποίες έχουν βρεθεί ότι μπορεί να προβλέψουν την αποκατάσταση της ροής μετά τη χορήγηση θρομβολυτικής θεραπείας σε ασθενείς με STEMI, η επίδραση της μορφολογίας της ενόχου βλάβης δεν έχει μελετηθεί. Μεθοδολογία: Πενήντα πέντε ασθενείς με STEMI από 3 τριτοβάθμια κέντρα που υπεβλήθησαν σε θεραπεία επαναιμάτωσης με θρομβόλυση, και στους οποίους έγινε μελέτη της ενόχου βλάβης με OCT 24 έως 48 ώρες μετά τη θρομβόλυση συμπεριελήφθησαν στη μελέτη. Οι ασθενείς κατετάγησαν σε δύο ομάδες με βάση τη ροή κατά ΤΙΜΙ: ασθενείς με ροή TIMI III και ασθενείς με ροή TIMI ≤II. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με ροή TIMI ≤II είχαν πλάκες οι οποίες είχαν περισσότερα τεταρτημόρια με λιπιδικό πυρήνα σε σχέση με τους ασθενείς με ροή TIMI III (p<0,001), και είχαν μεγαλύτερη επίπτωση ρήξης της πλάκας (p=0,001). Το ελάχιστο πάχος της ινώδους κάψας ήταν μεγαλύτερο σε ασθενείς με βατές στεφανιαίες αρτηρίες σε σχέση με τους ασθενείς με επηρεασμένη ροή (87±26μm έναντι 48±18μm, p<0,0001). Το ελάχιστο πάχος της κάψας είχε ανεξάρτητη συσχέτιση με το βαθμό ροής κατά TIMI. Συμπεράσματα: Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της ενόχου αθηρωματικής βλάβης συσχετίζονται με τη στεφανιαία ροή μετά από τη θρομβόλυση. Η έκταση του λιπιδικού πυρήνα, η ύπαρξη ρήξης της πλάκας, και κυρίως το πάχος της ινώδους κάψας, συσχετίζονται με την έκβαση της θρομβόλυσης.